Πονάει. Ποναει να ξερεις πως δεν θα δεχτεις ποτε μια ζεστή αγκαλιά. Ποναει να ξερεις πως δεν εχεις ζησει οσα ηθελες. Ποναει να προσπαθεις να επιβιωσεις μονος χωρις επιλογή. Αναγκάζοντας τον εαυτο σου να αντεξει τα παντα . Ποναει να ζεις τοσα χρονια σε μια σκοτεινη μοναξια. Ποναει να μην αντεχεις αλλο και ομως να πρέπει να σηκωθεις στα ποδια σου. Να λες γαμω την πουτανα μου δεν αντεχω άλλο θελω να ξεφυγω . Και ομως δεν μπορεις γιατι εισαι παγιδευμένος. Κανεις δεν ειναι διπλα σου. Και να ειναι ? Απλα δεν νιωθεις. Ζεις με μια προσποιητη μασκα για το κοσμο αλλα μεσα σου εχεις παγωσει και ευχεσαι να μπορουσες να σταματησεις ολο αυτόν το πονο που σε χτυπαει μεσα σου χωρις ορια. Ναι ποναει και κανεις δεν θα το καταλάβει αν δεν το νιωσει....