Godnie przeżyć ostatni wieczór w K.
Ale nim przyjdzie wieczór, trzeba jeszcze znieść dzień, a te wydają się nie do zniesienia.
By się pomyślało, w końcu zaraz do domu, odpocznę.
W żadnym razie. Ten weekend to będzie większe pole minowe niż to tutaj.
Bo ja tak już mam, jak se coś ubzduram, to potem ciężko mnie sprowadzić na ziemię. A do tego dodać stres, posypać niepewnością, i już robi się mieszanka wybuchowa, niczym atomówkowy związek X.
Tykający zegar nad głową i nadchodząca starość. Ocieluju.
Nie wiem, chciałabym aby było już po lecie, a najlepiej połowa sierpnia. Nie wiem czemu lato wywołuje u mnie skrajne emocje, które są dość ciężkostrawne. Ale może tak już zawsze będzie. Zawsze będę sobie siedzieć i się wkurwiać i nakręcać na czas letni, że tyle lat się zjebało, że nie ma z kim, nie ma jak i w ogóle.
Kończąc mój dzisiejszy bełkot chciałabym powiedzieć, że coś tam poczytałam sobie do piwka i byłoby iście ciekawie gdyby jeden ze scenariuszy się zyścił. I wtedy wszelkie prześmiewcze głosy straciłyby swoją radość i zrobiłoby się dość poważnie. Wreszcie byłoby poważnie. Wreszcie ci, którzy powinni, wzięliby mnie na serio. Bo czemu niby mam być urozmaiceniem, a nie mogę być główną rolą?