Śmierć jest jedną z niewielu rzeczy sprawiedliwych. Patrzy jak człowiek się, rodzi, rozwija, a w odpowiednim momencie przycina kwiat życia. Wie, że jest potężna i każdy jej się podda.
obojętność - jak jesienne liście, które poddają się wiatrom, roztargnienie - na kształt częstych deszczy wiosennych przysłaniających światło dnia, nadpobudliwość - jest jak lato, w którym wszystko pracuje z pełną mocą w kręgu życia, lubieżność - jak wiosna podczas, której cały świat się odradza, lojalność - jest jak drobne płatki śniegu, ściśle do siebie przylegające i tworzące w całości zimową kołderkę, taktowność - jak świat, który zostaje spowity zimą, która daje mu czas na odpoczynek, podejrzliwość - niczym mgła skrywająca wszystko jesienną porą,
właśnie wróciłem do domu, ponieważ śpiewałem z chórem w kościele i przed pomnikiem, a teraz będę rysować ( bo po co się uczyć na jutrzejsze sprawdziany [*] )