Ձեր սիրած կինոյից նկար տվեք)
запах клубники ^_^
Liked by:
MacNzekwe123
simondoracat
Лада
Abrahamyan❤
Ask @lianlian123
+1
+)
~
" Я не есть любимый сезон. У меня есть любимый чувство. Это окна вниз, посвященная обратно дороги с грязными босиком чувство. Это когда я могу ходить прямо на улице, не останавливаясь, чтобы рыба пиджак. Это шторы крутились в моей комнате, потому что круто ветерок толкает против его ткани. Это закаты после десерта и травы, как мою подушку. Звук газонокосилки, опавшие листья, и дождь к окну. Очаги тени и ходит вдоль гравийная дорога. Я не есть любимый сезон, у меня есть любимый чувство."
Liked by:
Em ∆
♓✴⭐Աստղերից իջած աղջիկը..⭐✴♓
Է
Лёв Туманян
Related users
~
Никто не защитит тебя от твоих страданий. Ты не можешь плакать она прочь или съесть его подальше или голодать это подальше или пешком или ударить ее подальше или даже терапия это подальше. Это просто есть, и ты должен пережить это. Ты должен терпеть. Ты должен пережить его и люблю его и двигаться дальше и будет лучше для нее и беги, насколько ты можешь в направлении твои лучшие и самые счастливые сны через мост, построенный по вашему собственному желанию заживать.
_
Чтобы все, кто читал это: ты потрясающая. Ты больше, чем человек, который оставил тебя, причинил тебе боль, ты, или тебя игнорирует. Ты больше, чем человек, которого ты чувствуешь ты, в этот момент. Ты сильная, ты храбрый, ты умный, и ты удивительная. Никогда не сдавайся. У Вас так много для тебя. И даже если не хочется, просто подожди немного. У тебя так много возможностей. Ты буквально выжил каждый "ужасно", что ты пережил, до этого момента. И посмотри на себя, сейчас. Даже если ты не в идеальное расположение или где ты хотела бы быть в твоей жизни, прямо сейчас, вы зашли так далеко. Нет никакой причины отказаться от расы, когда всё только начинается. Ты можешь это сделать. Я верю в тебя.
Liked by:
Em ∆
Ռյազանով
Է
Лёв Туманян
~
թուլությու՜ն ^_^
Liked by:
Em ∆
Лёв Туманян
պլյուս )
ապրես քեզ էլ ^_^
~
Special_Friend
~
Special_Friend
+
ապրես,քեզ էլ
)
)
~
արի գնանք այստեղից,կորենք,անէանանք,ձուլվենք բնության հետ ու անհետանանք այս հիմար ու դաժան աշխարհից...կգա՞ս
+
քեզ էլ)
~~~
No. Don’t give up hope just yet. It’s the last thing to go. When you have lost hope, you have lost everything. And when you think all is lost, when all is dire and bleak, there is always hope
~~~
No. Don’t give up hope just yet. It’s the last thing to go. When you have lost hope, you have lost everything. And when you think all is lost, when all is dire and bleak, there is always hope
+ քեզ ~~~ Իմաստա ամբողջ էջը ???
վաայ ապրես դու.^_^.բա ինչի՞ անոնիմ,բացի քեզ էլ + անեմ
~~~~~~~~~~~~~
Ժամադրվեք այնպիսի աղջկա հետ, որը հագուստի փոխարեն իր գումարը ծախսում է գրքերի վրա, որը պահարանում ազատ տարածության խնդիր ունի շատ գրքեր ունենալու պատճառով: Հանդիպեք աղջկա հետ, որը տակավին ընթերցելիք գրքերի ցանկ ունի և ընթերցողական տոմս է ձեռք բերել տասներկու տարեկանից…
Ռոզմարի Ուրքիկո «Ժամադրվեք մի աղջկա հետ, որը կարդում է»
~~~~~~~~~~~~~
Ժամադրվեք այնպիսի աղջկա հետ, որը հագուստի փոխարեն իր գումարը ծախսում է գրքերի վրա, որը պահարանում ազատ տարածության խնդիր ունի շատ գրքեր ունենալու պատճառով: Հանդիպեք աղջկա հետ, որը տակավին ընթերցելիք գրքերի ցանկ ունի և ընթերցողական տոմս է ձեռք բերել տասներկու տարեկանից…
Ռոզմարի Ուրքիկո «Ժամադրվեք մի աղջկա հետ, որը կարդում է»
Ինչիցա,որ միշտ լավերին չենք գնահատում,իսկ վատերին միշտ տեղ ենք տալիս մեր սրտում ու գնահատում անգամ չարածը,հարցը տվել եմ մենակ նրանց,ովքեր համոզված եմ խելքը գլխին պատասխան կտան:
երևի նրա համար,որ լավերը շատ անկեղծ են,ասում են այն ինչ մտածում են, դրա համար հաճախ մենք վանում ենք մեզնից նման մարդկանց ու մեզ մոտ թողնում վատերին՝դիմացդ բարի,հավատարիմ երևացող, իսկ հետևիցդ բամբասող, «տափուկ» մարդկանց:Ցավոք կյանքը այսպիսին է:
Liked by:
kksnskslao
Em ∆
Ռյազանով
Է
Бадалян
D.e.wreck_
Davo Abrahamyan
Դ.Ն.
Գայա...
+))
ապրես քեզ էլ
Liked by:
kksnskslao
Em ∆
Бадалян
Davo Abrahamyan
vor erkirn es uzum gnas?u inch ka et erkrum konkret,vor uzum es tenas? (nkar)
Մեծ Բրիտանիա...ինչ չէ ով...իմ առաջին վիրտուալ ընկերը/ընկերուհին,ում հետ արդեն 9 ամիս 24 օր է շբվում եմ՝թե ֆեյսբուքով թե սկայպով...ու անհամբեր սպասում եմ թե երբ եմ տեսնելու:
Liked by:
Iste
Davo Abrahamyan
oooo
Գայա...
+ik qez?✌
շատ շնորհակալ եմ քեզ էլ))
~~
Мы говорим о смысле жизни,
О том, что ценим иль казним,
О вечной верности отчизне,
О том, как мир неумолим.
Мелькнут счастливые мгновенья Во время падущей звезды,
Проходят годы, без сомненья,
В оковах жизненной игры.
А нам даны как маски роли,
В одной из них укроюсь я -
В ней все: от радости до боли, Но не найти саму себя!
И часто ложь - под маской правды,
А лесть - под маской похвалы,
И переплет судьбы коварный
Затащит в грезы от любви!
Так мы живем, себя вверяя Во все, что сами создаем,
Мы ложь за правду принимаем
И жизнь за это отдаем!
1995.
~~
Мы говорим о смысле жизни,
О том, что ценим иль казним,
О вечной верности отчизне,
О том, как мир неумолим.
Мелькнут счастливые мгновенья Во время падущей звезды,
Проходят годы, без сомненья,
В оковах жизненной игры.
А нам даны как маски роли,
В одной из них укроюсь я -
В ней все: от радости до боли, Но не найти саму себя!
И часто ложь - под маской правды,
А лесть - под маской похвалы,
И переплет судьбы коварный
Затащит в грезы от любви!
Так мы живем, себя вверяя Во все, что сами создаем,
Мы ложь за правду принимаем
И жизнь за это отдаем!
1995.
Liked by:
oooo
Գայա...
♓✴⭐Աստղերից իջած աղջիկը..⭐✴♓
~
Տանիք,մայրամուտ,վրձիններ,գույներ...
-Բայց,ինչու՞ այսքան վառ,միթե՞ վերջացել են մուգ գույները՝իմ գույները:Հիմա ես ինչպե՞ս նկարեմ,ի՞նչ գույնով նկարեմ,չէ՞ որ ես երբեք չեմ նկարել վառ գույներով կստացվի՞:Լավ, կփորձեմ նկարել այս գույներով,ուրիշ տարբերակ չկա...անհնար է չնկարել տանիքի պատուհանից բացվող այս տեսարանը՝մայրամուտը:
Մայրամու՜տ,չէ՛,չէ՛ չկորես,մայր չմտնե՛ս,աղաջում եմ քեզ..մի՛ գնա,գոնե մի քանի րոպե,գոնե այս անգամ հավատարիմ մնա ինձ,գոնե դու..դու մի՛ լքիր ինձ...ես ախր վստահում էի քեզ..լույսդ դեռ ինձ պետք է,մենակ մի թող,գիշերը այնքան երկար է ես չեմ դիմանա...
հե՜յ գույներ,ձեր պայծառ գույները հիմա ինձ պետք են,լուսավորեք տեսադաշտս...ինչի՞,ինչի՞ ամեն անգամ հենց նույն ժամին լքում եք ինձ...հիմա ո՞նց նկարեմ,ի՞նչ նկարեմ:
Թե ու՞մ հետ էի խոսում ինքս էլ չգիտեմ:Ստիպված մթության մեջ վերցրի մի գույն,ուզում էի նկարել լույս,լույս որ լուսավորեր ներսս տեսադաշտս:Անհնար էր մնալ այդ սևի մեջ...Վերցրի որևէ գույն ու մթության մեջ չգտնելով վրձիններս ստիպված սկսեցի նկարել ձեռքերով,նկարում էի առանց տեսնելու առանց հասկանալու...
Չգիտեմ էլ,ոնց եմ քնել,բայց առավոտյան երբ արթնացա գետնին պառկած էի,ցուրտ էր...ի՞նչ էր դա,սև ներկով նկարված անհասկանալի պատկերներ,գծեր:Միթե՞ իմ նկարն էր,ես էի նկարե՞լ:Խորհարդավոր էր,միաժամանակ անհասկանալի,սառնությունն ու անտարբերությունը պարզ երևում էր նկարում,իսկ իմ ապրումները...անհնար էր չնկատել,չտեսնել ու չզգալ...բայց լույս,լույս երբեքել չնկարեցի...ոչ մի օր չնկարեցի...չստացվե՞ց թե՞ չուզեցի:Ու ամեն անգամ սև ներկ...հասկանալի էր մի բան. սև ներկով երբեք էլ լոյս չես նկարի:
-Բայց,ինչու՞ այսքան վառ,միթե՞ վերջացել են մուգ գույները՝իմ գույները:Հիմա ես ինչպե՞ս նկարեմ,ի՞նչ գույնով նկարեմ,չէ՞ որ ես երբեք չեմ նկարել վառ գույներով կստացվի՞:Լավ, կփորձեմ նկարել այս գույներով,ուրիշ տարբերակ չկա...անհնար է չնկարել տանիքի պատուհանից բացվող այս տեսարանը՝մայրամուտը:
Մայրամու՜տ,չէ՛,չէ՛ չկորես,մայր չմտնե՛ս,աղաջում եմ քեզ..մի՛ գնա,գոնե մի քանի րոպե,գոնե այս անգամ հավատարիմ մնա ինձ,գոնե դու..դու մի՛ լքիր ինձ...ես ախր վստահում էի քեզ..լույսդ դեռ ինձ պետք է,մենակ մի թող,գիշերը այնքան երկար է ես չեմ դիմանա...
հե՜յ գույներ,ձեր պայծառ գույները հիմա ինձ պետք են,լուսավորեք տեսադաշտս...ինչի՞,ինչի՞ ամեն անգամ հենց նույն ժամին լքում եք ինձ...հիմա ո՞նց նկարեմ,ի՞նչ նկարեմ:
Թե ու՞մ հետ էի խոսում ինքս էլ չգիտեմ:Ստիպված մթության մեջ վերցրի մի գույն,ուզում էի նկարել լույս,լույս որ լուսավորեր ներսս տեսադաշտս:Անհնար էր մնալ այդ սևի մեջ...Վերցրի որևէ գույն ու մթության մեջ չգտնելով վրձիններս ստիպված սկսեցի նկարել ձեռքերով,նկարում էի առանց տեսնելու առանց հասկանալու...
Չգիտեմ էլ,ոնց եմ քնել,բայց առավոտյան երբ արթնացա գետնին պառկած էի,ցուրտ էր...ի՞նչ էր դա,սև ներկով նկարված անհասկանալի պատկերներ,գծեր:Միթե՞ իմ նկարն էր,ես էի նկարե՞լ:Խորհարդավոր էր,միաժամանակ անհասկանալի,սառնությունն ու անտարբերությունը պարզ երևում էր նկարում,իսկ իմ ապրումները...անհնար էր չնկատել,չտեսնել ու չզգալ...բայց լույս,լույս երբեքել չնկարեցի...ոչ մի օր չնկարեցի...չստացվե՞ց թե՞ չուզեցի:Ու ամեն անգամ սև ներկ...հասկանալի էր մի բան. սև ներկով երբեք էլ լոյս չես նկարի:
քեզ+)
ապրես քեզ էլ))
~~~~~~~~~~~
Я не злая… Я просто слишком вспыльчива
порой… Моя реакция — как молния, как искра…
Вот вспыхнула и громыхнула… И враз погасла…
И от обиды через 5 минут и нет следа…Забыла!
Улыбаюсь! Жизнь Прекрасна!… И вы, друзья, не
обижайтесь на меня!
~~~~~~~~~~~
Я не злая… Я просто слишком вспыльчива
порой… Моя реакция — как молния, как искра…
Вот вспыхнула и громыхнула… И враз погасла…
И от обиды через 5 минут и нет следа…Забыла!
Улыбаюсь! Жизнь Прекрасна!… И вы, друзья, не
обижайтесь на меня!
Liked by:
Hopeless shit
lav kino kaseq?
Я – легенда
+
ապրես քեզ էլ )))
~~~
В нашем браке нет ничего от сказки, он не
осыпает меня лепестками роз, не возит в Париж
на выходные, но, когда я делаю стрижку, он это
замечает. Когда я наряжаюсь на выход, делает
мне комплименты. Когда я плачу, вытирает мне
слезы. Когда мне одиноко, он дает мне понять, что я любима. И кому нужен Париж, когда тебя
обнимают?
Сесилия Ахерн, "Там, где заканчивается радуга
~~~
В нашем браке нет ничего от сказки, он не
осыпает меня лепестками роз, не возит в Париж
на выходные, но, когда я делаю стрижку, он это
замечает. Когда я наряжаюсь на выход, делает
мне комплименты. Когда я плачу, вытирает мне
слезы. Когда мне одиноко, он дает мне понять, что я любима. И кому нужен Париж, когда тебя
обнимают?
Сесилия Ахерн, "Там, где заканчивается радуга
Բարի օր բոլորին մի հատ սիրուն նկար տվեք մեկել համապատասխան տողեր
Ըստ իս, ազատությունն այն վիճակն է, երբ ոչինչ մեզ չի կապում շրջապատի իրականության հետ: Երբ մենք չունենք ոչ երազանքներ, ոչ կրքեր, ոչ տագնապներ: Երբ մենք չունենք ոչ նպատակ, ոչ աննպատակություն, երբ կատարյալ անտարբերության այդ դատարկությունը մեզ ցավ չի պատճառում: Ազատությունը զարմանալի է իր գունազրկությամբ: Նա բոլորովին նման չէ անտարբերությանը, քանի որ վերջինս անտանելի ցինիկ է: Նման չէ վհատությանը, երբ կորցնելու ոչինչ չկա, քանի որ հուսահատությունը միշտ թաքցնում է ամոթը կամ ծածուկ հույսը: Ազատությունը հուսահատության հակոտնյան է, դա համամարդկայնացնող վիճակ է:
Աթթիլա Բարտիշ
Աթթիլա Բարտիշ
imastov nkar ktaq?
Ինձ ձեր ամենասիրելի երգերից կուղարկեք?
Liked by:
Даниил Поляков
Ռյազանով
⭐ Blue Sky ⭐
Կարին
dzec chashakt +
wow ^_^ շնորհակալ եմ շա՜տ
քեզ էլ +)
քեզ էլ +)
Ես այնքան լիքն եմ քեզնով,դու իմ մեջ ես,քիչ-քիչ ԵՍ`ԴՈՒ եմ դառնում:Ես չեմ կորցնում ինձ,այլ վերագտնում ու լոկ քեզանով:ՏԵսնես աշխարհում կգտնվի մի բառ,որ իր մեջ կներառի ամեն զգացում,որ կնկարագրի քեզ`տեսակիդ:Ես զգում եմ կարիքդ այնքան շատ,որքան սովորական էակն է շնչել ուզում:
Ռեմարկի «Երեք ընկեր»?...մի տեսակ շատ ծանոթ տողեր են...
Ռեմարկի գրքերից չեմ կարդացել բայց նրա նից կարդացած ամեն տողը հիասքանչ են )
եթե անկեղծ. «Հաղթական կամար»-ի կեսն եմ դեռ կարդացել...(վերջերս ժամանակս չի հերիքում ընթերցանությամբ զբաղվելո համար)...բայց ցիտատները սոցցանցերում շատ հաճախ են հանդիպում..դրա համար հաճախ եմ իր ցիտատներով գրառումներ կատարում էջումս..մի մտածիր,որ ես էլ կարդացել եմ :Դ.ինքը հենց հիասքանչ գրող է ^_^
Ե՞րբ է մարդը համարվում միայնակ։
Երբ զգա,որ ինքը կատարյալ երջանիկ է
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“When traveling is made too easy and comfortable, its spiritual meaning is lost. This may be called sentimentalism, but a certain sense of loneliness engendered by traveling leads one to reflect upon the meaning of life, for life is after all a traveling from one unknown to another unknown.”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“When traveling is made too easy and comfortable, its spiritual meaning is lost. This may be called sentimentalism, but a certain sense of loneliness engendered by traveling leads one to reflect upon the meaning of life, for life is after all a traveling from one unknown to another unknown.”
Ի՞նչ կլինի, եթե քո ամենամեծ վախը իրականություն դառնա։
լավ էլի(((
չեմ ուզում պատկերացնեմ(
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
– Կյանքի առանձին մասնիկները սքանչելի են, բայց ամբողջը միասին միանգամայն անմիտ բան է: Այնպես որ, կարծես, մեր աշխարհը սարքել է մի խելագար, որը նայելով, թե որքան հրաշալի կերպով բազմազան է կյանքը, ոչ մի ավելի լավ բան չի մտածել, քան այն ոչնչացնելը:
– Իսկ հետո նորից ստեղծելը:
– Դրա մեջ էլ ես ոչ մի միտք չեմ տեսնում,-առարկեցի ես,-այդ դրանից ավելի լավը չի դառել:
չեմ ուզում պատկերացնեմ(
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
– Կյանքի առանձին մասնիկները սքանչելի են, բայց ամբողջը միասին միանգամայն անմիտ բան է: Այնպես որ, կարծես, մեր աշխարհը սարքել է մի խելագար, որը նայելով, թե որքան հրաշալի կերպով բազմազան է կյանքը, ոչ մի ավելի լավ բան չի մտածել, քան այն ոչնչացնելը:
– Իսկ հետո նորից ստեղծելը:
– Դրա մեջ էլ ես ոչ մի միտք չեմ տեսնում,-առարկեցի ես,-այդ դրանից ավելի լավը չի դառել:
Արժե արդյոք էջում տեղարել իմ հեղինակային ստեղծագործություններից? Թե էջը թողնեմ միայն մեջբերումների ? : Շնորհակալություն:
տեղադրիր քոնը...անձամբ ես շատ հետաքրքրությամբ կկարդամ...
Լավ ու սիրուն նկարներ ես պոստում :) :* Ր-Ր
օ՜հ շնորհակալ եմ... ^_^
+
շնորհակալ եմ))
քեզ էլ +
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« – Դուք այնտեղ քիչ թե շատ կապեր, բարեկամներ չունե՞ք:
– Բարեկամնե՞ր: Գիտե՞ք ինչ,-նա չարացած ծիծաղեց,- երբ հանկարծ անփող ես մնում, բարեկամները մի կողմ են նետվում, ինչպես լվերը սատկած շան վրայից»
Էրիխ Մարիա Ռեմարկ «Երեք ընկեր»
քեզ էլ +
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« – Դուք այնտեղ քիչ թե շատ կապեր, բարեկամներ չունե՞ք:
– Բարեկամնե՞ր: Գիտե՞ք ինչ,-նա չարացած ծիծաղեց,- երբ հանկարծ անփող ես մնում, բարեկամները մի կողմ են նետվում, ինչպես լվերը սատկած շան վրայից»
Էրիխ Մարիա Ռեմարկ «Երեք ընկեր»
վախխխխ ++++++++ :Ճ
ի՞նչ եղավ...
ապրես..
քեզ էլ + ^_^
ապրես..
քեզ էլ + ^_^
Կարաս լայքախեղդ անես (մունաթ չկա դեմից ասումեմ, կարաս չպատասխանես եթե չես ուզում ամեն ինչ փոխադարձա) ✌️p.s grazi momenta)
շա՜տ ուշ like-եցի ,բայց դե...լավ է ուշ, քան երբեք :Դ
+
շնորհակալ եմ քեզ էլ))
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Alone, I fall like a tree.
But when I’m wrapped in
The fire that is you,
I become the rising smoke,
Never to fall again.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Alone, I fall like a tree.
But when I’m wrapped in
The fire that is you,
I become the rising smoke,
Never to fall again.
Liked by:
Ելեն Պետրոսյան
+
ապրես
փոխադարձ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
It was November - the month of crimson sunsets, parting birds, deep, sad hymns of the sea, passionate wind-songs in the pines.
փոխադարձ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
It was November - the month of crimson sunsets, parting birds, deep, sad hymns of the sea, passionate wind-songs in the pines.
Liked by:
Ելեն Պետրոսյան
+
ուշացումով բայց քեզ էլ+
համել ապրես)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Будь там, где ты есть. Смотри вокруг. Просто
смотри, не интерпретируй. Любуйся светом,
формами, цветом, текстурой. Слушай звуки; не
суди их. Слушай Тишину, стоящую за этими
звуками.
համել ապրես)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Будь там, где ты есть. Смотри вокруг. Просто
смотри, не интерпретируй. Любуйся светом,
формами, цветом, текстурой. Слушай звуки; не
суди их. Слушай Тишину, стоящую за этими
звуками.
Liked by:
Կարին
Ելեն Պետրոսյան
Indz mi hat kino aseq nayem)
Один злодей ^_^
Liked by:
Ելեն Պետրոսյան
+
ապրես
քեզ էլ)
քեզ էլ)
+
ապրես))
+դ փոխադարձա)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Կան վստահության անմեկնելի վայրկյաններ` չգիտակցված, չտրամաբանված, երբ կարող ես նայվածքի մեջ կարդալ վստահություն, անկեղծություն ու հավատարմություն:
Անրի Վեռնոյ «Մայրիկ»
+դ փոխադարձա)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Կան վստահության անմեկնելի վայրկյաններ` չգիտակցված, չտրամաբանված, երբ կարող ես նայվածքի մեջ կարդալ վստահություն, անկեղծություն ու հավատարմություն:
Անրի Վեռնոյ «Մայրիկ»
Liked by:
L
Aram Ginovyan
Կարին
+☺
շնորհակալ եմ
քեզ էլ +)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Մեծ վշտերի ժամանակ երբեմն մի քիչ դերասանություն ենք անում: Ինչ-որ բառեր ենք ասում ինքներս մեզ, բառերը դառնում են բովանդակություն, և մենք ակատես ենք լինում մեր ներքին, փոքրիկ թատրոնին, հետո դժբախտությունը օգնության է գալիս, արցունքները հոսում են, պարփակվում ենք այդ վշտի մեջ, մեծացնում և տարվում նրանով…
Անրի Վեռնոյ «Մայրիկ»
քեզ էլ +)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Մեծ վշտերի ժամանակ երբեմն մի քիչ դերասանություն ենք անում: Ինչ-որ բառեր ենք ասում ինքներս մեզ, բառերը դառնում են բովանդակություն, և մենք ակատես ենք լինում մեր ներքին, փոքրիկ թատրոնին, հետո դժբախտությունը օգնության է գալիս, արցունքները հոսում են, պարփակվում ենք այդ վշտի մեջ, մեծացնում և տարվում նրանով…
Անրի Վեռնոյ «Մայրիկ»
Liked by:
Gog
Aram Ginovyan
А Авдалян
Inch karciq kkazmeq mi aghjka masin ov shata nayum ir senyaki patuhanic durs?)))
կներես բայց իմ կարծիքով հիմար հարց է,որին արդեն 4 օր է պատասխան չեմ գտնում))
Liked by:
Aram Ginovyan
Կարին
Վահան...
mi hat sirun zuygeri nkar kuxarkes??
սիրուն են, չէ՞...արտաքինի հետ չեմ...
ինչքա՜ն բարի զույգ են երևում,հավե՜ս..
Միշտ հաճելի է լսել ու տեսնել ուրիշի սիրո պատմությունը:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Սերը հավասարություն չի որոնում, այլ ստեղծում է:
Ստենդալ «Կարմիրը և սևը»
ինչքա՜ն բարի զույգ են երևում,հավե՜ս..
Միշտ հաճելի է լսել ու տեսնել ուրիշի սիրո պատմությունը:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Սերը հավասարություն չի որոնում, այլ ստեղծում է:
Ստենդալ «Կարմիրը և սևը»
Liked by:
Aram Ginovyan
Կարին
Վահան...
Grigoryan
+)
ապրես
+)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ինչու՞ մենք Քրիստոսից ավելի խիստ պիտի լինենք: Ինչու՞ համառորեն պիտի հարենք այս աշխարհի կարծիքներին, որոնք իրենց զորավոր ցույց տալու համար խստություն են բանեցնում, և նրանց հետ արհամարհենք այն հոգիները, որոնց արյունալի վերքերից հիվանդի ախտաժետ արյան նման հոսում է իրենց անցյալի ախտը, և որոնք մի բարեկամ ձեռքի են սպասում, որ իրենց բուժի և սրտի ապաքինում բերի:
Ալեքսանդր Դյումա-Որդի «Կամելիազարդ տիկինը»
+)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ինչու՞ մենք Քրիստոսից ավելի խիստ պիտի լինենք: Ինչու՞ համառորեն պիտի հարենք այս աշխարհի կարծիքներին, որոնք իրենց զորավոր ցույց տալու համար խստություն են բանեցնում, և նրանց հետ արհամարհենք այն հոգիները, որոնց արյունալի վերքերից հիվանդի ախտաժետ արյան նման հոսում է իրենց անցյալի ախտը, և որոնք մի բարեկամ ձեռքի են սպասում, որ իրենց բուժի և սրտի ապաքինում բերի:
Ալեքսանդր Դյումա-Որդի «Կամելիազարդ տիկինը»
Liked by:
Aram Ginovyan
Վահան...
00:01
Grigoryan
Arman92999
Creep.
+))
ապրես քեզ էլ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ճանապարհորդը հասնելով ամենաբարձր սարի գագաթին` մեծ հաճույքով հանգստանում է այդ բարձրունքում: Բայց մի՞թե նա երջանիկ կլինի, եթե նրան սստիպել հավերժ հանգստանալ…
Ստենդալ «Կարմիրը և սևը»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ճանապարհորդը հասնելով ամենաբարձր սարի գագաթին` մեծ հաճույքով հանգստանում է այդ բարձրունքում: Բայց մի՞թե նա երջանիկ կլինի, եթե նրան սստիպել հավերժ հանգստանալ…
Ստենդալ «Կարմիրը և սևը»
+1
մերսի
փոխադարձ)
հետաքրքիր էր անունդ ))
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
– Տեսնու՞մ ես, ինչ գեղեցիկ է քո սենյակը:
– Գեղեցիկ է, որովհետև դու այստեղ ես: Նա այլևս երբեք չի լինի այնպես, ինչպիսին առաջ էր…Որովհետև դու եղել ես այստեղ:
Կապտաճերմակ լույսով ողողված նա ծնկի էր չոքել անկողնում:
– Բայց…-ասաց նա,- չէ՞ որ ես դեռ հաճախ եմ գալու այստեղ…հաճախ…
Ես անշարժ պառկել էի և նրան էի նայում: Խոնջացած, խաղաղված և խիստ երջանիկ, ես ամեն ինչ տեսնում էի ասես փափուկ, վառ մի լույսի միջով:
– Ինչ լավն ես դու, Պատ: Այսպես անհամեմատ լավն ես, քան քո որևէ հագուստի մեջ: Նա ժպտաց և խոնարհվեց վրաս:
– Դու պետք է ինձ շատ սիրես, Ռոբբի: Չգիտեմ, թե ինչ կանեմ ես առանց սիրո:
Նրա աչքերը հառված էին ինձ: Դեմքը բոլորովին մոտիկ էր, հուզված, լուսավոր, լի կրքոտ մի ուժով:
– Ամու՛ր բռնիր ինձ,- շշնջաց նա:-Iնձ հարկավոր է, որ որևէ մեկը ամուր բռնի ինձ, թե չէ կընկնեմ: Ես վախենում եմ:
– Չի երևում, թե վախենում ես:
– Այդ ես միայն ձևացնում եմ, իսկ իրականում ես հաճախ եմ վախենում:
– Որ այդպես է, ես ամուր կբռնեմ քեզ,- ասացի ես դեռևս շարունակելով մնալ այդ լուսավոր ու երերուն տարօրինակ կես-երազ, կես-իրականության մեջ:
– Ես քեզ իսկականից ամուր կբռնեմ: դու մինչեվ անգամ կզարմանաս:
Նա ափերը դիպցրեց իմ երեսին:
– Իսկապե՞ս:
Ես գլխով արեցի: Նրա ուսերը ողողված էին կանաչավուն մի լույսով, ասես խորասուզվել էինք մի խոր ջրի մեջ: Ես բռնեի նրա ձեռքերից և քաշեցի իմ կողմը. ինձ գրկեց մի մեծ տաք ալիք, լուսավոր ու քնքուշ…Ամեն ինչ մարեց
Էրիխ Մարիա Ռեմարկ «Երեք ընկեր»
փոխադարձ)
հետաքրքիր էր անունդ ))
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
– Տեսնու՞մ ես, ինչ գեղեցիկ է քո սենյակը:
– Գեղեցիկ է, որովհետև դու այստեղ ես: Նա այլևս երբեք չի լինի այնպես, ինչպիսին առաջ էր…Որովհետև դու եղել ես այստեղ:
Կապտաճերմակ լույսով ողողված նա ծնկի էր չոքել անկողնում:
– Բայց…-ասաց նա,- չէ՞ որ ես դեռ հաճախ եմ գալու այստեղ…հաճախ…
Ես անշարժ պառկել էի և նրան էի նայում: Խոնջացած, խաղաղված և խիստ երջանիկ, ես ամեն ինչ տեսնում էի ասես փափուկ, վառ մի լույսի միջով:
– Ինչ լավն ես դու, Պատ: Այսպես անհամեմատ լավն ես, քան քո որևէ հագուստի մեջ: Նա ժպտաց և խոնարհվեց վրաս:
– Դու պետք է ինձ շատ սիրես, Ռոբբի: Չգիտեմ, թե ինչ կանեմ ես առանց սիրո:
Նրա աչքերը հառված էին ինձ: Դեմքը բոլորովին մոտիկ էր, հուզված, լուսավոր, լի կրքոտ մի ուժով:
– Ամու՛ր բռնիր ինձ,- շշնջաց նա:-Iնձ հարկավոր է, որ որևէ մեկը ամուր բռնի ինձ, թե չէ կընկնեմ: Ես վախենում եմ:
– Չի երևում, թե վախենում ես:
– Այդ ես միայն ձևացնում եմ, իսկ իրականում ես հաճախ եմ վախենում:
– Որ այդպես է, ես ամուր կբռնեմ քեզ,- ասացի ես դեռևս շարունակելով մնալ այդ լուսավոր ու երերուն տարօրինակ կես-երազ, կես-իրականության մեջ:
– Ես քեզ իսկականից ամուր կբռնեմ: դու մինչեվ անգամ կզարմանաս:
Նա ափերը դիպցրեց իմ երեսին:
– Իսկապե՞ս:
Ես գլխով արեցի: Նրա ուսերը ողողված էին կանաչավուն մի լույսով, ասես խորասուզվել էինք մի խոր ջրի մեջ: Ես բռնեի նրա ձեռքերից և քաշեցի իմ կողմը. ինձ գրկեց մի մեծ տաք ալիք, լուսավոր ու քնքուշ…Ամեն ինչ մարեց
Էրիխ Մարիա Ռեմարկ «Երեք ընկեր»
+ qez im anunov andznavorutyun :D
օ՜հ շնորհակալ եմ..քեզ էլ + ^^
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ինչքա՜ն սիրեցի այս տողերը...
«Իմ ընկերներից մեկը վերջերս ստորություն արեց, և քանդվեց մեզ իրար կապող կամուրջը: Նա այդ կամուրջը պայթեցնելուց առաջ երևի չնայեց անգամ, թե ինչ է պայթեցնում: Իսկ նայել հարկավոր էր. վերջին անգամ պիտի տեսնես այն քարերը, որ շարել ես իրար վրա, միացրել հավատի շաղախով, պիտի վերջին անգամ հավատաս այն երազին, որով կամար ես սարքել: Հավատա ինձ, հայրի՛կ, ես չքանդեցի այդ կամուրջը: Ասում ես հաշտվելու փո՞րձ անեմ: Հաշտվում են թշնամիները, հայրի՛կ, իսկ մենք բարեկամներ ենք, որ մնացինք քանդված կամուրջի տարբեր ափերին: Մեր արանքում մնաց պղտոր մի գետ, և կցամաքի այդ գետն էլ, իսկ ցամաքած գետի վրա մարդիկ այլևս կամուրջ չեն սարքում…»
Վարդգես Պետրոսյան «Կեսգիշերային զրույց»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ինչքա՜ն սիրեցի այս տողերը...
«Իմ ընկերներից մեկը վերջերս ստորություն արեց, և քանդվեց մեզ իրար կապող կամուրջը: Նա այդ կամուրջը պայթեցնելուց առաջ երևի չնայեց անգամ, թե ինչ է պայթեցնում: Իսկ նայել հարկավոր էր. վերջին անգամ պիտի տեսնես այն քարերը, որ շարել ես իրար վրա, միացրել հավատի շաղախով, պիտի վերջին անգամ հավատաս այն երազին, որով կամար ես սարքել: Հավատա ինձ, հայրի՛կ, ես չքանդեցի այդ կամուրջը: Ասում ես հաշտվելու փո՞րձ անեմ: Հաշտվում են թշնամիները, հայրի՛կ, իսկ մենք բարեկամներ ենք, որ մնացինք քանդված կամուրջի տարբեր ափերին: Մեր արանքում մնաց պղտոր մի գետ, և կցամաքի այդ գետն էլ, իսկ ցամաքած գետի վրա մարդիկ այլևս կամուրջ չեն սարքում…»
Վարդգես Պետրոսյան «Կեսգիշերային զրույց»
+
Շնորհակալ եմ...Քեզ էլ))
~~~~~~~~~~~~~
«Ահա մի մարդ, որը հնազանդվել էր բախտին, որը գնում էր դեպի կառափնարան, որը պատրաստ էր մեռնելու, ճիշտ է, վախկոտի ես, բայց առանց դիմադրության ու բողոքի: Գիտե՞ք ինչն էր ուժ տալիս. մխիթարում նրան, գիտե՞ք ինչու էր նա հնազանդորեն սպասում մահապատժին: Որովհետև մի ուրիշն էլ էր այդպես տանջվում, որովհետև մի որիշն էլ պետք է մեռներ, որովհետև մի ուրիշը նրանից առաջ պետք է մեռներ: Երկու ոչխար տարեք մորթելու, երկու եզ տարեք սպանդանոց և նրանցից մեկին հասկացնել տվեք, որ իր ընկերը չի մեռնելու. ոչխարն ուրախությունից կսկսի մայել, եզը կբառաչի երջանկությունից, իսկ մարդը, որ ստեղծված է ըստ աստծո պատկերի և նմանության, մարդը, որին աստված, որպես ամենաառաջին, միակ և բարձրագույն օրենք, պատվիրեց սիրել մերձավորին, մարդը, որին աստված լեզու է տվել իր մտքերն արտահայտելու համար, ի՞նչ կլինի նրա առաջին աղաղակը, երբ նա իմանա, որ իր ընկերը փրկված է: Մի նզովք: Ուրեմն, փա՜ռք մարդուն, բնության թագ ու պսակին, արարչագործության թագավորին»:
Ալեքսանդր Դյումա «Կոմս Մոնտե Քրիստո»
~~~~~~~~~~~~~
«Ահա մի մարդ, որը հնազանդվել էր բախտին, որը գնում էր դեպի կառափնարան, որը պատրաստ էր մեռնելու, ճիշտ է, վախկոտի ես, բայց առանց դիմադրության ու բողոքի: Գիտե՞ք ինչն էր ուժ տալիս. մխիթարում նրան, գիտե՞ք ինչու էր նա հնազանդորեն սպասում մահապատժին: Որովհետև մի ուրիշն էլ էր այդպես տանջվում, որովհետև մի որիշն էլ պետք է մեռներ, որովհետև մի ուրիշը նրանից առաջ պետք է մեռներ: Երկու ոչխար տարեք մորթելու, երկու եզ տարեք սպանդանոց և նրանցից մեկին հասկացնել տվեք, որ իր ընկերը չի մեռնելու. ոչխարն ուրախությունից կսկսի մայել, եզը կբառաչի երջանկությունից, իսկ մարդը, որ ստեղծված է ըստ աստծո պատկերի և նմանության, մարդը, որին աստված, որպես ամենաառաջին, միակ և բարձրագույն օրենք, պատվիրեց սիրել մերձավորին, մարդը, որին աստված լեզու է տվել իր մտքերն արտահայտելու համար, ի՞նչ կլինի նրա առաջին աղաղակը, երբ նա իմանա, որ իր ընկերը փրկված է: Մի նզովք: Ուրեմն, փա՜ռք մարդուն, բնության թագ ու պսակին, արարչագործության թագավորին»:
Ալեքսանդր Դյումա «Կոմս Մոնտե Քրիստո»
~
Աշուն,անձրև,տերևներ,քամի,սառնություն,մենակություն,թեյ,գիրք,տխրություն,դատարկություն:Ոմանց թվում է սա ռոմանտիկ միջավայր է,ո՛չ սա մի պահ է,որ բոլոր երիտասարդները ցանկանում են ունենալ:Թեկուզ միայն մտքերը հավաքելու համար:
Սիրում եմ աշունը:Բայց ինչի՞ եմ սիրում,չէ՞ որ,աշունը ստիպեց ինձ սիրեմ քեզ ու տարվեմ քեզանով:Չէ՞ որ աշունը կապեց ՄԵԶ,չէ՛,չէ՛ ԻՆՁ ու ՔԵԶ...ԵՍ ու ԴՈՒ երբեք էլ չդարձանք «ՄԵՆՔ»..իրար կպած տերևների նման պոկվեցինք ծառից,ընկանք տարբեր վայրեր ու այլևս չմիացանք...Իսկ հետո՞...հետո մնացինք ձյան տակ:Հաճելի չի ինձ համար այսօր հիշողության էջերը թերթելը,բայց ես անզոր եմ:Չեմ կարողանում կառավարել մտքերս,անընդհատ գնում է անցյալ ու գալիս ներկա:
Հիշում ե՞ս,որ տերևները լցնում էինք իրար վրա,դու գիտեիր,որ մազերս շատ երկարա ու շատ դժվար կլիներ հանել այնտեղից չորացած տերևները,բայց դու լցնում էիր՝վստահ լինելով,որ դու ես հանելու:Իսկ հետո վառում էիր տերևները.
-Որտեղի՞ց քեզ կրակայրիչը,ինչի՞ համար ես պահում մոտդ այն:
-Եսիմ,հավեսի համար:
-Ծխում ե՞ս:
-Վա՜յ չէ,գժվել է՞ս:
-Եթե ծխում ես,ասա,ես ի՞նչ պետք է անեմ քեզ :Դ(ու անկեղծ ժպիտով նայում էի քեզ,թեև սրտիս խորքում ուզում էի,որ խաբես,երբեք էլ չեմ ուզել,որ ծխես)
-Վա՜յ Լիլ,հո չեմ վախենում քեզնից,քո նման փոքր մուկից,ոչ մեկ չի վախենա:
Ու շարունակում էինք տերևներով ծեծել իրար:Երջանիկ օրեր էին չէ՞:Քո համար չգիտեմ բայց իմ համար հաճելի էր:
Ճիշտն ե՞ս ուզում իմանալ:Եթե այսօր ինձ հարցնեին «Ուզում ե՞ս կրկնվի այդ ամենը ու լինի առաջվանը»,ես միանշանակ կասեի «չէ»,որովհետև արդեն չեմ սիրում քեզ,չեմ կպնի քեզ,կզզվամ,հա՛,հա՛,ես չեմ կարա գրկեմ մի մարդում,ում չեմ սիրում:Ասում են առաջին սերը երբեք չեն մոռանում,սու՛տ է:
Ճիշտ է,ամեն անգամ քեզ տեսնելիս մեծ ցավ եմ ապրում,բայց վստահ եմ,այլևս չեմ սիրում:
Ես հիմա ինքս եմ իմ գլխին լցնում տերևները ու իմ ձեռքով հանում՝ի տարբերություն քեզ ես հանում եմ ցավեցնելով,դու այնքան նուրբ էիր կպնում մազերիս,որ նույնիսկ չէի զգում,որ մազերիս ես կպել:Հիմա վառում եմ տերևները՝հիշելով այն պահերը,որ խնդրում էի քէզ,որ չվառես:Իսկ այսօր անսրտորեն ես եմ վառում:Չեմ ուզում ՄԵՐ,չէ՛ չէ՛ ԻՄ ու ՔՈ նման իրենք մնան ձյան տակ:ԻՄ ու ՔՈ նման թող չսառեն ձյան տակ:Թող հիմա տաքությունից մեռնեն,ոչ թե ցրտից:Որ ամիսներ շարունակ չտանջվեն,թող տանջվեն մի քանի րոպե:Ու հիմա եմ հասկանում,թե ինչի՞ էիր վառում՝չլսելով իմ խնդրանքները:
Է՜հ ԱՇՈՒՆ...ախր միշ եղել էս ամենասիրած եղանակը ինձ համար,բայց հիշելով այս ամենը նյարդայինանում եմ,սակայն հաճելի է այսօրվա նման նստել քո գրկում և ուսումնասիրել մայրամուտը՝հիշելով մանրամասներ,որոնք մոռացնել էի տվել:
Սիրում եմ աշունը:Բայց ինչի՞ եմ սիրում,չէ՞ որ,աշունը ստիպեց ինձ սիրեմ քեզ ու տարվեմ քեզանով:Չէ՞ որ աշունը կապեց ՄԵԶ,չէ՛,չէ՛ ԻՆՁ ու ՔԵԶ...ԵՍ ու ԴՈՒ երբեք էլ չդարձանք «ՄԵՆՔ»..իրար կպած տերևների նման պոկվեցինք ծառից,ընկանք տարբեր վայրեր ու այլևս չմիացանք...Իսկ հետո՞...հետո մնացինք ձյան տակ:Հաճելի չի ինձ համար այսօր հիշողության էջերը թերթելը,բայց ես անզոր եմ:Չեմ կարողանում կառավարել մտքերս,անընդհատ գնում է անցյալ ու գալիս ներկա:
Հիշում ե՞ս,որ տերևները լցնում էինք իրար վրա,դու գիտեիր,որ մազերս շատ երկարա ու շատ դժվար կլիներ հանել այնտեղից չորացած տերևները,բայց դու լցնում էիր՝վստահ լինելով,որ դու ես հանելու:Իսկ հետո վառում էիր տերևները.
-Որտեղի՞ց քեզ կրակայրիչը,ինչի՞ համար ես պահում մոտդ այն:
-Եսիմ,հավեսի համար:
-Ծխում ե՞ս:
-Վա՜յ չէ,գժվել է՞ս:
-Եթե ծխում ես,ասա,ես ի՞նչ պետք է անեմ քեզ :Դ(ու անկեղծ ժպիտով նայում էի քեզ,թեև սրտիս խորքում ուզում էի,որ խաբես,երբեք էլ չեմ ուզել,որ ծխես)
-Վա՜յ Լիլ,հո չեմ վախենում քեզնից,քո նման փոքր մուկից,ոչ մեկ չի վախենա:
Ու շարունակում էինք տերևներով ծեծել իրար:Երջանիկ օրեր էին չէ՞:Քո համար չգիտեմ բայց իմ համար հաճելի էր:
Ճիշտն ե՞ս ուզում իմանալ:Եթե այսօր ինձ հարցնեին «Ուզում ե՞ս կրկնվի այդ ամենը ու լինի առաջվանը»,ես միանշանակ կասեի «չէ»,որովհետև արդեն չեմ սիրում քեզ,չեմ կպնի քեզ,կզզվամ,հա՛,հա՛,ես չեմ կարա գրկեմ մի մարդում,ում չեմ սիրում:Ասում են առաջին սերը երբեք չեն մոռանում,սու՛տ է:
Ճիշտ է,ամեն անգամ քեզ տեսնելիս մեծ ցավ եմ ապրում,բայց վստահ եմ,այլևս չեմ սիրում:
Ես հիմա ինքս եմ իմ գլխին լցնում տերևները ու իմ ձեռքով հանում՝ի տարբերություն քեզ ես հանում եմ ցավեցնելով,դու այնքան նուրբ էիր կպնում մազերիս,որ նույնիսկ չէի զգում,որ մազերիս ես կպել:Հիմա վառում եմ տերևները՝հիշելով այն պահերը,որ խնդրում էի քէզ,որ չվառես:Իսկ այսօր անսրտորեն ես եմ վառում:Չեմ ուզում ՄԵՐ,չէ՛ չէ՛ ԻՄ ու ՔՈ նման իրենք մնան ձյան տակ:ԻՄ ու ՔՈ նման թող չսառեն ձյան տակ:Թող հիմա տաքությունից մեռնեն,ոչ թե ցրտից:Որ ամիսներ շարունակ չտանջվեն,թող տանջվեն մի քանի րոպե:Ու հիմա եմ հասկանում,թե ինչի՞ էիր վառում՝չլսելով իմ խնդրանքները:
Է՜հ ԱՇՈՒՆ...ախր միշ եղել էս ամենասիրած եղանակը ինձ համար,բայց հիշելով այս ամենը նյարդայինանում եմ,սակայն հաճելի է այսօրվա նման նստել քո գրկում և ուսումնասիրել մայրամուտը՝հիշելով մանրամասներ,որոնք մոռացնել էի տվել:
~
Երբ աչքերս բացեցի անձրևը թրջում էր դեմքս:Որտե՞ղ էի:Սառսուռ անցավ մարմնովս:Սառը քամին շոյում էր այտերս,մազերս խճճում:Շուրջս ամեն ինչ դեղին էի տեսնում:Հասկացա,որ անտառում եմ:Երկար ժամանակ նայում էի այդ տեսարանին,բայց դեռ ցնորքների մեջ էի:Պառկած ամպերի անցնելն էի նայում:Թողնում էի,որ մտքերս թափառեն ամայի անտառում:Հոգեկան ցնցումից ճնշված՝անկարող էի որևէ շարժում անել:Սթափվեցի,մրսում էի,հասկացա,որ մարմինս ամբողջությամբ ջրի մեջ էր:Մի կերպ բարձրացա:Ո՞վ էր ինձ տարել:Ո՞նց էի հայտվել անտառում:Ի՞նչ էր կատարվել ինձ հետ...Այս ի՞նչ ձայներ են..
-Հերիք է...Սուս..աաա...ականջներս...կամաց..մի գոռա..ո՞վ ես...ի՞նչ ձայներ են:
Ու այսպես մի քանի րոպե անհասկանալի ձայներ էի լսում ու շատ բարձր:Վերջապես լսվեցին հասկանալի բառեր:
-Մա՜մ...Դա դու՞ ես...Ախր ձայնիդ շատ նման է:
Տարբեր մարդկանց ձայներ էի լսում:Հավանաբար զրուցում էին ու ինձ չէին լսում:
-Ա՜րփ..Ես այստեղ եմ..Մի՞թե չես լսում ինձ...Հե՜յ...Ես այստեղ եմ:Աստված իմ..Ի՞նչ է կատարվում...Որտե՞ղ եմ..
Ցավից ուժասպառ եղա ու ընկա թաց տերևների վրա:
-Դա՜վ...Այդ ու՞ր ես գնում:Հե՜յ..Չե՞ս տեսնում..Ա՜խ ցավում է..Ես չեմ կարող գալ:Օգնիր ինձ...Դավ մի՛ գնա..Չե՞ս լսում ինձ:Դավ աղաչում եմ մի գնա:
Ու ես բաձր ձայնով լաց էի լինում ու գոռում:
Անօգուտ էր:Վախենում էի:Ես՝որ երբեք ոչնչից չէի վախեցել,այսօր քամու բերանն ընկած տերևի նման դողղում էի:Դողղում էի վախից:Իսկ միգուցե ցրտի՞ց:Մոլորվել էի այս լաբիրինթոսում:Արդեն մութն ընկնելու վրա էր,իսկ ես դեռ անտառում էի:Անձրևը կտրվել էր բայց երկինքը շարունակում էր մռայլ ձևանալ:Գնալով ավելի էր մթնում:Սկսեցի քայլել:Խավարն այնքան թանձր էր,որ ամեն վայրկյան վախենում էի,թե ճանապարհի վրա գտնված ծառերին կդիպչեմ,որոնք հանկարծ աչքիս երևալիս կարծես դեպի ինձ վազող ուրվականներ լինեյին:Այլևս անհնար էր,որևէ բան տեսնել:Պառկեցի խոնավ տերևների վրա,ֆիզիկական ու հոգեկան ցավի պատճառով միանգամից քնեցի:Երբ բացեցի աչքերս տեսա ինձ ծանոթ առաստաղ,պատեր,նկարներ:Ես իմ սենյակում էի:Այս ամենը բարեբախտաբար երազ էր:
-Հերիք է...Սուս..աաա...ականջներս...կամաց..մի գոռա..ո՞վ ես...ի՞նչ ձայներ են:
Ու այսպես մի քանի րոպե անհասկանալի ձայներ էի լսում ու շատ բարձր:Վերջապես լսվեցին հասկանալի բառեր:
-Մա՜մ...Դա դու՞ ես...Ախր ձայնիդ շատ նման է:
Տարբեր մարդկանց ձայներ էի լսում:Հավանաբար զրուցում էին ու ինձ չէին լսում:
-Ա՜րփ..Ես այստեղ եմ..Մի՞թե չես լսում ինձ...Հե՜յ...Ես այստեղ եմ:Աստված իմ..Ի՞նչ է կատարվում...Որտե՞ղ եմ..
Ցավից ուժասպառ եղա ու ընկա թաց տերևների վրա:
-Դա՜վ...Այդ ու՞ր ես գնում:Հե՜յ..Չե՞ս տեսնում..Ա՜խ ցավում է..Ես չեմ կարող գալ:Օգնիր ինձ...Դավ մի՛ գնա..Չե՞ս լսում ինձ:Դավ աղաչում եմ մի գնա:
Ու ես բաձր ձայնով լաց էի լինում ու գոռում:
Անօգուտ էր:Վախենում էի:Ես՝որ երբեք ոչնչից չէի վախեցել,այսօր քամու բերանն ընկած տերևի նման դողղում էի:Դողղում էի վախից:Իսկ միգուցե ցրտի՞ց:Մոլորվել էի այս լաբիրինթոսում:Արդեն մութն ընկնելու վրա էր,իսկ ես դեռ անտառում էի:Անձրևը կտրվել էր բայց երկինքը շարունակում էր մռայլ ձևանալ:Գնալով ավելի էր մթնում:Սկսեցի քայլել:Խավարն այնքան թանձր էր,որ ամեն վայրկյան վախենում էի,թե ճանապարհի վրա գտնված ծառերին կդիպչեմ,որոնք հանկարծ աչքիս երևալիս կարծես դեպի ինձ վազող ուրվականներ լինեյին:Այլևս անհնար էր,որևէ բան տեսնել:Պառկեցի խոնավ տերևների վրա,ֆիզիկական ու հոգեկան ցավի պատճառով միանգամից քնեցի:Երբ բացեցի աչքերս տեսա ինձ ծանոթ առաստաղ,պատեր,նկարներ:Ես իմ սենյակում էի:Այս ամենը բարեբախտաբար երազ էր:
Liked by:
Художник
Կարին
Arman92999
Creep.
Бадалян
Կառուսել ^_^
Т
Martin
Ուղարկեք գեղեցիկ աղջկա կամ տղայի նկար:
Որ հիմա սենց սիրունա,բա որ մեծանա ինչ սիրունա լինելու
Liked by:
Կարին
Arman92999
Creep.
Бадалян
Կառուսել ^_^
Т
Martin
Աննա
Դ.Ն.
Ձեզ քանի՞ տարեկան կտայիք, եթե Դուք Ձեր տարիքը չիմանայիք:
երևի մի 15 էլի
Next