Polski Borówczak

Może być fragment mojej książki?
"Mimo wszystko niełatwo było ją znaleźć, teren budowy był ogromny, a człowiek wydawał się tam tylko ozdobą błotnych kałuż, zagrodzeń i infrastruktury. Fabian wiedział jednak po co przybiegł i po chwili dojrzał siedzącą na konstrukcjach Agnieszkę z papierosem w dłoni.
-Odejdź, nie mam ochoty wzdychać nad życiem, żebyś mógł mi powiedzieć, jak bardzo mnie rozumiesz i jak Ci mnie żal, a potem dała spokój i zapomniała o wszystkim! - zamaszystym ruchem zasłoniła się kapturem przed jego wzrokiem.
-To brzmi, jak tymczasowe rozwiązanie. Zupełnie, jakby nałożyć maskę szczęścia i zdejmować ją za każdym razem, gdy ludzie przestaną patrzeć".
-Ciekawe, że dajecie mi inny wybór! Lepiej się ciesz, że nie chciało mi się wchodzić na szczyt tego rusztowania!
-A jednak sama się przed tym powstrzymałaś.
-Niepotrzebnie. Byłoby Wam o wiele lżej beze mnie. Każdy byłby szczęśliwy, ja jestem tylko ciężarem...
-"...a gdy tak o sobie myślę, to też wcale lepiej mi nie jest".
-Tylko, że taka jest prawda. Każdy inny facet na Twoim miejscu po prostu by mnie upił i zaciągnął do wyra, a ty mnie naciągasz na jakieś wywody i myślisz, że zapomnę o świecie.
-Ja wcale nie chcę, żebyś zapomniała. To tak samo chwilowe remedium: zostaniesz sama i wszystko wróci. To jak lek przeciwbólowy zamiast antybiotyku.
-Tak? To mnie ulecz, szamanie, a najlepiej wywieź gdzieś z dala stąd.
-Oboje wiemy, że tego nie chcesz. To kwestia tylko i wyłącznie Twojego punktu widzenia.
-Aha, czyli wszystko gra, tylko ja jestem obłąkana? Super, chyba jednak się powspinam trochę...
-Kto tak naprawdę zawalczy o Twój los?
-Właśnie nikt i to mnie k***a niszczy!
-Dlaczego Cię to przejmuje? Ludziom w każdej chwili może się coś odmienić, tak samo mnie, jak i Tobie. Musisz zacząć od siebie, bo inni raz będą, a za chwilę możesz stać nad ich nagrobkiem i znów będziesz słaba, sama.
-Ja sobie sama nie wystarczę.
-Bez tego nie zmieni się nic. Nikt nie weźmie Cię na poważnie, jeśli ty sama nie pokażesz, że dla siebie jesteś najważniejsza i o Ciebie trzeba zabiegać. Każdy widząc, jak ulegasz ze strachu przed odrzuceniem uzna, że zagwarantowane jest, że nie będziesz mieć pretensji o nic.
-Ja się staram dbać o innych. Nic mi z tego nie przychodzi i jeszcze zostaję sama, a oni wykorzystają to i cieszą się za plecami.
-Może im to nie wystarczy?
-Co proszę? Myślisz, że za mało się staram?
-Możesz nic nie zrobić i wywołać u kogoś uśmiech, możesz wychodzić z siebie i rozczarować kogoś swoim brakiem zaangażowania. Nie "mało", ale może "inaczej, niż oni to odczuwają". Spójrz na swoją sytuację - dlaczego tu jesteś? Inni myślą, że zrobili wszystko, byś czuła się szczęśliwa.
-Jakoś zawsze ja jestem najgorsza.
-Szacunek do siebie pokazuje innym, iż zależy im na wartościowej osobie. Mów, co czujesz - każdemu, a jeśli to wykorzysta, wykpi - nie masz absolutnie prawa czuć się winna, walcząc o swoje.
-Dopóki mi ktoś nie powie, nie czuję się potrzebna.
-Widzisz? Właśnie powiedziałaś."

View more