Niczego się nie boję.
Do odważnych świat należy.

---

Najdroższa,

---

uderzam głową w mur, którego nie potrafię rozbić. Chcę kochać, tęsknić. Budzić się - nieważne gdzie, ważne obok kogo. Piszę ten tekst marznąć na przystanku i patrząc na ludzi. Długo tego nie robiłem. Chcę popatrzeć jacy jesteście - różni i tacy sami. Jaki jestem w Waszych oczach w których odbijają się moje tatuaże. Każdy ma jakąś historię. Każdy każdego ocenia. Ja Was - Wy mnie. Oceniamy patrząc, bo nie mamy odwagi się zapytać?

---

Bukowski powiedział, że życie jest tak dobre, jak dobrym pozwalasz mu być. Więc może czas spuścić je ze smyczy? Też pękam, że coś mi ucieknie. Patrzę na świat przez palce trzymając dłonie na twarzy, bo boję się kochać. Tego, że nie podołam. Ktoś mnie porzuci jak psa, który będzie tęsknił za właścicielem, który jego nie chce.

---

Tak się czuję.

---

Chcą mnie inni ludzie. Dają szczęście, a ja ciągle stoję przed drzwiami i wierzę, że mój właściciel się zmieni i wróci.

---

Nie wraca, a echo ciszy przyprawia mnie o gęsią skórkę. Dlatego zacząłem zbierać winyle. By zabić ciszę. Słuchać utworów z emocjami, których już nie doznaje. Przezroczysty świat ciemnych bar umorusany w barwach strachu, który paraliżuje. I wiesz, jeżeli przeraża Cię śmierć, nawet nie myśl o życiu.

---

Dlatego, gdy boisz się bólu.

---

Nigdy nie pokochasz.

---

-
autor.