aby usiadła na fotelu.
__________________________

---

Przytaknęłam tylko, wypełniając jego prośbę. Usiadłam na fotelu, zarzucając nogę na nogę. W tym momencie poczułam się nieco skrępowana, nagle miałam wrażenie, że moja sukienka jest za krótka, a makijaż zbyt wyzywający. Co jeśli weźmie mnie za tanią dziewczynę? Może i nie wyglądałam jak on - jak młoda bogini, wyperfumowana drogimi perfumami, ale mam nadzieję, że nie będzie ode mnie tego wymagał. - Hm, więc zapowiada się na to, że przez jakiś czas będę pod twoimi skrzydłami. - uśmiechnęłam się uroczo, przerywając ciszę. Powędrowałam wzrokiem za chłopakiem, który usiadł tuż obok mnie. Wydawał się miły, a pod wpływem jego bliskości moje policzki nabrały różowego koloru. - Opowiesz mi coś o mojej pracy? Jak długo pracujesz już w tej branży? - zapytałam, będąc ciekawa obojgu odpowiedzi. - W jaki sposób to wszystko będzie wyglądało? - dodałam lekko podekscytowana. Gdzieś głęboko we mnie ciążył stres i podenerwowanie, ale starałam się tego nie okazywać, w końcu nie chciałam pokazywać swoich słabości już pierwszego dnia.

View more

Kiedy już z leksza zapoznałam się ze swoim miejscem pracy, manager mojego partnera - czego się później dowiedziałam - zapukał do drzwi mojej garderoby, zapraszając mnie na spotkanie z modelem, który miał mi partnerować podczas pierwszego miesiąca tutaj - jeśli oczywiście sprawdzę się na okresie próbnym. Byłam zmieszana, podekscytowana, ale jednocześnie nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Nieśmiało weszłam do garderoby chłopaka i prawie odebrało mi dech, kiedy dostrzegłam umięśnioną sylwetkę. Leciutko przygryzłam wargę, nie mogąc oderwać wzroku od chłopaka. Szczerze powiedziawszy, wiedziałam, że jako model musi wyglądać pięknie, ale nie spodziewałam się, że będzie przypominał młodego boga. Czułam jak na moją twarz wkradają się lekkie rumieńce, lecz musiałam zachować pozory. - Um, cześć, jestem Ariana. - przywitałam się, kulturalnie, obdarzając chłopaka lekkim uśmiechem. Woah, woah i jeszcze raz woah, będę naprawdę dumna, jeśli uda mi się złapać normalny kontakt z tym chłopakiem, bo na razie miękną mi nogi na sam jego widok.

View more

- Mhm, jeszcze chwilka. - mruknęłam w poduszkę, kiedy mama awanturowała się, że powinnam już wstać. Kiedy spojrzałam na wyświetlacz swojego telefonu, pokazywała się już godzina 7:00, więc zwlokłam się z łóżka, już po chwili znajdując się w łazience. Po porannym prysznicu troszkę się rozbudziłam, wyszczotkowałam zęby i delikatnie się umalowałam. Włosy zostawiłam rozpuszczone, tylko je rozczesując, lubiłam je. Były długie i gęste, dlatego wzięłam tylko gumkę na rękę, gdyby przeszkadzały mi podczas spania w autokarze - nasza wychowawczyni, w ramach przyjemnego rozpoczęcia roku szkolnego, zorganizowała nam wycieczkę. Lubiłam szkolne wycieczki, dlatego też moja walizka czekała już spakowana od tygodnia, dzięki czemu byłam pewna, że wszystko zabrałam. - Och mamo, nie jestem dzieckiem, przecież wiem. - wywróciłam oczami na słowa mamy, kiedy wspomniała o tym, że powinnam ubrać się wygodnie. Zdecydowałam się na czarne legginsy i bluzę tego samego koloru, którą przyozdabiały wyłącznie dwa stanowcze paski na rękawku (http://www.bankfotek.pl/view/2097365). Lubiłam wyglądać dobrze, ale skromnie. Odpychały mnie dziewczyny, które chciały zaimponować komuś wyłącznie swoim ciałem, ubraniami, które odkrywały więcej niż zakrywały. Wzdrygnęłam się na tę myśl, chowając swoją ładowarkę do torebki. W sumie, cieszę się na ten wyjazd, to na pewno będzie wspaniała okazja, żeby poznać się z osobami, które w tym roku dołączyły do mojej klasy. Wątpię w to, że z kimś się poznam, z natury byłam bardzo nieśmiała i można powiedzieć, że nie radziłam sobie z krytyką ludzi, dlatego też nikogo nie dopuszczałam do siebie. Wskutek tego, w klasie nie miałam przyjaciół, byłam cichą myszką i wolałam trzymać się na uboczu od tych wszystkich pustych panienek, którym w głowach było tylko jedno. Ja nie byłam taka, i wcale się tego nie wstydziłam. Mam tylko nadzieję, że w tym roku uda mi się złapać lepsze kontakty z ludźmi z mojej grupy. Jak to mówią - przecież nadzieja umiera ostatnia.
Spojrzałam za zegar, który wskazywał już 7:50, dlatego w pośpiechu zjadłam śniadanie, żeby już po kilkunastu minutach znaleźć się pod budynkiem szkoły. Po oddaniu walizki, zajęłam miejsce na samym tyle autokaru, mając nadzieję, że jednak zostanę w nim sama do końca podróży.

View more

- Mhm, cholernie się stresuję. - mruknęłam do telefonu, który trzymałam między uchem a ramieniem, w tym samym czasie zakładając białe obcasy. Zabrałam torebkę z garderoby, jeszcze raz upewniając się, że wszystko zabrałam. - Trzymaj za mnie kciuki! - uśmiechnęłam się i rozłączyłam z przyjaciółką, zatrzaskując za sobą drzwi. Uznałam, że pogoda pozwala mi na to, by przejść się pieszo, a że miałam dosyć sporo czasu, spokojnym krokiem ruszyłam w stronę agencji. Nie mogę zaprzeczyć, byłam okropnie zestresowana pierwszym dniem w pracy - nowa branża, nowe doświadczenia. Nawet nie wiem, czy jestem dosyć dobra, ale chyba w przeciwnym razie by mnie nie przyjęli, prawda? Spojrzałam w wygaszony ekran swojego różowego IPhone'a, moje ciemne, lekko skręcone włosy opadały mi wprost na piersi, które opinała biała sukienka, sięgająca długością do połowy moich ud. Sama nie wiem po co się wystroiłam, mimo że zajmą się mną profesjonalni styliści, zawsze lubiłam robić pierwsze, dobre wrażenie. Myślę, że sama nawet potrafiłam się umalować jak profesjonalna wizażystka, ponieważ mój dzisiejszy makijaż był niebanalny - wyrównany koloryt, wykonturowane kości policzkowe, a przede wszystkim czarna kreska, podkreślająca oko oraz różowa szminka jako dopełnienie.
Przekroczyłam próg agencji, w którym od razu przywitał mnie fotograf, objaśniając mi plan dzisiejszego dnia. - Jako świeżutka modelka, musisz mieć swojego tymczasowego partnera, który wprowadzi cię w świat modelingu. Myślę, że wybraliśmy dla ciebie idealną partię, Justin pojawi się na planie za dziesięć minut, będziecie mieli chwilę czasu na poznanie się. Za godzinę zaczynamy sesję, a teraz pomogę ci odnaleźć twoją garderobę. - usłyszałam z ust nowego szefa, który poprowadził mnie korytarzem do czarnych, ogromnych drzwi. Byłam podekscytowana tym wszystkim, tylko zastanawiałam się, kim będzie mój partner? Odczuwałam podwójny stres, bałam się, że nie dam sobie rady. Ale trzeba się spiąć i dać z siebie wszystko, to podstawa. Ja jako zdeterminowana dwudziestolatka staram się dążyć do tego, i nie poddam się tak łatwo. Kiedy zostałam sama, przeszłam się po garderobie, przyglądając się przygotowanym dla mnie wieszakom z ubraniami, butom, toaletkom oraz naprawdę przeróżnym dodatkom. Czekałam na chłopaka, który miał się pojawić już niedługo, i chyba nawet szybciej niż myślałam. Ariana, dasz radę - uspokajała mnie moja podświadomość, ale moje ciało ogarnięte było stresem.

View more