Stabilności życiowej.
Tracę aktualnie pracę, od października chwilowo będę bezrobotny. Wiem, że znajdę sobie coś nowego, przecież muszę. Pewnie nawet niezgorzej się z tym uwinę, gdy już zacznę. A jednak nie mogę się za to zabrać. Zaczynam gubić się w tym co powinienem, a co bym chciał.
Długo byłem już w pewien sposób spokojny, poukładany. Teraz wdarł mi się nowy chaos, którego nie potrafię jeszcze umiejscowić.
Skręca mnie na myśl o przyzwyczajaniu się do nowego miejsca, ludzi i wytycznych.
Czuję się, jakby grunt usuwał się spod moich stóp. A przecież ani to prawda, ani koniec.
Pozostaje tylko nie zwariować.
Będę trzymał za siebie kciuki, niech się darzy.