Świeże Cytaty

Sama do niedawna miałam z tym problem i dopiero teraz zrozumiałam jak bardzo był poważny.
Ale czym w ogóle jest poczucie własnej wartości?
Poczucie własnej wartości to inaczej uogólniona ocena dokonana na własny temat (obraz siebie).
Polepszenie naszej samooceny prowadzi do lepszego samopoczucia. Lepsze samopoczucie-większa pewność siebie. Większa pewność siebie-lepsze poczucie własnej wartości....
oczucie własnej wartości może często zależeć np. od: osób znaczących tzn. przyjaciół, rówieśników, rodziców.
Jes budowane już w okresie wczesnego dzieciństwa, kiedy tworzą się przekonania w naszej podświadomości, które dotyczą otoczenia i nas samych.
--------->OSOBY Z NISKIM POCZUCIEM WŁASNEJ WARTOŚCI<-------------- :
-wycofują się z nowych zadań ("to nie dla mnie", "to na pewno się nie uda");
-przypisują sobie winę za porażki a przyczyny sukcesu uważają za fart;
-uogólniają pojedyncze niepowodzenie za wszystkie działania (np."jestem do niczego", "jestem beznadziejny", "ciągle wszystko się psuje");
lub wmawiają sobie uogólnione negatywne cechy i zachowania (np."niczego nie potrafię dobrze zrobić", "moje życie jest do niczego", "to się nigdy nie zmieni");
-podejrzewają ludzi i nie ufają w ich dobre intencje;
-nadmiernie koncentrują się na własnych błędach, słabościach,wadach, a niedoceniają własnych zalet i umiejętności;
-porównują się obiektywnie z innymi "lepszymi" ludźmi;
-zwykle są samotni, zamknięci w sobie;
-unikają kontaktu z ludźmi, czują się niepewnie w relacjach z innymi;
-mają poczucie nieprzystosowania społecznego;
-dają sobą manipulować, nie są asertywni;
-nie mają wiary, pewności w siebie;
-stosują nadmierną samokrytykę.

---

----------->POKOCHAJ SIEBIE <-------------
Aby wzmocnić poczucie własnej wartości należy przede wszystkim pokochać siebie, takim, jakim się jest. Nie powinieneś wyznaczać sobie celów, których nie jesteś w stanie dokonać.
Jeśli zaakceptujesz siebie, będzie to miało wpływ na kontakt z ludźmi.
Kluczem do pokochania siebie jest zmiana sposobu myślenia, filozofii na temat życia.

---

----------->ZMIEŃ SPOSÓB MYŚLENIA <-----------
Wiadomo, że nie da się być najlepszym w każdej dziedzinie, zawsze znajdzie się ktoś wyższy, szczuplejszy, mądrzejszy itd. Nie można wszystkich ludzi mierzyć tą samą miarą. Nie porównuj się do innych.
Np. Zamiast myśleć:"są lepsi ode mnie", pomyśl: "nie ma lepszych i gorszych, są po prostu różni ludzie. Ktoś jest lepszy w rysowaniu, ale nie dorównuje mi w śpiewie".
"Jestem samotny i nie mam rodziny"- jesteś niezależny i dyspozycyjny, masz możliwość znalezienia bratniej duszy..itd.

---

---------------->UWIERZ W SIEBIE <-----------
Rób to co kochasz, co sprawia ci przyjemność, uwierz we własne możliwości, doceń swoje zalety, dąż do wyznaczonych celów, żyj w zgodzie z samym sobą i własnymi przekonaniami, wartościami.

---

>>>>>>>>>>>>>>>>>> UWIERZ MI WARTO ! <<<<<<<<<<<<<<<<

View more

Myślę, że tnąc się, próbują zamienić ból psychiczny na fizyczny. Ten drugi łatwiej jest znieść. Przez moment nie czują smutku, nie myślą o wszystkich nieprzyjemnościach, jakie ich spotkały, o rodzicach, których ciągle rozczarowują, o znajomych, którzy ich nienawidzą i obgadują za plecami. Jedyne, co wtedy czują, to dotyk żyletki przecinającej skórę. Myślą jedynie o krwi wypływającej z żył. Na chwilę zapominają o całym smutku i przygnębieniu, o tym, że wciąż nie spełniają czyichś wymagań, nie są ,,wystarczająco dobrzy". Często uważają siebie za grube, brzydkie i beznadziejne osoby. Nie dostrzegają swoich zalet, tak jakby byli zbudowani jedynie z wad. Nienawidzą się za to, odreagowują całą swoją złość, nienawiść do samego siebie i otaczającego świata na sobie samym. Dzięki cięciu czują się lepiej. Ale po jakimś czasie ból i smutek wracają, a samotność przypomina o sobie. Wtedy muszą to powtórzyć, tym razem głębiej, by odrętwienie trwało dłużej, a ból wewnątrz został trochę opóźniony. On jednak wraca po jakimś czasie ze zdwojoną siłą, wtedy ból na zewnątrz też musi stać się gorszy. Uzależniają się od tego i staje się to ich jedynym skutecznym sposobem na pokonanie smutku, wyjście z mroku, który ich otacza. Próbują to ukryć przed innymi, nie chcą, by ktokolwiek poznał ich sekret. Noszą więc długie rękawy zasłaniające rany i blizny. Często też uśmiechają się, jakby wszystko było w porządku. Po prostu nie chcą mówić o tym, co się z nimi dzieje, o tym, przez co przechodzą. Nie chcą niczyjej pomocy. Nie każdy potrafi to zrozumieć, większość od razu ich oceni, odsunie się i zerwie kontakt zamiast spróbować pomóc, porozmawiać. Nie zawsze da się rozpoznać smutek na ich twarzach, maskują go sztucznym uśmiechem. Nie chcą narażać się na wyśmianie czy odrzucenie, więc tak jest łatwiej, udawać, że nie ma żadnego problemu. A jeśli ktoś zauważy rany, tłumaczą to np. podrapaniem przez kota. Także zróbmy krok i im pomóżmy ,najpierw rozmową , potem innymi środkami .

View more