Ania

Skorzystam z okazji, że to jest w sumie jedyna wiadomość od Ciebie, Kryspinie, którą mogę udostępnić ze względu na to, że nie ma tu absolutnie nic prywatnego. W tej wiadomości (5 miesięcy temu) cieszyłeś się- tak pisałeś. Eh, wiesz, że muszę to napisać.
Kryspin, wiesz doskonale, że jesteś jedną z nielicznych osób, z którymi jestem związana. Byłeś dla mnie w trudnych momentach prawdziwą podporą, kimś bliskim mojemu sercu, a potem prawdziwym przyjacielem. Wiem, że masz do mnie pewnego rodzaju żal, bo nie znamy się w realnym życiu, bo było by Ci łatwiej. Ale, czy to, co przeżyliśmy do tej pory nie było prawdziwe? Przecież każda emocja, uczucie, złość, foch były szczere i prawdziwe. My też istniejemy! Nie jesteśmy tylko nędznymi pikselami- jesteśmy ludźmi. I wiesz, chyba mogę Cię nazwać egoistą i kłamcą. Potrafiłeś mnie okłamać i choć Ty pewnie nie pamiętasz takowej sytuacji, masz mnie i ja Ci przypomnę i pozwolę sobie zacytować Twe słowa:
"Chciałbym być tutaj z Tobą, ale nie wiem czy potrafimy pisać tak jak kiedyś."
"Sama wiesz, że [...] się nie zapomina [...]"
"I nie chcę być taki jak oni, nie chcę Cię zostawiać"
Kłamiesz prawie tak samo pięknie jak piszesz.. Żaliłam Ci się, wierzyłam, że jesteś moim przyjacielem, a Ty byłeś taki jak reszta.. Teraz jesteś taki jak reszta.. Zapomniałeś o mnie, o swojej przyjaciółce, o osobie, która wspierała Cię w najgorszych momentach i byłam przy Tobie. Nie wątpię w to, że byłeś wyjątkowy i nadal jesteś ale gdzieś głęboko. Twoje piękne i urocze oblicze ukryło się przed światem. Może i jestem TYLKO kimś z internetu, ale mam swoje uczucia i wybacz, że to powiem, bo wiem, że to Cię zaboli, a może kiedyś by Cię zabolało: jesteś dokładnie taki sam jak ONI. Nie żałuję tego, że mogłeś do mnie pisać zawsze, że pisaliśmy do późna. Ja po prostu zapomniałam, że w Twoim wielkim świecie jestem nikim. Byłeś dla mnie w pewnym momencie najważniejszy.

View more

Autorytetem jest dla mnie moja mama, która jest moim zdaniem najlepszą, najodważniejszą, najpiękniejszą, najukochańszą, najzabawniejszą, najsłodszą, najmilszą i najwspanialszą kobietą na świecie. Uważam, że lepiej w życiu nie mogłam trafić jeśli chodzi o mamę i jestem ogromną farciarą, nigdy bym jej nie wymieniła. Uwielbiam się z nią wygłupiać, śmiać, nawet płakać (ale na filmach, bo innych jej łez nie zniosę) i mam naprawdę dobry kontakt z nią- sądzę, że to jest ogromny plus. Dlaczego mama jest osobą, która jest moim autorytetem? Ponieważ, gdy będę starsza to chcę być właśnie taka jak ona, jest moim wzorem do naśladowania. Jestem szczęśliwa wiedząc, że ją mam (nawet jak każe mi zmywać naczynia, hehe). Kocham ją absolutnie za wszystko, za humorki również i to dzięki nim jest w naszym życiu tak kolorowo. Czy istnieją ludzie perfekcyjni w każdym calu? Tak, dowód na potwierdzenie tego mam w domu- moja Mama, która jest idealna i naprawdę nie ma wad, a jeśli ma to ja je widzę jako zalety i atuty. ♥

View more

Co mnie najbardziej motywuje?- moja przeszłość, która nie była narysowana i pokolorowana zbyt barwnie i za każdym razem, gdy myślę w jakim dołku byłam to przypominam sobie to, co było i wtedy już wiem, że nie chcę tego. Nie potrzebuję komplikowania sobie życia na siłę.
Kto mnie najbardziej motywuje?- aktualnie chyba jedna osoba z klasy, aczkolwiek do przodu każą mi iść jeszcze dwie wspaniałe koleżanki z klasy i dwie przyjaciółki, które mam poza szkołą. Jednak wszystko, co robię i to, jak się zachowuję jest tylko dla oczu pewnego chłopaka. ("Ignorujemy tych, co nas adorują. Adorujemy tych, co nas ignorują"- już nie będę ignorować, obiecuję ale niech wróci tamten czas, tamten dzień.)
Jednak, gdy jest ciężko, jest mi źle to staram się być sama dla siebie motywacją, bo najważniejsze to mieć siłę w sobie, w rozumie i w sercu.

---

http://www.youtube.com/watch?v=TiinAVjPyRs

View more

Chyba trudno to opisać ze względu na to, że ostatnie tygodnie zmieniły mnie nie do poznania, zmieniły się również moje priorytety i wygląd. W życiu jak to w życiu- gdy upadamy to chcemy wywrócić wszystko do góry nogami, aby nauczyć się od początku (lepszego) funkcjonowania w społeczeństwie. Wiec lepiej będzie jak opiszę to, jaka jestem na dzień dzisiejszy. Zaczęło się coś w stylu nowego rozdziału, przez jedno zdarzenie. Teraz uśmiecham się cały czas, doceniam jeszcze bardziej to, że mam wspaniałych kolegów, którzy mnie denerwują jak mało kto, ale są i mogę na nich liczyć mimo wszystko. Doceniam bliskie mi koleżanki, które dopiero teraz pokazały swą prawdziwą twarz i okazało się, że niektóre jednak są fałszywe. Widzę teraz o wiele więcej niż wcześniej. Nie jestem już zaślepiona, nie dam sobie wejść na głowę. Znam swoją wartość, nie pozwolę się obrażać. Jestem pewna siebie, pozwalam sobie teraz na więcej bo trzeba korzystać z życia. Nie ma w nim miejsca na smutki, żale i ból. Zamiast utrudniać sobie to wolę ułatwić i widzieć wszystko w kolorowych i jasnych barwach. Nie wierzę, że to piszę ale dobrze mi w szkole. Dobrze mi przy tych ludziach. Cieszę się, gdy się uśmiechają i śmieją bo daje mi to wiele radości. Zwłaszcza uśmiech jednej osoby (czarujący uśmiech, aż kolana stają się wtedy z waty). I przestałam tolerować ludzi, którzy obrażają się na mnie o byle co, bo nie jestem jakąś pacynką, która ma się dostosować do kogoś, bo ktoś tak chce. Nie interesuje mnie, że wymaga się ode mnie zmiany bo nie chcę się zmieniać. Akceptują siebie w całości. Cenię się dość wysoko, co bardzo mi się podoba, bo zawsze dążyłam do tego. Dlatego też uważam, że jeśli ktoś mnie pokocha to w pełnej okazałości, a nie tylko ładne i długie nogi. Nie na tym to polega. Wady w oczach ukochanej osoby powinny zmieniać się w zalety, a atuty w coś, o co trzeba dbać i pielęgnować. Stałam się niewyobrażalnie wymagająca, nieprzewidywalna, radosna. Priorytety.. Zmieniło się to, że widzę w końcu siebie we wszystkim, gdyż wcześniej nie pamiętałam o sobie. I wygląd, cóż zmieniam kolor włosów na stałe, na kasztanowe. I skończy się era blondynki. Tatuaż na nadgarstku mam w planach ale to się okażę jak wyjdzie. Wiadomo- nigdy nic nie wiadomo, może mi się zmienić w każdej chwili.

View more