`Nie potrafię żyć z nim i nie potrafię żyć bez niego. Jestem zbyt słaba, już nie potrafię udawać, że wszystko jest dobrze. Jest źle ze mną - psychicznie.. chociaż nadgarstki też mnie bolą.. Bardzo. Nie wzbudzam litości.. To taki mój wewnętrzny krzyk, który się wydostał na zewnątrz. Nie będę potrafiła spojrzeć mu już w oczy, nie będę potrafiła powiedzieć mu takich dwóch magicznych słów. Chcę by był szczęśliwy, ja już nic nie chcę. Ja chcę tylko ciszy, mogłabym umrzeć za niego wiesz? I jeśli bym miała kiedyś oddać za niego życie, to nie zawahałabym się nawet na moment. Wiem, że dla niego warto. Poprzecinane ręce.. Heh.. Nawet nie najgorzej to wygląda.. (...) `