Nigdy, niemniej jednak przed snem niekiedy czuję dziwną potrzebę porozmawiania z kimś tak jak to nie miałem okazji już dawno, naprawdę dawno. To byłaby rozmowa przepełniona zrozumieniem, szacunkiem mimo niezgody, wzajemnym zainteresowaniem, pogodnością, chęcią czy by czegoś się od siebie dowiedzieć, byłoby w niej również stawiane w ważnym miejscu docenianie kwestii jak wspaniale jest gdy można się porozumieć, odbywałaby się z szacunkiem na spacerze, z przesiadywaniem na ławkach, byłaby to osoba dostępna, swobodna, dająca przestrzeń i potrafiąca wypełnić rzeczywistość, starająca się chociaż podążać w podobnym kierunku, lubiąca spokój, potrafiąca przemyśleć i wysłuchać tego co się do niej powie, odbić piłeczkę, wspólnie splatać kolejne wersy.
Nigdy chyba takiej nie odbyłem.
Sam przecież taki nie jestem.
Skończ że.

View more