Co będzie?
Coś nowego?
Coś strasznego?
Coś starego?
Coś miłego?
Na pewno coś Fiołkowa.
Coś strasznego?
Coś starego?
Coś miłego?
Na pewno coś Fiołkowa.
❤️ Likes
show all
Latest answers from ○ Shadow
aha, na początku co jakiś czas sprawdzałam czy mi odpowiedziałaś ale się poddałam a minęły już 3 miesiące od tamtej odpowiedzi XD
Czasem warto poczekać.
Raczej tu nie zaglądam.
Raczej tu nie zaglądam.
gdzie się podziały Twoje odpowiedzi?
Nigdzie się nie podziały.
Ciągle tu są.
Ciągle tu są.
Ociepanieeee
Mam okropny syf na tym koncie.
Szambo nie woda.
Szambo nie woda.
Bardzo ładnie się wypowiadasz na różne tematy, przyjemnie się czyta Twojego aska :) Szkoda ze wcześniej nie zwróciłam na niego uwagi. Nie myślisz może o powrocie?
O cie panie xd jak ja dawno nie wchodziłam tutaj, niezły spam mi się zrobił.
Tu? Raczej już nigdy nie wrócę, ale to wcale nie oznacza, że nie ma mnie gdzie indziej.
Tu? Raczej już nigdy nie wrócę, ale to wcale nie oznacza, że nie ma mnie gdzie indziej.
Jest jakieś szczególne miejsce gdzie chcesz się jutro obudzić?
Jest takie miejsce,
Drzewo na środku polany,
Po prawej las nieduży,
Po lewej kłos złotawy.
Na niebie niby owce,
Udają puszyste obłoki,
Lecz ja tam widzę ocean,
Jego wyspy i zatoki,
I jeszcze statki
Przez wiatr popychane,
Pędzą i pędzą tak bez załogi,
Zupełnie same.
Trzask pękającej gałęzi,
Czasem mnie wyrwie z dumania
I spojrzę w stronę lasu,
A tam tylko łania
Stoi cicho przestraszona,
Bo nie pytam, nie wiem czego
Boi się tu. Może piękna tego miejsca,
Albo z lasu Wilka złego.
A po lewej szumią kłosy,
Czy to żyta, czy pszenicy
Szepczą cicho między sobą
O tym miejscu, tajemnicy.
Tylko proszę, mnie nie pytaj
Gdzie masz szukać tego nieba,
Lasu, zboża, łani, wilka
to samemu znaleźć trzeba.
Drzewo na środku polany,
Po prawej las nieduży,
Po lewej kłos złotawy.
Na niebie niby owce,
Udają puszyste obłoki,
Lecz ja tam widzę ocean,
Jego wyspy i zatoki,
I jeszcze statki
Przez wiatr popychane,
Pędzą i pędzą tak bez załogi,
Zupełnie same.
Trzask pękającej gałęzi,
Czasem mnie wyrwie z dumania
I spojrzę w stronę lasu,
A tam tylko łania
Stoi cicho przestraszona,
Bo nie pytam, nie wiem czego
Boi się tu. Może piękna tego miejsca,
Albo z lasu Wilka złego.
A po lewej szumią kłosy,
Czy to żyta, czy pszenicy
Szepczą cicho między sobą
O tym miejscu, tajemnicy.
Tylko proszę, mnie nie pytaj
Gdzie masz szukać tego nieba,
Lasu, zboża, łani, wilka
to samemu znaleźć trzeba.
Dlaczego? (interpretacja dowolna) ;)
Bo tak stać się musiało.
Spuścić wzrok.
Ten strzał sprzed sekundy to już przeszłość.
Wystarczyła tylko sekunda.
Tylko jedna pieprzona sekunda.
Wiesz ile można zrobić w ciągu niej?
Ja wiem. Można zabić.
Jutro zabije tą pieprzoną piosenkę.
Dlaczego? bo tak stać się musi.
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
"Nie próbuj przespać końca świata
I pochować mnie żywcem,
bo nie poddam się bez walki
Jeśli mnie kochasz, pozwól mi odejść"
Spuścić wzrok.
Ten strzał sprzed sekundy to już przeszłość.
Wystarczyła tylko sekunda.
Tylko jedna pieprzona sekunda.
Wiesz ile można zrobić w ciągu niej?
Ja wiem. Można zabić.
Jutro zabije tą pieprzoną piosenkę.
Dlaczego? bo tak stać się musi.
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
"Nie próbuj przespać końca świata
I pochować mnie żywcem,
bo nie poddam się bez walki
Jeśli mnie kochasz, pozwól mi odejść"
Witaj Yoshimitsu. Zapytałem Cię o to jakiś miesiąc temu. Choć uzyskałem już Twoją odpowiedź, dzisiaj ponawiam pytanie. Czym mnie dzisiaj zaskoczysz?
Dobry wieczór Vulpicino Ignis,
Zaskocze Cię dziś szaleństwem i grozą. Mój wewnętrzny Lew ryczy i skacze z boku na bok, gotowy zabić. Jego cierpliwość wisi na cieniutkiej pajęczej nici. I gdybym miała kły, rozszarpałabym poduszkę i zamiast paznokci pazury, cała ściana byłaby podrapana. A jednak ja spokojnie sobie leżę słuchając muzyki i myślę jak ogarnąć swój plan, który jest w rozsypce. Frustruje mnie własne lenistwo i odkładanie wszystkiego na potem. A obowiązki się piętrzą i piętrzą. Jak można posiadać zaletę, z której korzysta się tylko w połowie?
Musze przyznać, że ludzkie ciało jest naprawdę solidne. Utrzymać w sobie rozwścieczone zwierzę to nie lada wyczyn. Pewnie gdyby dusze innych zwierząt też byłyby przelane do ludzkiego ciała świat byłby piękniejszy. Jednak mimo wszystko to dosyć upierdliwe. Dobrze jest czasem zaryczeć o poranku, poleżeć w ciszy pod drzewem i oddychać świeżym powietrzem.
Zaskocze Cię dziś szaleństwem i grozą. Mój wewnętrzny Lew ryczy i skacze z boku na bok, gotowy zabić. Jego cierpliwość wisi na cieniutkiej pajęczej nici. I gdybym miała kły, rozszarpałabym poduszkę i zamiast paznokci pazury, cała ściana byłaby podrapana. A jednak ja spokojnie sobie leżę słuchając muzyki i myślę jak ogarnąć swój plan, który jest w rozsypce. Frustruje mnie własne lenistwo i odkładanie wszystkiego na potem. A obowiązki się piętrzą i piętrzą. Jak można posiadać zaletę, z której korzysta się tylko w połowie?
Musze przyznać, że ludzkie ciało jest naprawdę solidne. Utrzymać w sobie rozwścieczone zwierzę to nie lada wyczyn. Pewnie gdyby dusze innych zwierząt też byłyby przelane do ludzkiego ciała świat byłby piękniejszy. Jednak mimo wszystko to dosyć upierdliwe. Dobrze jest czasem zaryczeć o poranku, poleżeć w ciszy pod drzewem i oddychać świeżym powietrzem.
Nie traktujesz róż jako kwiatów, więc... czym one są dla Ciebie?
Droga Yuki, z punktu widzenia biologa róża jest rośliną, która posiada kwiat, ale ja tu mówię bardziej symbolicznie. Kwiat jest dla mnie czymś pięknym, delikatnym i niewinnym, różna nie może nim być mając kolce. Ona rani i kojarzy mi się z fałszywością. Czym dla mnie jest? Krzakiem cierniowym z piękną ozdobą na czubku. Najpierw nas zauroczy, a potem nie pozwoli się zbliżyć i im mocniej pragniemy ją chwycić tym większa krzywdę nam wyrządzi. Jest jak toksyczny związek, albo raczej jak ta zła osoba w tym związku.
Nie lubię róż od kiedy pamiętam, tylko im starsza jestem, tym więcej złego nabiera dla mnie znaczenia.
Jako ciekawostkę dodam, iż dostając róże, wiadomo czasem na jakieś tam dni kobiet się dostanie, nie wyrzucam jej bo szkoda, ale nie daje jej wody. Wszystkie róże jakie wpadną w moje ręce są ususzane.
Nie lubię róż od kiedy pamiętam, tylko im starsza jestem, tym więcej złego nabiera dla mnie znaczenia.
Jako ciekawostkę dodam, iż dostając róże, wiadomo czasem na jakieś tam dni kobiet się dostanie, nie wyrzucam jej bo szkoda, ale nie daje jej wody. Wszystkie róże jakie wpadną w moje ręce są ususzane.
Lubisz oglądać kwiaty? Które kwiaty według Ciebie są najpiękniejsze?
Ale ja uwielbiam wszystkie kwiaty! Moje ulubione to gerbery, ale z chęcią przyjęła bym bukiety polny.
(UWAGA! Nie traktuje róż jako kwiatów)
(UWAGA! Nie traktuje róż jako kwiatów)
Shadow, tesknisz za kimś lub za czymś?
Czy można tęsknić za czymś, czego nigdy się nie doświadczyło?
Tęsknie za czasami kiedy jeszcze nie istniałam. A może po prostu byłam kimś innym. Nieważne. Chciałabym zobaczyć świat zanim rzeki stały się mętne, lasy pełne śmieci, niebo szare, powietrze gęste, zwierzęta zostały uwięzione. Tęsknie za światem bez ludzi, którzy nie rozumieją, że świat nie należy do nich. Zawsze znajdzie się ktoś rządny władzy, kto spali lasy, zabije zwierzęta, rozkopie ziemię.
Byłam wczoraj na spacerze nad rzeczką, widziałam piękne pola przebiśniegów, a po drugiej stronie pełno śmieci. Dlaczego my tacy jesteśmy? Dlaczego wy tacy jesteście, czemu niszczycie własny dom? Jest mi smutno, naprawdę smutno. Pragnę zobaczyć prawdziwe nocne niebo, spróbować policzyć gwiazdy. Jestem pewna, że kiedyś je widziałam i gdzieś tam w mojej duszy został ten zachwyt. Tęsknię za tym.
Tęsknie za czasami kiedy jeszcze nie istniałam. A może po prostu byłam kimś innym. Nieważne. Chciałabym zobaczyć świat zanim rzeki stały się mętne, lasy pełne śmieci, niebo szare, powietrze gęste, zwierzęta zostały uwięzione. Tęsknie za światem bez ludzi, którzy nie rozumieją, że świat nie należy do nich. Zawsze znajdzie się ktoś rządny władzy, kto spali lasy, zabije zwierzęta, rozkopie ziemię.
Byłam wczoraj na spacerze nad rzeczką, widziałam piękne pola przebiśniegów, a po drugiej stronie pełno śmieci. Dlaczego my tacy jesteśmy? Dlaczego wy tacy jesteście, czemu niszczycie własny dom? Jest mi smutno, naprawdę smutno. Pragnę zobaczyć prawdziwe nocne niebo, spróbować policzyć gwiazdy. Jestem pewna, że kiedyś je widziałam i gdzieś tam w mojej duszy został ten zachwyt. Tęsknię za tym.