Znieczulica społeczna ...
To siedzi w naszych głowach, w pewnym sensie można uznać to za chorobę ...
Czasami wynika to zza kłopotania, bo nie wiemy jak podejść do osoby potrzebującej naszej pomocy, nie mamy odwagi ? Możliwe.
Szczerze ja jakoś nie odczuwam tej znieczulicy, jak zemdlałam kiedyś na ulicy to inni próbowali mi pomóc, więc osobiście mnie nie dotknęła.
ALE DOSTRZEGAM JĄ ,niestety nawet w samej sobie czasami jestem tak zabiegana i pędzę gdzieś nie wiadomo dokąd ,że jak jakiś bezdomny człowiek mnie zaczepi i po prosi o złotówkę czy dwa złote to nie zatrzymam się. Jednak gdy się nie śpieszę nigdzie to kupie temu człowiekowi coś do jedzenia albo dam mu jakieś drobne, nawet jeśli nie mam za dużo pieniędzy przy sobie, pamiętam raz była taka sytuacja ,że miałam przy sobie tylko 5 zł na bilety ,żeby wrócić do domu, ale podszedł do mnie jakiś pan i zapytał "może ma pani 2 złote albo może ma pani chwilkę ,żeby wejść ze mną do tego sklepu i kupić mi coś do jedzenia, bo jestem bezdomny i bardzo głodny"
Wyciągnęłam te pięć złotych i poszłam kupić temu facetowi coś do jedzenia.
A do domu wróciłam na pieszo 13km.
Dopiero jak przeczytałam to pytanie zaczęłam się zastanawiać nad tym tematem.
I sądzę ,że nie wszyscy jesteśmy tacy bez serca, znajdą się w śród nas osoby ,które pomogą ? Świata nie zmienimy możemy za to zmienić siebie ?