LATA 60
Jednym z największych hitów tego okresu był płaszcz ortalionowy albo koszula non-iron, produkowana w jasnych kolorach.
Koszula non-iron była wykonana z materiału zwanego elanobawełną uchodziła za strój odporny na zniszczenie i wygodny w użytkowaniu, bo niewymagający prasowania. Miała tylko jedną wadę - latem nie przepuszczała powietrza, a zimą zabierała ciepło. Mężczyźni zakładali do koszuli wąskie krawaty, zwane pieszczotliwie śledziami.
Najsłynniejsze i najbardziej pożądane były spodnie z teksasu, czyli polskiej tkaniny arizona (bawełna ze sztucznym włóknem) albo dzwony, czyli spodnie rozszerzane od kolan.
Noszono "bitlesówki" - czarne buty za kostkę, na dość wysokim obcasie i z obowiązkowo zadartym w górę nosem albo rollingstonki, które były półbutami.
Panowała krótkotrwała moda na degolówki, czyli czapki z daszkiem upodobnione w kształcie do nakrycia głowy Charlesa de Gaulle’a.
Popularne były spódniczki mini. Dziewczęta zaczesywały włosy w fryzury „na chłopaka„, nosiły ubrania podkreślające wąskie biodra, płaskie biusty i brzuchy, takie jak plisowane sukienki, wąskie kostiumy bez kołnierzy, bluzki z żabotami, pantofle z prostym obcasem (”szkoty”)
Pod koniec lat 60-tych europejskie kobiety zaczęły ubierać się w spodniumy (kostiumy, w których spódnicę zastąpiły długie spodnie)
-ortalion
-kobiety zaczęły nosić spodnie