Nie byli, przykro mi to pisać, ale ja w wieku 12 lat byłem przedstawiany przez innych rodziców jako ideał i niezbyt to dobrze dla mnie było, bo w tamtych czasach nie za bardzo lubiono ideały do naśladowania. No cóż, co mogłem w tej sprawie zrobić? Dorosłym tłumaczyłem, żeby mnie nie stawiali jako wzór, bo to jakie ma się dziecko zależy wyłącznie od rodziców dziecka - jak dziecko wychowałeś takie masz. Jeżeli chcą mieć pretensje do dziecka niech mają pretensje wobec siebie. Przeważnie w takich sytuacjach zaniemówili lub mówili żebym się nie wymądrzał, bo za młody na to jestem. To ja się pytałem czy rodzice nie są na to za starzy, żeby nie widzieć własnych błędów wychowawczych? I w taki oto sposób przestałem być dawany za przykład dzieciaka do naśladowania, bo żaden rodzic nie chciałby dziecka mądrzejszego od siebie