Nie mam bladego pojęcia. Loguje się na aska od ponad roku i patrzę na to co pisałam. Myślę o tym jak bardzo się zmieniałam na kogoś kim jestem i kogoś kim dopiero będę. Ale teraz kiedy to czytam to serio coś mnie ruszyło. Sama nawet nie wiem co...
W każdym razie na pewno nie pomyślała bym że za rok jakoś wyjdę na prostą. Może nie pod tym kątem jakim chciałam ale ej.. - jest już lepiej (tak jakby xd).
Swoją drogą nie znam się na matematyce i nie, nie wiem czy proste mają w ogóle jakieś kąty bo jestem ułomem. Taki fakt dla fanów
Nie wiem nawet czy powinnam jeszcze odpowiadać na pytania na tym koncie ale odpowiem żeby zaznaczyć że byłam, widziałam, zdobyłam... XD

Nie mam pojęcia... Obawiam się że wszystko co wydaje mi się dobre ma swoje złe strony. Może po prostu niech życie leci jak chce. Bo po każdym nieszczęściu nadchodzi szczęście (czy jakoś tak). Chodzi mi o to że wszystko ma swoje dobre i złe strony. I tak na prawdę nie ma idealnego życzenia. Albo po prostu jestem zbyt młoda żeby to zrozumieć :D

Tobie też :)
Myślę, że mam w tym roku dużo przed sobą i w sumie mnie to cieszy. Rok temu siedziałam w dołku ale czuje że wszystko zaczyna mieć sens c;

Indie rock, rock czasem punk.

Dziękuje i wzajemnie :)
Święta to raczej miły czas. W tym roku wydarzyło się zbyt wiele i liczę na to, że będę mogła chociaż trochę odpocząć. Ale nie jestem pewna czy się uda jeśli wszyscy będą płakać przy kolacji wigilijnej.

Nie. Przeraża mnie to że nie jestem przerażona.
To dopiero jest przerażające.

"TO TY GADAAAASZ?!"
Tak. Uwielbiam to.

Zapatrzona w siebie, dziwna, chce pokazać jak bardzo jest inna, z nikim nie chce rozmawiać, ciągle siedzi cicho, nie umie znaleźć nowych przyjaciół, wredna, nie widzi swoich wad...
Dużo by tego pisać. Chciałabym powiedzieć, że przecież nie warto przejmować się innymi, zwłaszcza tymi, którzy przecież nas nie znają. Ale gdyby tak cały czas myśleć to przecież nikt by nikim się nie przejmował. Nie wiem czy ludzie tak o mnie myślą, czy nie. Tego się raczej nie dowiem bo jestem tak nieśmiała że mam ochotę uciec kiedy muszę porozmawiać z kimś obcym. Ale przecież nie powinno mi to przeszkadzać bo ja przecież nie szukam znajomych, przy których mogę być sobą, co nie?

Od paru dni zastanawiałam się nad odpowiedzią na to pytanie. I dziwi mnie, że mimo iż tak dużo rzeczy dzieje się w moim życiu nie ma nic ciekawego do powiedzenia. Najlepiej opowiada mi się o chwilach, w których można zapomnieć o codzienności. Bo moje życie odkąd zaczęłam chodzić do szkoły to jedna wielka CODZIENNOŚĆ. A o dniach, których czułam że jestem w stanie zrobić coś żeby z tym skończyć już dawno zapomniałam. Teraz wiem że dopóki coś się nie zmieni nie jestem w stanie nic z tym zrobić.
Kurczę... Nie miałam nic do powiedzenia oprócz moich wywodów o niczym, ale może i to jest historia. Historia o tym jak moje życie jest jeszcze krótkie :)

Ostatnio bardzo często. Sama nie zauważyłam jak bardzo się przez to zmieniłam. Może to od tego że zbliża się zima i nie mam z kim porozmawiać. Kiedy za dużo myślę to trudno mnie sprowadzić do pionu :P