Jak dostałeś się do watahy? Mówiłeś, że na prawdę nie jesteś wilkiem.. *spojrzała na niego przyjaźnie*

Tak *wymusiła uśmiech*

Nie.. nic..

Nic wielkiego.. *spuściła głowę*

*przechyliła głowę na bok zaciekawiona* jak to jest.. mieć watahę?

Wataha? Ja od zawsze byłam sama.. *zasmuciła się trochę*

Nie z wracam uwagi na otoczenie.. jak na wilka to trochę żałosne *westchnęła*

Mam wrażenie, że bardziej przypominam człowieka niż wilka.. a może po prostu się rozleniwiłam.. *zmusiła się do uśmiechu*

Ważne *po kręciła mocno głową, a jej włosy się rozwiały* nie mogę nie być czujna....

Tak blisko.. i nie zauważyłam tego wcześniej? To niemożliwe.. *zasmuciła się*