-Musicie mi pomóc. - powiedział.
Nie tak go wyobrażałam. Miał na sobie czarne spodnie z dziurami, klasyczną, czerwoną koszulę w kratę i glany. Jego twarz była nienaturalnie szeroka i trupioblada. Czarne, paciorkowate oczy bez rzęs oraz kruczoczarne, sięgające do barków włosy sprawiały, że wyglądał dość strasznie. A jednak nie budził we mnie lęku.
-No tak. Pożar zrobił swoje. - powiedziałam cicho do siebie.
Patrzył na mnie poważnym wzrokiem. Nie uśmiechał się.
-No więc… czego od nas chcesz?
-Mam dla was parę zadań do załatwienia.
(…) Pomagaliśmy mu. Nie wiem w czym i dlaczego, ale to robiliśmy. Potem sen się urwał i nadszedł kolejny…
Stał tam. Byłam tego pewna. Tylko co on robił w mojej piwnicy?
-Nie bój się. - powiedział. - Nie zrobię ci krzywdy.
Podszedł do mnie.
-Odsuń się. Nie mogę ci ufać.
-Musisz mi uwierzyć. Nie mam złych zamiarów. Chcę porozmawiać…
~
Pewnie wiecie, kto taki zawitał w moim śnie - Jeff. Nie mam pojęcia dlaczego akurat on się tam pojawił…
Brr… oby się to więcej nie powtórzyło. ∞

View more