Tak zostałam wychowana a teraz wiara
i obecność w Kościele jest świadomym
wyborem. Lekcje religii lubiłam
w podstawówce, podobały mi się
metody pracy na lekcji np. mapy myśli.
W gimnazjum traktowałam z dystansem,
bo większość to były śmiechy z
podtekstami, ale chociaż księdza lubili.
W liceum nie robiliśmy dużo, często
oglądaliśmy filmy lub chodziliśmy do
kościelnej kawiarenki po prostu posiedzieć,
ale ksiądz prowadzący zyskał moje
uznanie. Charakter, który da się lubić,
człowiek z krwi i kości, z pasją,
nie będę się rozpisywać.
Kim jest dla mnie Bóg i dlaczego wierzę:
-Początkiem, Stwórcą, punktem wyjścia
do filozoficznych rozważań o świecie
-Celem, sensem dotychczasowego życia
-Prawodawcą moralnym
-Kimś, Kto pomógł mi w najcięższych
chwilach i nieustannie daje nadzieje
-Tym, który obdarzył mnie wszystkimi
dobrami, które mam i osobami na które
mogę liczyć
-Tym, Który mnie ukochał bezwarunkowo
Dlaczego tak bardzo?...
Czuję taką potrzebę.
Czuję, że ten świat nie istnieje ot tak,
bez powodu i celu.
Chcę wierzyć, mimo wątpliwości
i niezrozumienia tajemnic wiary,
że to jest ta właściwa droga.
Chcę, dzięki wierze, być lepszym
człowiekiem.