οταν ημουνα μωρο ξεμειναμε απο λεφτα και αναγκαστηκαμε να παμε μεταναστες σε αλλη χωρα για 2 μηνες μεναμε στους δρομους μετα βρηκαμε ενα σπιτακι μικρο και δουλευε ο μπαμπας μου καθε μερα μειναμε νηστικοι για πολλες μερες επειτα καταφερα να μπω σε ενα σχολειο πηγαινα με φτοχα ρουχα ολοι με κοροιδευαν μεχρι που μαζεψε καποια λεφτα ο μπαμπας μου και μετακομισαμε στην ελλαδα να ζησουμε μια κανονικη ζωη και απο τοτε μεχρι τωρα οι ρατσιστες δεν επαψαν ουτε στιγμη και μετα συνεβη και το χειροτερο παθαμε ενα τροχαιο το πρωην κοριτσι μου πεθανε η αδερφη μου επαθε χτυπημα στο μυαλο και απο τοτε ειναι με ειδικες αναγκες δεν μπορει να μιλησει να ακουσει να περπατησει και την στειλαμε ροδο και εχω 1 χρονο να την δω και δεν αντεχω αλλο αυτη ειναι η ιστορια μου δεν ειναι και συγκλονιστικη αλλα με χωρισε και η αρετη τωρα οποτε τι να την κανω την ζωη ου κυριε βασιλη ? για πειτε εσεις