Kiedy byłam dzieckiem, wraz z moimi koleżankami miałyśmy niezbyt typową zabawę. Otóż będąc wewnątrz niewielkiego namiotu, swoją siłę kierowałyśmy na jego ściany, tak aby przemieszczać się wraz z nim. Taki trochę ruchomy zamek Hauru, z tym, że nie zasilały go żadne nóżki ani demoniczna siła.

---

Obecnie odnoszę wrażenie, że znajduję się w jakimś drobnym domku dla lalek, który ma imitować mój mały świat. Podobnie jak wspomniany namiot z dzieciństwa, pozostaje wprawiony ruch, ale ja zdaję się momentami bezwiednie obijać o jego ściany. Siłą napędową nie jest w tym przypadku moja wola, przynajmniej na ten moment tego nie odczuwam. Nawet gdy próbuję zaszczepić w tym małym świecie swoją inwencję, domek znów rusza, nie licząc się z tym czy choćby zdążę przytrzymać się czegoś i nie upaść.

---

Przede mną rozgrywają się różne zdarzenia, a ja muszę uczyć się je zarówno obserwować, jak i kontrolować.

View more