İyi insanlara iyi sonlar yok
Kaçıyorum iyi olmanın yetmediği o yerlerden
Ben iyi olmaya çalıştıkça insanlar vicdanımı darpetti
Hayatın bir şekilde devam ediyor oluşunu buruk bir tebessümle karşılıyorum
Dünyanın başıma yıkıldığı gecenin sabahı bile her yüze gülücük saçardım
Hangi yüzüne baksam insanların, karar veremem
Pişmanlık demode artık
Bir kucak dolusu sevgi biriktirdim içimde ve bir kamyon dolusu nefret devasa biçimde
Kötü insanları tanıma senesi
Kocaman bir kalabalığın ortasında dizlerimi karnıma çekiyorum