Czasami się zastanawiam jak to jest, że jednego dnia mam ochotę przenosić góry, jestem po prostu szczęśliwa, a kolejnego marzę tylko o tym, żeby zniknąć. Takie wahania nastrojów są dobijające.
Czasami chciałabym być zwykłym kamieniem, którym nikt się nie przejmuje.
Czasami chciałabym być chmurką, która płynie sobie przez życie.
Czasami chciałabym po prostu rzucić to wszystko i wyjechać gdzieś daleko. Niczym się nie przejmować, po prostu żyć pełnią życia.
Mam pragnienia jak dziecko, bo może ciągle nim jestem? Nie dorosłam do bycia dorosłą.