♠ Sea Of Eternity ♠

Pytanie może i stare, ale temat wciąż aktualny. Wiadomo już, że uczniowie nie wrócą do szkół przed połową stycznia. Co będzie dalej, będzie zależało od sytuacji epidemiologicznej w kraju. A właściwie nie tyle od faktycznej sytuacji epidemiologicznej, co od danych epidemiologicznych podawanych przez rząd. Myślę, że nie ma co spieszyć się z powrotem dzieci do nauczania stacjonarnego, wbrew temu, co niektórzy twierdzili, dzieci przenoszą koronawirusa. Same zazwyczaj chorują lekko lub wcale, ale mogą zakażać dalej. Znam osobiście przypadki trzech osób, które zakaziły się COVID-19 od własnego dziecka. Jeżeli chodzi o mnie, to uczennicą już nie jestem, jestem za to studentką i chociaż koronawirusa pozbyłabym się najchętniej tak szybko jak się tylko da, to za nauką stacjonarną nie tęsknię. Jak dla mnie zajęcia mogłyby się w całości odbywać zdalnie, jedynie niektóre laboratoria mogłyby być na wydziale. Nauka zdalna to jednak duża oszczędność czasu, sił i pieniędzy na dojazdy.

View more

1. Samsung. Lepszy stosunek jakości do ceny, cena sama w sobie niższa, a do tego system operacyjny Android. Jedyne, co w moim odczuciu przemawia na korzyść iPhonów, to mniejsze wymiary. Telefon ma być poręczny, mieścić się w kieszeni i dać obsługiwać się jedną ręką, a z tego co się orientuję, poza iPhonami już od lat nie produkują telefonów o przekątnej mniejszej niż 5".
2. Nie przepadam za żadnym z wymienionych gatunków.
3. Nie imprezuję. Z dwojga złego wybrałabym domówkę w wąskim gronie dobrych znajomych, ale naprawdę nie wiem w jaki sposób można by mnie przekonać, żebym wybrała się na jakąkolwiek imprezę. Imprezy są mało zachęcające dla kogoś, kto nie tańczy, nie pije i woli ciszę i spokój.
4. Jako inżynier bez dwóch zdań wybieram matematykę. Co prawda miałam w swojej historii epizody, w których matematyka kompletnie mi nie szła, ale odkąd poszłam na studia zrozumiałam i polubiłam ten przedmiot. Za wuefem za to nigdy nie przepadałam, nawet w czasach, kiedy uprawiałam dużo sportu. Forma wuefu w szkole nigdy mi nie odpowiadała, zamiast gier zespołowych wolałam inne dyscypliny - na przykład gimnastykę, pływanie czy jeździectwo.
5. W przeszłości wolałam psy, obecnie całym sercem kocham koty. Wcześniej miałam psa, teraz mam kota, więc mam pewne porównanie - i zdecydowanie korzystniej wypada kot. Muszę jednak przyznać, że na moją ocenę w dużej mierze mają wpływ indywidualne cechy charakteru obydwu zwierząt, nie tylko zaś ogólne cechy obydwu gatunków.
6. Mój podział relacji jest nieco inny niż Twój, bo miłość to zbyt szerokie pojęcie, żeby dało się wszystko wepchnąć do jednego worka. Na pierwszym miejscu jest u mnie rodzina, później przyjaźń, a potem związek w początkowym stadium rozwoju, czyli przed zawarciem małżeństwa.
7. Nie. Wszelkiego rodzaju używki omijam szerokim łukiem.
8. Uczęszczałam do liceum, skusił mnie krótszy czas nauki i rzekomo lepsze przygotowanie do matury, ale gdybym mogła cofnąć czas i ponownie wybrać liceum bądź technikum, wybrałabym technikum.
9. Nie zdradzę, ale mogę powiedzieć, że jest to imię mojej mamy.

View more

Mieszkam z rodzicami, ale nikt nie musi mnie siłą zatrzymywać w domu, bo sama doskonale wiem, że w obecnej sytuacji należy unikać kontaktów z innymi ludźmi. Nie chcę narażać ani siebie, ani moich rodziców, będących w grupie ryzyka, z tak błahego powodu. Zresztą nie należę do osób, które nawet w normalnej sytuacji często spotykają się z rówieśnikami, znajomych ze studiów widuję jedynie na wydziale (a że studia skończyłam w lutym i podejmę drugi stopień dopiero w październiku, to i tak nie mieliśmy się widzieć przez te wszystkie miesiące), a koleżankę spoza studiów ostatnio widziałam ze dwa lata temu. Utrzymuję ze znajomymi sporadyczny kontakt przez internet i to wystarcza. Nie to, że jestem nietowarzyska, po prostu nie jestem blisko z tymi ludźmi i żadna ze stron nie odczuwa większego braku tej drugiej.

View more

Nigdy się nad tym szczególnie nie zastanawiałam. Jestem singielką od prawie ośmiu lat i nie zanosi się na to, żeby ten stan miał się w najbliższych latach zmienić. To trochę jakbyś pytał czy wolę polecieć w kosmos rakietą czy promem kosmicznym - na ten moment jest to dla mnie czysta abstrakcja. Zaręczyny na pewno powinny być wyjątkowe, nie wyobrażam sobie, żeby chłopak miał klęknąć przed dziewczyną przy osiedlowym śmietniku i wyciągnąć pierścionek za sto złotych. Nie powinny też nastąpić ani zbyt wcześnie, ani zbyt późno - najlepiej byłoby między trzecim a piątym rokiem związku. Uważam też, że to chłopak powinien oświadczyć się dziewczynie, nigdy na odwrót. Nie jestem zbytnio postępowa w tej kwestii. Nie mam natomiast żadnych konkretnych wyobrażeń co do moich zaręczyn. Dopiero jak będę w związku i to takim, który będzie rokował na przyszłość, to będę się zastanawiać w jakim miejscu i czasie chciałabym, żeby chłopak mi się oświadczył. Na razie nie ma sensu nad tym rozmyślać, skoro nawet nie jestem w związku.

View more

Wypieranie się swojej seksualności nie jest tożsame ze wstrzemięźliwością seksualną. Osoba, która wypiera się swojej seksualności, albo zaprzecza, że posiada popęd seksualny, albo wmawia sobie, że jest innej orientacji niż w rzeczywistości. O ile pierwszy przypadek może łączyć się ze wstrzemięźliwością seksualną, o tyle drugi - już niekoniecznie. Znane są przypadki osób homo- czy biseksualnych, które wchodzą w heteroseksualne związki małżeńskie, chcąc w ten sposób ukryć swoje skłonności. Efektem jest męczenie się w łóżku ze współmałżonkiem, do którego nie czuje się żadnego pociągu fizycznego, nierzadko też zdrada tego współmałżonka z osobą tej samej płci. Sama wstrzemięźliwość seksualna, natomiast, nie musi łączyć się z wypieraniem się swojej seksualności. Wręcz przeciwnie, powiedziałabym nawet, że większość osób powstrzymujących się od współżycia, nie ma problemów z własną seksualnością. Powodów wstrzymywania się od współżycia może być kilka - zbyt młody wiek, brak odpowiedniego partnera lub zbyt krótki staż w związku. Zbyt wczesne podjęcie współżycia może mieć poważne konsekwencje, szczególnie jeśli mówimy o młodych i niedoświadczonych życiowo osobach. Może rzutować na dalsze życie człowieka, na jego psychikę i relacje międzyludzkie. Zawsze lepiej jest poczekać dłużej, aż będzie się psychicznie gotowym i aż spotka się odpowiednią osobę, niż zrobić to z byle kim, byleby mieć tylko odhaczone.

View more

Zastanawiam się do czego zmierzasz, zadając to pytanie. Czy chcesz, abym przytaknęła? Powiedziała, że jeżeli kobieta ma czelność oczekiwać od mężczyzny przepuszczenia w drzwiach, to on ma mieć prawo do wymagania od niej tradycyjnej postawy posłuszeństwa? Grzecznego spuszczania oczu, nieśmiałego uśmiechania się i przytakiwania mężowi? Jeżeli tak, to się srodze rozczarujesz. Wiem, że niektórym mężczyznom bardzo podoba się tradycyjny model rodziny, w którym to oni o wszystkim decydują, a uzależniona od nich ekonomicznie i emocjonalnie żona musi być na każde skinięcie, gotowa służyć królowi lwu o każdej porze dnia i nocy, ale tak się składa, że nie żyjemy w ciemnych wiekach i kobieta nie jest już waszą własnością. Czym innym jest wymaganie kultury w zamian za kulturalne zachowanie, a czym innym jest nakłanianie do wymiany własnej wolności w zamian za dżentelmeństwo na pokaz. Określenie "tradycyjna kobieta" nie sugeruje damy o wyszukanych manierach, lecz tradycyjną rolę kobiety w społeczeństwie jaką było bycie seksualną niewolnicą, potulną panią domu i matką gromady dzieci. Może części z was uda się znaleźć naiwną młódkę o zerowym poczuciu własnej wartości, której matka i babki od dziecka wmawiały, że bez mężczyzny jest nikim, i która bez słowa skargi wejdzie w narzuconą jej rolę, ale nie macie co się łudzić, że znajdziecie we mnie kogoś, kto wam w tym zamiarze przyklaśnie. Niedoczekanie.

View more

Przez studia da się przebrnąć. Przeżyłam trzy lata studiów i za pół roku bronię pracę inżynierską. Kosztowało mnie to wiele wysiłku, ale cel osiągnę - myślę, że w tej chwili już bez większych problemów. Jest kilka uniwersalnych zasad, które pomogą Ci przetrwać te niewątpliwie fantastyczne *sarkazm* lata. Oczywiście wiele zależy od tego na jaką uczelnię, kierunek i, przede wszystkim, na jakich prowadzących trafisz. Niemniej, poniższe rady mogą się przydać.
1. Kluczem do przetrwania jest systematyczna nauka. Skupiaj się na przedmiotach, które mają najwięcej punktów ECTS, ale nie odpuszczaj niczego. Zawsze zaliczaj w pierwszych możliwych terminach. Brak sesji poprawkowej to duża ulga, a wrzesień lepiej spędzić na słodkim lenistwie niż nad książkami.
2. Wykładowca jest panem i władcą. Nie musi Ci tłumaczyć dlaczego postawił Ci dwóję, mimo że napisałaś słowo w słowo jak w jego książce. Nie musi pokazywać Ci Twojej pracy ani wyjaśniać jaka jest prawidłowa odpowiedź na pytania. Jego przedmiotu mogą nie zaliczyć wszyscy studenci w grupie, ponieważ za powtarzanie przedmiotu się płaci - a to uczelni tylko w graj. I nie, nie cofnie slajdu, bo nie zdążyłaś przepisać. Nie martw się, przez następny slajd przeleci jeszcze szybciej. Taka jest szara rzeczywistość studencka. I nie pójdziesz na skargę jak w szkole, bo tu nie ma wychowawcy ani dyrektora.
3. Nie rzucaj się w oczy. Wpierw wybadaj nauczyciela nim zaczniesz zgłaszać się do tablicy niczym Hermiona Granger. Nadmierny entuzjazm też może spowodować, że zostaniesz zapamiętana. Im lepiej złośliwy wykładowca Cię pamięta, tym większe prawdopodobieństwo, że się na Ciebie uweźmie. Czasem z pozoru błahe rzeczy powodują, że człowiek zapisuje się w pamięci prowadzącego - sama miałam profesora, który najczęściej pytał osoby ubrane w rzucające się w oczy kolory - jeśli nie włożyłaś ciemnych, stonowanych barw - odpytanie gwarantowane.
4. Nie wykłócaj się z prowadzącym. On wtedy zrobi wszystko, żeby pokazać, że ma nad Tobą władzę. Czasem lepiej zasugerować, jakoby błąd prowadzącego miał być Twoim błędem. Tak, studia uczą pokory. Podlizywanie się jest jednak zdecydowanie niewskazane.
5. Naucz się cierpliwości. Kolejki pod dziekanatem, żeby donieść nic nie znaczące pisemko, to norma. A nie daj Boże, żeby do napisania pisemka nie posłużyć się wymaganym formularzem. Wtedy zostaniesz odesłana z kwitkiem. Prowadzący umawia się z Tobą na konkretny dzień i konkretną godzinę, po czym przychodzi trzy godziny spóźniony... lub nie przychodzi wcale - to też jest typowe. Odkładaj złość na bok i licz do dziesięciu.

---

Wiem, że Cię nastraszyłam. Wychodzę jednak z założenia, że lepiej być świadomym zagrożenia, bo wtedy można cokolwiek przeciwdziałać. Nie każdy prowadzący jest zły. U mnie większość wykładowców jest normalna, ale jest i kilku takich jak opisałam. Na każdej uczelni są tacy i to właśnie na nich musisz być przygotowana. Życzę dużo samozaparcia i cierpliwości w nadchodzącym roku akademickim - to się zawsze przyda :)

View more

Nie każda praca jest ciężką pracą fizyczną, o czym wielu, przytaczając podobny argument, często zapomina. W przypadku lekkich prac fizycznych i prac umysłowych różnica w sile fizycznej między kobietą a mężczyzną nie ma znaczenia, a mimo to zarobki kobiet zazwyczaj są niższe. Nie uważam za sprawiedliwe, aby kobieta i mężczyzna, przykładowo pracujący w biurze, mający to samo stanowisko, identyczne wykształcenie i doświadczenie, zarabiali różne kwoty. W przypadku ciężkich prac fizycznych pracodawca albo powinien wymagać od kobiety tyle samo co od mężczyzny i płacić im po równo, albo powinien zaproponować kobiecie inne stanowisko niż mężczyźnie - wówczas niższe zarobki będą wynikały ze zmniejszenia nakładu obowiązków lub z innego ich rodzaju, a nie z szowinizmu. Jak już podkreślałam w poprzedniej wypowiedzi, jestem za zdroworozsądkowym feminizmem, uważam, że płeć nie powinna stanowić o wartości człowieka nie tylko jako osoby, ale również jako pracownika. To inne cechy - umiejętności, wykształcenie, predyspozycje i doświadczenie, powinny decydować o zatrudnieniu.

View more

Tak. Jest to przede wszystkim twórczość Lovecrafta - "W poszukiwaniu nieznanego Kadath", "Dagon", "Szczury w murach", "Muzyka Ericha Zanna", "Przypadek Charlesa Dextera Warda", "Grobowiec" i "Ogar". O ile pierwsza pozycja stanowi samodzielną książkę, o tyle pozostałe zostały umieszczone w różnych zbiorach opowiadań. Prócz Lovecrafta do gustu przypadł mi "Dracula" Brama Stokera, "Frankenstein" Mary Shelley oraz "Doktor Jekyll i pan Hyde" Roberta Louisa Stevensona. Z kolei nigdy nie podpasowała mi twórczość Edgara Allana Poego ani "Portret Doriana Graya" Oscara Wilde'a - i z jednym, i z drugim męczyłam się niemiłosiernie. Mam też całą półkę klasycznych powieści grozy pisanych przez mniej znanych autorów, które wciąż czekają, by je przeczytać. Moja fascynacja tym gatunkiem wygasła trzy lata temu i nadal czekam na moment, w którym poczuję, że jestem gotowa do niego powrócić.

View more