Myślę jak nie myśleć i czy jest to w ogóle moszlife, HMMM. Skoro zaczęłam, to już przeciągnę temat dalej. Chodzi mi po głowie temat komplementów i obdarzania nimi innych ludzi. Moim zdaniem nie jest to taka łatwa sprawa. Pamiętam jak jeszcze kilka lat temu chciałam w kilku słowach docenić pracę pewnej bardzo zdolnej osoby. Dosłownie stałam wryta jak słup soli zastanawiając się czy dobrą opcją będzie sprawienie tej osobie pochlebstwa xD Teraz chce mi się z tego śmiać, ale pamiętam, że wówczas speszyłam się i nic nie powiedziałam, przez co było mi autentycznie głupio, że nie mogłam z siebie nic wydusić.

---

Myślę, że w wielu osobach pojawia się taka wewnętrzna blokada przed komplementowaniem. Sama obawiałam się, że moje intencje mogłyby zostać odebrane za nieszczere. Wiecie, mylenie pochlebstw z lizusostwem czy też jakimiś ukrytymi pobudkami, które nijak miały się do mojej szczerej intencji docenienia czyjejś pracy. Jak to jest, że serwowanie przytyków potrafi być powszechną praktyką, za to do wyrażania komuś uznania człowiek może być wręcz społecznie zniechęcany.
Obecnie w moim przypadku wygląda to tak, że o wiele chętniej chwalę innych ludzi. Wiele miłych stwierdzeń uznaje się z góry za oczywiste, a jednak istotne jest, aby wypowiadać je na głos. Mi takie słowa potrafią zrobić dzień.

View more