♠ Sea Of Eternity ♠

Najczęstsze pytania w mojej skrzynce to:
♦ Który jesteś rocznik?/Ile masz lat? (od @kedziorek234, @ArielkaPoland, @anazakadrom, @jaamajkaa_3 i innych) - Jestem z 1997r. i za miesiąc kończę 25 lat.
♦ Masz/podasz fb/snapa/instagrama? (od @Kasia10916, @izadekiert i innych) - Posiadam jedynie facebooka, ale jest on zarezerwowany dla ludzi, których znam osobiście. Innych mediów społecznościowych nie posiadam.
♦ Czy aktualnie jesteś w związku? (od @MeGRajaN i innych) - Nie jestem i nie zanosi się na zmianę w tej kwestii.
♦ Masz dziecko? (od @MonikaPolec, @ArielkaPoland, @PrezesikAdi i innych) - Nie mam.
♦ Masz rodzeństwo? (od @WeronikaTrzcinska, @KlaudiaSzczepanska14 i innych) - Nie, jestem jedynaczką.
♦ Mieszkasz na wsi czy w mieście? (od @izadekiert, @Nieznajoma100 i innych) - Zawsze mieszkałam w mieście, wcześniej w stolicy, a obecnie w średniej wielkości mieście pod stolicą.
♦ W jakim województwie mieszkacie? (od @harriesxv, @JakubIlewicz i innych) - W mazowieckim.
♦ Masz prawo jazdy?/Masz auto? (od @Without_trouble, @dawid966411 i innych) - Nie posiadam ani jednego, ani drugiego.
♦ Jaki jest Twój znak zodiaku? (od @ArielkaPoland, @karmix2003 i innych) - Bliźnięta.
♦ Czy palisz? (od @klaudiaxoxo80 i innych) - Nie, stronię od wszelkich używek.

View more

Nie mogę wypowiadać się za wszystkie kobiety, ale mogę powiedzieć czego ja zazdroszczę mężczyznom. Jest kilka aspektów życia, w których mężczyźni mają łatwiej i których, jako kobieta, nijak nie przeskoczę. Przykładowo, mężczyźnie o wiele łatwiej jest podróżować. Są kraje czy regiony na świecie, które są jednakowo niebezpieczne dla obu płci, ale są też takie, które są ryzykowne jedynie dla kobiet. Przykładowo, kraje muzułmańskie czy Indie. Mężczyzna nie musi się obawiać niczego szczególnego w tych krajach, pod warunkiem, że nie znajduje się w akurat na obszarze działań zbrojnych, natomiast kobieta, nawet jeśli będzie ubrana od stóp do głów i będzie w męskim towarzystwie, niekoniecznie jest bezpieczna. Mężczyźni znacznie rzadziej niż kobiety padają ofiarą ataków na tle seksualnym, nie zachodzą w ciążę i nie muszą przechodzić przez poród, i w większości społeczeństw traktowani są priorytetowo. Nie powiedziałabym jednak, że wynika to z tego, że mężczyźni są lepsi od kobiet, a raczej z pewnych konstruktów społecznych i odmiennej biologii.

View more

Jeśli są prowadzone w rzetelny sposób, to jestem na tak. Profile tematyczne mają ten plus, że jeśli chce się szybko uzyskać odpowiedź na pytanie, zamiast wertować Google przez dwie godziny, wystarczy zapytać osobę prowadzącą taki profil i odpowiedź ma się od razu przy zerowym wysiłku własnym. Trzeba jednak umieć oddzielać ziarna od plew, bo profil tematyczny może założyć każdy, nie każdy natomiast ma wiedzę, żeby takie konto prowadzić. Przykładowo, podchodzę z dość dużą dawką ostrożności do profilów wymagających od właściciela wiedzy naukowej. Konta historyczne, psychologiczne, przyrodnicze czy dotyczące nauk ścisłych mogą być bardzo ciekawe, ale jeżeli właściciel nie ma wiedzy, wtedy może nawkładać czytelnikom bzdur do głowy. W takim przypadku, jeśli coś mnie zaciekawi na takim koncie, staram się weryfikować tę informację w internecie, żeby nie przyswoić sobie czegoś, co jest nieprawdziwe.

View more

Nie związałabym się z osobą z dzieckiem. A w każdym razie nie, dopóki jestem młoda, stanu wolnego i mogę mieć własne dzieci. Gdybym była wdową w średnim lub starszym wieku, wtedy mogłabym rozważać związanie się z innym wdowcem i zostanie macochą - bo własnych dzieci i tak już nie mogłabym mieć. W młodym wieku, do tego będąc panną, nie chciałabym wiązać się z kimś, kto ma już dziecko. Po pierwsze nie wiem czy potrafiłabym pokochać cudze dziecko ani czy to dziecko potrafiłoby uznać mnie za matkę. Po drugie, nie uśmiechają mi się nieustanne batalie między moim (potencjalnym) mężem a jego byłą - o dziecko i o wszystko inne. Po trzecie, czułabym się w takim związku jakby było nas troje. Ja, on i jego była. Nie czułabym się komfortowo z jego odwiedzinami u innej kobiety ani z jej odwiedzinami u nas (wszak byli partnerzy czasem do siebie wracają), z kolei gdyby nie interesował się własnym dzieckiem, to też by o nim świadczyło - a z człowiekiem, który porzuca własne dziecko, nie chciałabym mieć nic wspólnego. Tu nie ma dobrego rozwiązania, w którym czułabym się komfortowo. Nie skreślam od razu mężczyzn z dziećmi, ale raczej zostawiam ich na później - kiedy ja sama dojrzeję i kiedy oni dojrzeją. Nie ukrywam też, że w takiej sytuacji wolałabym wdowca niż rozwodnika - właśnie dlatego, żeby uniknąć interakcji z jego byłą.

View more

Pytanie może i stare, ale temat wciąż aktualny. Wiadomo już, że uczniowie nie wrócą do szkół przed połową stycznia. Co będzie dalej, będzie zależało od sytuacji epidemiologicznej w kraju. A właściwie nie tyle od faktycznej sytuacji epidemiologicznej, co od danych epidemiologicznych podawanych przez rząd. Myślę, że nie ma co spieszyć się z powrotem dzieci do nauczania stacjonarnego, wbrew temu, co niektórzy twierdzili, dzieci przenoszą koronawirusa. Same zazwyczaj chorują lekko lub wcale, ale mogą zakażać dalej. Znam osobiście przypadki trzech osób, które zakaziły się COVID-19 od własnego dziecka. Jeżeli chodzi o mnie, to uczennicą już nie jestem, jestem za to studentką i chociaż koronawirusa pozbyłabym się najchętniej tak szybko jak się tylko da, to za nauką stacjonarną nie tęsknię. Jak dla mnie zajęcia mogłyby się w całości odbywać zdalnie, jedynie niektóre laboratoria mogłyby być na wydziale. Nauka zdalna to jednak duża oszczędność czasu, sił i pieniędzy na dojazdy.

View more

1. Samsung. Lepszy stosunek jakości do ceny, cena sama w sobie niższa, a do tego system operacyjny Android. Jedyne, co w moim odczuciu przemawia na korzyść iPhonów, to mniejsze wymiary. Telefon ma być poręczny, mieścić się w kieszeni i dać obsługiwać się jedną ręką, a z tego co się orientuję, poza iPhonami już od lat nie produkują telefonów o przekątnej mniejszej niż 5".
2. Nie przepadam za żadnym z wymienionych gatunków.
3. Nie imprezuję. Z dwojga złego wybrałabym domówkę w wąskim gronie dobrych znajomych, ale naprawdę nie wiem w jaki sposób można by mnie przekonać, żebym wybrała się na jakąkolwiek imprezę. Imprezy są mało zachęcające dla kogoś, kto nie tańczy, nie pije i woli ciszę i spokój.
4. Jako inżynier bez dwóch zdań wybieram matematykę. Co prawda miałam w swojej historii epizody, w których matematyka kompletnie mi nie szła, ale odkąd poszłam na studia zrozumiałam i polubiłam ten przedmiot. Za wuefem za to nigdy nie przepadałam, nawet w czasach, kiedy uprawiałam dużo sportu. Forma wuefu w szkole nigdy mi nie odpowiadała, zamiast gier zespołowych wolałam inne dyscypliny - na przykład gimnastykę, pływanie czy jeździectwo.
5. W przeszłości wolałam psy, obecnie całym sercem kocham koty. Wcześniej miałam psa, teraz mam kota, więc mam pewne porównanie - i zdecydowanie korzystniej wypada kot. Muszę jednak przyznać, że na moją ocenę w dużej mierze mają wpływ indywidualne cechy charakteru obydwu zwierząt, nie tylko zaś ogólne cechy obydwu gatunków.
6. Mój podział relacji jest nieco inny niż Twój, bo miłość to zbyt szerokie pojęcie, żeby dało się wszystko wepchnąć do jednego worka. Na pierwszym miejscu jest u mnie rodzina, później przyjaźń, a potem związek w początkowym stadium rozwoju, czyli przed zawarciem małżeństwa.
7. Nie. Wszelkiego rodzaju używki omijam szerokim łukiem.
8. Uczęszczałam do liceum, skusił mnie krótszy czas nauki i rzekomo lepsze przygotowanie do matury, ale gdybym mogła cofnąć czas i ponownie wybrać liceum bądź technikum, wybrałabym technikum.
9. Nie zdradzę, ale mogę powiedzieć, że jest to imię mojej mamy.

View more

Mieszkam z rodzicami, ale nikt nie musi mnie siłą zatrzymywać w domu, bo sama doskonale wiem, że w obecnej sytuacji należy unikać kontaktów z innymi ludźmi. Nie chcę narażać ani siebie, ani moich rodziców, będących w grupie ryzyka, z tak błahego powodu. Zresztą nie należę do osób, które nawet w normalnej sytuacji często spotykają się z rówieśnikami, znajomych ze studiów widuję jedynie na wydziale (a że studia skończyłam w lutym i podejmę drugi stopień dopiero w październiku, to i tak nie mieliśmy się widzieć przez te wszystkie miesiące), a koleżankę spoza studiów ostatnio widziałam ze dwa lata temu. Utrzymuję ze znajomymi sporadyczny kontakt przez internet i to wystarcza. Nie to, że jestem nietowarzyska, po prostu nie jestem blisko z tymi ludźmi i żadna ze stron nie odczuwa większego braku tej drugiej.

View more

Nigdy się nad tym szczególnie nie zastanawiałam. Jestem singielką od prawie ośmiu lat i nie zanosi się na to, żeby ten stan miał się w najbliższych latach zmienić. To trochę jakbyś pytał czy wolę polecieć w kosmos rakietą czy promem kosmicznym - na ten moment jest to dla mnie czysta abstrakcja. Zaręczyny na pewno powinny być wyjątkowe, nie wyobrażam sobie, żeby chłopak miał klęknąć przed dziewczyną przy osiedlowym śmietniku i wyciągnąć pierścionek za sto złotych. Nie powinny też nastąpić ani zbyt wcześnie, ani zbyt późno - najlepiej byłoby między trzecim a piątym rokiem związku. Uważam też, że to chłopak powinien oświadczyć się dziewczynie, nigdy na odwrót. Nie jestem zbytnio postępowa w tej kwestii. Nie mam natomiast żadnych konkretnych wyobrażeń co do moich zaręczyn. Dopiero jak będę w związku i to takim, który będzie rokował na przyszłość, to będę się zastanawiać w jakim miejscu i czasie chciałabym, żeby chłopak mi się oświadczył. Na razie nie ma sensu nad tym rozmyślać, skoro nawet nie jestem w związku.

View more

Wypieranie się swojej seksualności nie jest tożsame ze wstrzemięźliwością seksualną. Osoba, która wypiera się swojej seksualności, albo zaprzecza, że posiada popęd seksualny, albo wmawia sobie, że jest innej orientacji niż w rzeczywistości. O ile pierwszy przypadek może łączyć się ze wstrzemięźliwością seksualną, o tyle drugi - już niekoniecznie. Znane są przypadki osób homo- czy biseksualnych, które wchodzą w heteroseksualne związki małżeńskie, chcąc w ten sposób ukryć swoje skłonności. Efektem jest męczenie się w łóżku ze współmałżonkiem, do którego nie czuje się żadnego pociągu fizycznego, nierzadko też zdrada tego współmałżonka z osobą tej samej płci. Sama wstrzemięźliwość seksualna, natomiast, nie musi łączyć się z wypieraniem się swojej seksualności. Wręcz przeciwnie, powiedziałabym nawet, że większość osób powstrzymujących się od współżycia, nie ma problemów z własną seksualnością. Powodów wstrzymywania się od współżycia może być kilka - zbyt młody wiek, brak odpowiedniego partnera lub zbyt krótki staż w związku. Zbyt wczesne podjęcie współżycia może mieć poważne konsekwencje, szczególnie jeśli mówimy o młodych i niedoświadczonych życiowo osobach. Może rzutować na dalsze życie człowieka, na jego psychikę i relacje międzyludzkie. Zawsze lepiej jest poczekać dłużej, aż będzie się psychicznie gotowym i aż spotka się odpowiednią osobę, niż zrobić to z byle kim, byleby mieć tylko odhaczone.

View more

Zastanawiam się do czego zmierzasz, zadając to pytanie. Czy chcesz, abym przytaknęła? Powiedziała, że jeżeli kobieta ma czelność oczekiwać od mężczyzny przepuszczenia w drzwiach, to on ma mieć prawo do wymagania od niej tradycyjnej postawy posłuszeństwa? Grzecznego spuszczania oczu, nieśmiałego uśmiechania się i przytakiwania mężowi? Jeżeli tak, to się srodze rozczarujesz. Wiem, że niektórym mężczyznom bardzo podoba się tradycyjny model rodziny, w którym to oni o wszystkim decydują, a uzależniona od nich ekonomicznie i emocjonalnie żona musi być na każde skinięcie, gotowa służyć królowi lwu o każdej porze dnia i nocy, ale tak się składa, że nie żyjemy w ciemnych wiekach i kobieta nie jest już waszą własnością. Czym innym jest wymaganie kultury w zamian za kulturalne zachowanie, a czym innym jest nakłanianie do wymiany własnej wolności w zamian za dżentelmeństwo na pokaz. Określenie "tradycyjna kobieta" nie sugeruje damy o wyszukanych manierach, lecz tradycyjną rolę kobiety w społeczeństwie jaką było bycie seksualną niewolnicą, potulną panią domu i matką gromady dzieci. Może części z was uda się znaleźć naiwną młódkę o zerowym poczuciu własnej wartości, której matka i babki od dziecka wmawiały, że bez mężczyzny jest nikim, i która bez słowa skargi wejdzie w narzuconą jej rolę, ale nie macie co się łudzić, że znajdziecie we mnie kogoś, kto wam w tym zamiarze przyklaśnie. Niedoczekanie.

View more

Przez studia da się przebrnąć. Przeżyłam trzy lata studiów i za pół roku bronię pracę inżynierską. Kosztowało mnie to wiele wysiłku, ale cel osiągnę - myślę, że w tej chwili już bez większych problemów. Jest kilka uniwersalnych zasad, które pomogą Ci przetrwać te niewątpliwie fantastyczne *sarkazm* lata. Oczywiście wiele zależy od tego na jaką uczelnię, kierunek i, przede wszystkim, na jakich prowadzących trafisz. Niemniej, poniższe rady mogą się przydać.
1. Kluczem do przetrwania jest systematyczna nauka. Skupiaj się na przedmiotach, które mają najwięcej punktów ECTS, ale nie odpuszczaj niczego. Zawsze zaliczaj w pierwszych możliwych terminach. Brak sesji poprawkowej to duża ulga, a wrzesień lepiej spędzić na słodkim lenistwie niż nad książkami.
2. Wykładowca jest panem i władcą. Nie musi Ci tłumaczyć dlaczego postawił Ci dwóję, mimo że napisałaś słowo w słowo jak w jego książce. Nie musi pokazywać Ci Twojej pracy ani wyjaśniać jaka jest prawidłowa odpowiedź na pytania. Jego przedmiotu mogą nie zaliczyć wszyscy studenci w grupie, ponieważ za powtarzanie przedmiotu się płaci - a to uczelni tylko w graj. I nie, nie cofnie slajdu, bo nie zdążyłaś przepisać. Nie martw się, przez następny slajd przeleci jeszcze szybciej. Taka jest szara rzeczywistość studencka. I nie pójdziesz na skargę jak w szkole, bo tu nie ma wychowawcy ani dyrektora.
3. Nie rzucaj się w oczy. Wpierw wybadaj nauczyciela nim zaczniesz zgłaszać się do tablicy niczym Hermiona Granger. Nadmierny entuzjazm też może spowodować, że zostaniesz zapamiętana. Im lepiej złośliwy wykładowca Cię pamięta, tym większe prawdopodobieństwo, że się na Ciebie uweźmie. Czasem z pozoru błahe rzeczy powodują, że człowiek zapisuje się w pamięci prowadzącego - sama miałam profesora, który najczęściej pytał osoby ubrane w rzucające się w oczy kolory - jeśli nie włożyłaś ciemnych, stonowanych barw - odpytanie gwarantowane.
4. Nie wykłócaj się z prowadzącym. On wtedy zrobi wszystko, żeby pokazać, że ma nad Tobą władzę. Czasem lepiej zasugerować, jakoby błąd prowadzącego miał być Twoim błędem. Tak, studia uczą pokory. Podlizywanie się jest jednak zdecydowanie niewskazane.
5. Naucz się cierpliwości. Kolejki pod dziekanatem, żeby donieść nic nie znaczące pisemko, to norma. A nie daj Boże, żeby do napisania pisemka nie posłużyć się wymaganym formularzem. Wtedy zostaniesz odesłana z kwitkiem. Prowadzący umawia się z Tobą na konkretny dzień i konkretną godzinę, po czym przychodzi trzy godziny spóźniony... lub nie przychodzi wcale - to też jest typowe. Odkładaj złość na bok i licz do dziesięciu.

---

Wiem, że Cię nastraszyłam. Wychodzę jednak z założenia, że lepiej być świadomym zagrożenia, bo wtedy można cokolwiek przeciwdziałać. Nie każdy prowadzący jest zły. U mnie większość wykładowców jest normalna, ale jest i kilku takich jak opisałam. Na każdej uczelni są tacy i to właśnie na nich musisz być przygotowana. Życzę dużo samozaparcia i cierpliwości w nadchodzącym roku akademickim - to się zawsze przyda :)

View more