#samimiyet

Başımdan bir sevgi hali çok şükür ki hiç geçmedi.
Dilerim de geçmez.
Genelde saygıyı ve saygınlığı ve hep bu hali devam ettiren tavırlar içinde oldum.
Oluyorum da...

---

Espri, şaka, güleç hal, samimiyet ailenle, hemcinsinle, akrabalarınla, akıl hocalarınla, arkadaş ya da arkadaşlarınla, dostunla, kardeşinle olur.
Sevgiyi de ben buraya ait düşünürüm.

---

Fakat aksi bir haldeki sevgi ''bana göre'' ürkütücüdür.
Korkunç, pusarık ve vehm olunan bir histir.

---

Sevme eylemi güzel değil bana kalırsa.
Yıkımı bol, tanıma oldukça kendini yüz aşındırmaya vardıran, sınırbilmezlik doğuran, kavgacı bir eylem.
Tatsız, insanları kandırmaya ve kandırılmaya açık, yara eden bir gaddari tavır sergileyen masum zalim gibi.

---

Yani gözlemlediğim ve yakından da şahit olduğum uzun zaman önce ki gürültüler, tatsızılıklar, kelamlar hem insani yüksekliğe ket vuran hem de utanmayı omuzlarından attıran bir riya gibi gelir bana.

---

Bu yüzden bunu güzel olarak nitelendiremeyeceğim ne yazık ki!
Ki! bana kalırsa sevgi çokta zaruri bir his değil.
Fikrimce!

---

Bir anlamı yok? Bir garantisi, bir güven yanı törpülü gibi???
Net bir tavrı ya da duruşu yok kalbin.

---

Ama mantık, bağlılık, tabi olma, saygı böyle değil.
Ona yürekten bağlılık var. Ama bu, sevgide yok.
Çirkin yanı ki insanları yüzsüzleştiriyor. Ve gizli sırlarını açığa vurduruyor.
Bir kavgaya gayri-ihtiyari şahit olmanız bile kafi; kalbi olan için :/

---

Laneti çağırıyor, kahırlar, beddualar, bayağı sözler, kin, gard, savaş, öfke...
Söylesenize! Böyle bir ardı olan duygu; nasıl olur da güzel olur?

---

Bence değil!

---

Saygı daima! asil ve soylu olandır!
Onurludur bir kere! Ve vakurdur.

---

Diyeceklerim bu kadardı! teşekkürler!
Sizler de esen ve iyi kalın.
Sağlıklı günler.

View more

Dün akşam yaşadığım bir konuşma bana doğrudan olmasa bile bu konu hakkında düşündürttü gece boyunca. Yani, Misha hakkında değil ama "samimiyet" gibi konularda daha çok.
Ancak bu düşünceler daha taze, yeni olduğu için çok da tutarlı olmayabilir diye düşünüyorum. Yine de olduğu kadarını açmak isterim.

---

Amacım bu konuya Freudyen falan bakmak değil, ki o "ego" kelimesini benim anlamımda kullanmıyor zaten diye biliyorum, ama iki insan arasında oluşan herhangi bir duygunun temelinin o iki insanın egosunun ilişkisi olduğunu düşünüyorum. Ya da, en azından, tarafların bu ego ilişkisini nasıl yorumladıkları.

---

Sanırım bu ilişkinin aldığı üç farklı durumu üç farklı sıfat ile anlatabilirim. Eğer bir kişi, diğer kişinin egosunu kendisininkinden üstün görüyorsa arada oluşan duygu "soğukluk" olarak nitelendirilebilir diye düşünüyorum. Eğer kendisinden aşağıda görüyorsa ise daha çok "iticilik" oluyor bu sanırım. Ancak eşit görüyorsa aradaki ilişkiye "sıcaklık" deniyor bence, ki senin bahsettiğin "samimiyet" de aşağı yukarı aynı kapıya çıkıyor gibi geldi bana.

---

Bu ego ilişkisi ise aslında bir tarafın diğer tarafa ne kadar hakim hissettiği ile alakalı diye düşünüyorum.
Buna örnek vermek içinse bir romantik ilişkiyi örnek vermek bana en rahatı gibi geliyor çünkü romantik ilişkiler bu hakimiyet hissinin en çok arandığı ilişkiler sanırım.

---

X ve Y diyeceğim iki kişinin romantik bir ilişkisi olduğunu düşünelim. Bu iki kişi buluşmuşlar, duygusal bir an yaşamışlar, ve konuşmaları bitmiş. Sonra X, Y'nin yanından gitmeye yeltenmiş. Y bu noktada "Gitme, yanında olmaya ihtiyacım var" derse aslında kendisini X'in hakimiyetinde göstermiş olur. Bu hakimiyetten kastım ise hem X'in Y'nin hislerini bilmesi, anlaması hem de aslında X'in Y'yi mutlu veya mutsuz edebileceği. Bir bakıma Y, X'e onun kendisinin zayıf bir noktası olduğunu söyler, kendisini aşağı bir konuma düşürür. Bu durumda X eğer Y'ye karşı benzer hisler hissetmiyorsa onu itici bulur, çünkü Y'den aşağıda değildir ona göre, eğer hissediyorsa ve bunu açarsa da hem kendi zihninde hem de Y'nin zihninde aslında kendi egosunu Y'nin seviyesine düşürür. Eğer bunu yaparsa da aralarında öncekinden de daha yüksek bir sıcaklık, samimiyet oluşur.

---

Yani, bir bakıma, aslında X ve Y arasındaki sıcaklık sadece egoların denkliğine değil ama bu egoların ne noktada denkleştiğine de bağlıdır. Eğer birbirileri karşısında, ve karşılıklı bir biçimde, kendi egolarını ne kadar yener, kırarlarsa o kadar güçlü bir sıcaklık, romantizm, samimiyet oluşur. Hatta, belki de bir çoğumuzun ulaşamayacağı hatta belki de ulaşmak istemeyeceği nokta, iki tarafın da egolarını tamamen yok edip birbirilerine "sensiz yaşayamam" demesidir. Eğer iki kişi de bunu hissediyor ve hissettiriyorsa, en azından benim düşünebildiğim, en yoğun sıcaklığın hissedilebileceği andır belki de.

---

(sonraki soruda devam)

View more