Cümlenizi epeydir okuyup duruyorum da...
Bana bir Garblı bir şairin, sözünü ya da şiirini, bunu tam kestiremiyorum ama öyle bir alıntısına rast gelmiştim...
Bizatihi kalemine ait bir sözünü hatırlattınız.

---

Hakkında araştırmalar neticesinde de varlığını sevdim!
İyi ki yazmış!

---

Şöyle der edebiyatında...

---

“insanların sözleri beni çok korkutuyor.
her şeyden öyle güvenle söz ediyorlar ki:
bu köpek diyorlar, şu ev,
burası başlangıç,
ve şurası da
son...”

---

Çok her şeyi düşünme konusu etmem ben.
Yerli yersiz düşünmeme özen gösterir, gereksiz, ayan beyan hükmü, rengi açıkta olanı düşünmek; boşluktur zannımca!
Kafamı doldurmayı sevmem çünkü.
Ayrımcıyımdır!
Düşünme konusunda da ayrım yaparım.
Ama nedendir bilinmez! bu sözüne takıldım kaldım!

---

Bir ara kafamı da kurcaladı. Kurtulamadım.

---

Sizinki de onun hesap.
Şairin sözüne benziyor.

---

Duygu deyince; insani eminlikler ürkünç evet.

---

Ama bir formül var! İyi?

---

İyiyi anımsamak ve temize odaklanmak daima zihni güvende, tevazu sahibi, kişiyi emin ve korkusuz kılar.
Demem o ki... Ürkünçlüğe boş boşuna kafa yormaktansa, ürkünç olmayanlara kafayı takmak daha emince bir hareket?

---

Teşekkürler bu konuşma fırsatını bana tanıdığınız için!
Ve iyi bir yazıyı bilmeden, bana hatırlattığınız için.

---

İyi zamanlar ve sağlıklı esen dolu günler dilerim!

View more