Dla mnie jest to klatka, w której zamknąłem się sam z pomocą otoczenia i losu. Jest to nieodłączna część mojej codzienności. Co dzień patrzysz na świat z dystansem i odwracasz to tak że myślisz że świat też tak na Ciebie patrzy. Masz nadzieje i paradoksalnie wiesz że to nic nie da. Wszystko i tak będzie nie po Twojej myśli. I to chyba jedna z tych przykrości. Nie chce się na to godzić nie chcę myśleć o tym że ona już nie wróci i nie chce w to wierzyć. Czy będzie dobrze Skarbie? Teraz pomyśleć że to ja mam tylko ten klucz do klatki. Tylko gdzie ja go schowałem? ;x

Przed codziennością...
Szukam książki. Nie chcę by to było coś oklepane o miłości itd. Ma być to dramat może być to przy okazji biografia. Nie szukam 600 stronicowej cegły bez przekazu może max 400 stron. Wrzucam swoje zdjęcie dla zasięgu. Zdjęcie zrobione jeszcze dziś.

Cały czas siedze przy muzyce czy to we łzach czy to w pustym i zimnym smutku. Byłem kilka dni nad jeziorem z rodziną dla przedłużenia tradycji. Nie spieszylo mi się gdziekolwiek jechać by wszyscy zauważyli że przestałem udawać. Siedziałem godzinami w domku słuchając muzyki czy to podczas burzy czy zwykłych ulew. Całkiem przytulna depresja można by powiedzieć. Szkoda że nie byłaś tam ze mną. Bylibyśmy razem wtuleni pijąc kakao lub herbatę i słuchając deszczu. Nie spełniony romantyk we mnie choć wiem że wystarczysz mi tylko Ty...

W czeluści zgiełku,
siedzę po ciemku.
Mój pokój, moje cztery ściany lęku.
Cisza, barierą dźwięku.
Ostrą krawędź trzymam w ręku.
Biorę głęboki oddech, przeciągam po żyle, nie słychać jęku.
Proszę Cię uratuj mnie, pogromczyni mego lęku...

Witaj Inezz, dziękuje i wzajemnie miłego dnia.
Ostatnio nie idzie mi pisanie więc pozwolę sobie zapisać tu wolną myśl inspirując się Twoją ostatnią odpowiedzią.
Lubicie czekać? Wszyscy tak naprawdę jesteśmy niecierpliwi. Pamiętam pierwszy wymarzony prezent pod choinkę. Pamiętam czekanie za tatą pracującym w delegacji. Jakby się tak zastanowić czekam całe życie. Chociaż jest coś ważniejszego niż wszystkie powyżej wymienione kwestie. Chodzi o Twój uśmiech, za nim nigdy nie musiałem czekać. Mimo wszystko czekałem bo piękno jest w tym czekaniu. Każda sekunda bez Twojej egzystencji już nie jest czekaniem. To tortury. Mimo wszystko mam nadzieje i czekam, bo za Tobą mogę czekać wiecznie...
Krystian , 01 - 07 - 2016

Widze siebie. Oczy puste niczym otchłań. Paradoksalnie pełne łez. Spływają wolno po policzkach. Do serca jak krew.
Potrzebuje Twoich ramion. Potrzebuje Ciebie

Jest mi zimno. Coraz bardziej się trzęse. Wiatr nieustępuje. Nie wpuszcze go do serca. Tobie nie moze byc zimno. Chocbym mial marznac tak cale zycie tylko dla Ciebie. Jestem wstanie przezyc to zycie raz jeszcze.
Gdzie wiatr wieje a dłonie lodowate.
Potrzebują kieszeni tak jak ja Twoich ramion. Przytul prosze.
...
Z ławki w parku, Inowrocław.

Taka niekończąca się pętla. Ciągła śmierć psychiczna. Czasem chciałbym wyjść z tej pułapki. Ale czy potrafię? Co innego chcieć a potrafić.
Na tą chwile: I am out... (dokończyć względem upodobania, każde słowo pasuje)

Najciekawsze jest to że jest to na tyle względne że dla każdego z nas jest inny sposób. Według mnie powinniśmy żyć w zgodzie z nami samymi nie raniąc przy tym innych.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pewnego czasu w tym miejscu zobaczenie mojej twarzy było pragnieniem wielu osób.
Nie sądziłem że kiedyś to zrobię ale to jestem ja. Mam nadzieje że wyświetlacze całe. (taki żarcik he he ;'D)
Krystian...

Brak ambicji w ludziach. Brak chęci na to by coś zmienić na lepsze. To jest właśnie destrukcja dzisiejszego świata.
Chciałbym aby wszyscy wiedzieli że Niebo Nie Jest Limitem!
https://www.youtube.com/watch?v=fiKmH3tS9f4