Nie tylko dla Aniołów*
Tak. Jeju, ogółem przepraszam, że piszę o tym na tym ask, ale muszę się podzielić moimi wrażeniami, chociaż już tyle czasu minęło. Szczerze mówiąc, był to jeden z tych weekendów, których nie żałuję. Było cudownie. Dni tam były tak zorganizowane, że nie było czasu na nudę. Tematem był chrześcijański savoir vivr: proszę, dziękuję, przepraszam. Wiele "konferencji" pomagało zrozumieć nasze problemy, czemu jest tak, a nie inaczej. Do wszystkich którzy myślą, że rekolekcje to tylko ciągła modlitwa: wielkie nie. Owszem, modlitwa tam gra ważną rolę (dwa razy dziennie, przed posiłkiem oraz adoracja, msza w niedzielę), ale to nie tylko to. Podczas tych rekolekcji mamy nabrać świeżego spojrzenia na różne chwile naszego życia (te na nie i te na tak), na porażki, na wzloty i upadki. Jest dużo zabawy: tańczenie, śpiewanie, zajęcia grupowe, seanse filmowe. Spotykamy się tam też z wielką życzliwością. Ja na przykład pomagając klerykom w kuchni dostrzegłam ich otwarcie, życzliwość i moc ciepłych słów, ale też to jacy są zabawni (nawet tańczyliśmy tam sobie, czy robiliśmy 'selfie'). Naprawdę było tam cudnie i jeśli ktoś stoi przed dylematem w związku co do pojechania na kolejne, to polecam i nakłaniam, nie zmarnujecie tam ani chwili.

View more

Uważam, że wygląd jest bardzo ważny. Tak, teraz będziecie pisać, ze jestem pusta. Ale pomyślcie, wgłębcie się w ten temat bardziej. Po co mam pisać, że nie, wygląd nie jest ważny. Owszem, uważam że charakter jest najważniejszy, ale nikt mi nie wmówi, że wygląd nie. Nie wiem czemu wszyscy boją się o tym mówić. Tak wiele osób zawsze odpowiada "najważniejsze jest to co masz w środku : * : * : * : 3 !!! . wygląd się nie liczy ; pp ;d ! . ; ) ". Oszukujecie się. Przepraszam z góry za to wyrażenie, no ale jeśli jakiś paszczur będzie chciał z Wami być to naprawdę watpię, żeby Was do tej osoby ciąglnęło. To zupełnie ludzkie. To, co jest na zewnątrz zauważamy pierwsze, dopiero potem poznajemy wnętrze. Nawet, jeśli staramy się o pracę, czy rozpoczynamy naukę w nowej szkole to ludzie też najpierw widzą nasz wygląd. Pracodawca zwraca uwagę na to, jak będziemy reprezentować jego firmę, koleżanki także ocenią nas po wyglądzie.
No przepraszam Was bardzo, ale to moje zdanie. XXI wiek, wolność i samowola. Jesteśmy uwięzieni w klatkach, teraz panują kanony. Musimy być najchudsi, najpiękniejsi a nasz 'styl' musi się zgadzać z panującą modą (tak właściwie, czy to w ogóle można nazwać stylem? 358090 nastolatek ubranych tak samo, bluzki z napisami, których często nie rozumieją, swag, yolo i Bóg jeden wie co jeszcze).

View more

no to wracam :) witam!
________________________________________
Chłopcy? Szczerze? Większość społeczności jest fałszywa, nie ma znaczenia jakiej są płci, chociaż często mam wrażenie, ze to właśnie chłopcy są bardziej szczerzy niż dziewczyny. Myślicie, że względem Was ludzie są szczerzy? Chyba największa pomyłka świata, ludzie prawie nigdy nie są szczerzy. Możemy postawić pytanie: 'dlaczego tak się dzieje? Czemu ludzie są kłamcami?'. Odpowiedzi jest wiele, niestety niektórzy nie chcą ich znać i żyją w wyimaginowanym świecie szczerości. Nic bardziej mylnego. Wielu z nas chce być lepszym, chce mieć więcej, wiedzieć więcej, wyglądać lepiej, mieć więcej znajomych. Żyjemy w ciągłym poczuciu niedoskonałości. Choćbyśmy mieli góry złota, milion pięćset sto dziewięćset znajomych, 8734908419 lajków pod zdjęciem, wiedze Einsteina to i tak będzie nam za mało, wieczny niedostatek. Teraz będziecie się śmiać, albo uważać że jestem nienormalna, że tak pisze. Możliwe, jednak to jest moje zdanie, ja go nie zmienię. Owszem, istnieją wyjątki, ludzie szczerzy, sama znam kilka takich osób i jestem dumna z tego, że mogę z nimi rozmawiać i żyć wśród nich, bo w dzisiejszej rzeczywistości taki ktoś to jak bryła szczerego złota leżąca na chodniku. "Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą". Warto też zadać sobie pytanie: czy to ja nie jestem fałszywy? Czy jestem szczery? Może chwila refleksji pomoże Nam zobaczyć to co sami robimy, jakie o sobie tworzymy zdanie wśród innych "źdźbło w oku bliźniego widzisz, a belki w swoim nie dostrzegasz". Nikt nie jest idealny, ale może czas zacząć do tego dążyć?

View more

hmm. jeżeli dłużej by się zastanowić.. czym są tak w ogóle nasze marzenia? przecież niektóre zmieniają się z dnia na dzień. w jednej chwili chcemy tego, w drugiej czegoś całkiem innego. wiele osób mówi 'moje marzenia nigdy się nie spełnią' a może nie mają racji? te marzenia się spełniają, ale wtedy kiedy my o nich zapominamy i już nie marzymy. marzenia są cudowne, to one często przytrzymują na duchu, dzięki nim chcemy żyć. ja mogę otwarcie przyznać, że kilka moich marzeń się spełniło (głównie te z czasów zamków z piasku).. teraz ja sama spelniam swoje mimo tego, iż nie zawsze mam na to siłę. wielu ludziom może wydać się to głupie, ale jedno z moich marzeń spełniałam cały rok.. tak długo przygotowywałam się, próbowałam znaleźć odwagę.. siła do spełniania marzeń jest w nas, trzeba tylko uwierzyć. spełniajmy swoje marzenia, to one czynią nas szczęśliwymi :)

View more

Płaczę, piękne :c.
Pewien stary człowiek siedział wraz ze swoim 25-letnim synem w pociągu. Pociąg ma niebawem ruszyć, wszyscy pasażerowie zajmują już swoje miejsca. Kiedy pociąg odjechał, młody chłopak był pełen radości i ciekawości. Siedział tuż przy oknie. Wystawił rękę przez okno i czując powiew powietrza krzyknął: - „Tato zobacz, wszystkie drzewa zostają za nami”. Stary człowiek uśmiechnął się. Naprzeciwko nich, siedziała młoda para, która widząc to wszystko zaczęła patrzeć z politowaniem na 25-letniego chłopaka, który zachowywał się jak małe dziecko. Nagle, chłopak krzyknął znowu: - „Tato zobacz, chmury podążają razem z nami! Widzisz ten staw i zwierzęta?” Para spoglądała na chłopaka z zażenowaniem. Zaczęło padać i krople deszczu musnęły jego rękę. Ten, pełen radości zamknął swoje oczy. Po chwili znowu krzyknął: - „Tato zaczęło padać, mam kroplę wody na dłoni, zobacz tato!”. Tym razem para już nie wytrzymała i odezwała się do ojca: - „Dlaczego nie zabierze Pan swojego syna do dobrego lekarza?” Stary człowiek uśmiechnął się i powiedział: „Już to zrobiłem – właśnie wracamy ze szpitala. Mój syn odzyskał dzisiaj wzrok – widzi po raz pierwszy w swoim życiu.” Zanim ocenisz człowieka i go zaszufladkujesz, powinieneś najpierw poznać jego historię.

View more

Miłość jest dla mnie czymś, czego nigdy do końca nie doznałam. Jest to cudowne uczucie, które często mylone jest z zauroczeniem. Niektórzy potrafią znaleźć swoją miłość już w nastoletnim wieku, inni czekają na nią całe życie i jej nie znajdują. Miłość jest czymś więcej niż tylko mówieniem "Kocham", pocałunkami, obejmowaniem się. Miłość jest zaufaniem, umeijętnością przepraszania. Trzeba umieć kochać, trzeba się tego nauczyć. W miłości trzeba widzieć swoje błędy, a nie tylko wytykać je innym. Miłość to wspólne zwalczanie problemów, przeżywanie najgorszych chwil razem oraz wygrywaniem z problemami.. Miłość to cudowne uczucie, niestety nie dla każdego.. Jest jedna i na całe życie.. Gdy poznasz swoją wielką milość, to mimo nawet późniejszego związku i tak zawsze najbardziej kochać będziesz "tą jedyną" lub "tego jedynego".

View more

Myślę, że jestem najlepszym przykładem na to, że owszem, da się odbudować raz stracone zaufanie. Jestem w stanie wybaczyć wszystko (no może prawie wszystko), lecz tego nie zapominam. Nadal ufam tej osobie, jednakże pamiętam o tym co zrobiła mi kiedyś i nie zapominam tego. Wybaczam, owszem. Mogę znów zaufać, jeżeli zalezy mi na kontakcie z tą osobą, jednakże jeżeli drugi raz zostanę zraniona to po co znów mam ufać? Po co znów cierpieć? Lepiej sobie wtedy odpuścić. Uważam, ze jeżeli ktoś raz coś sknoci to okej, przecież każdy człowiek ma prawo popełniać błędy, ale drugi czy trzeci? Nie, wtedy nie umiałabym znów tak stuprocentowo zaufać takiej osobie..
W pewnym stopniu człowiek jest odporny na cierpienia, ale przecież nie chcemy ciągle aby ludzie nas zawodzili, prawda? Trzeba wybaczać, kochać, szanować ale wszystko z umiarem :).
Dobranoc Kochani, postaram się teraz dodawac częściej odpowiedzi, niestety dziś nie mogę tej dokończyć, ale obiecuję, że w najbliższym czasie pojawia się nowe, tylko muszę mieć tez na co odpowiadać. Dobrej nocy : *

View more

Obudziła się smutna, przecież co dzień tak było, żadna nowość. Wstała, zaparzyła kawę, znów spała trzy godziny. Wypiła ją płacząc. Wszystko bolało. Koniec roku szkolnego. Tak, dziś powstrzyma łzy. Coś pękło. Mimo postanowienia płakała jak dziecko. Nie mogła się opanować. Stop! Koniec! Już dobrze. Teraz tylko odebrać świadectwo i zamknąć się w zaciszu pokoju. Co z tego, że miała wyróżnienie? I tak nie spełni oczekiwań postawionych przez rodziców. Oo a co to? Czyżby z jej szkoły odchodziły właśnie osoby które ją zmieniły, które są kimś ważnym i zostały tylko trzy osoby z którymi się rozumie? Płacze znów. Ale nie, pociesza się myślą, że te trzy osoby są nadal i w sumie chyba nie chcą odejść (taką przynajmniej ma nadzieję). Nowy dzień. I tu trzeba zadać sobie pytanie: czy ten dzień zmieni ją już na zawsze? Tego nie wiemy. Ten dzień był końcem i początkiem. Teraz sama nie wie czy to wszystko jawa, czy sen. Czy to prawda, a może zwykłe żarty? Zabawa czy uczucia? Jedna wielka niewiadoma. Jest wrakiem, wykańcza ją ta niepewność.

View more