Heart of courage.

Dobre pytanie.
Wszystko zależy od kilku czynników.
Przede wszystkim... Znaczenie tego człowieka dla pozostałych ludzi, całego świata.
Wprawdzie każde życie jest święte
Ale
Osoba niszcząca drugiej życie nie zawsze robi to specjalnie.
Może ta osoba po prostu taka jest.
Ma to we krwi, niszczyć innym życie, marzenia.
Nieświadomie powoduje utratę sensu życia
Ma wobec siebie wielkie wyrzuty sumienia
Nienawidzi siebie oraz świata, że tak tą osobę zmienił
I teraz tak...
Ludzie z otoczenia danej osoby męczą się z nią, bo stale rani i niszczy życie innym
A sama osoba męczy się w tym świecie, złoszcząc się na wszystko
Siejąc nienawiść, zniszczenie
Więc odpowiedź mogłaby być dwuznaczna
Bo zakończenie żywota niektórych osób dla niektórych mogłoby być wybawieniem
Raz dla ofiary, raz dla żyjących wśród niszczyciela
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie
Bo to wszystko zależy od tylu rzeczy
Nie życzyłbym nikomu śmierci.
Zdarza się, że inni życzą sobie sami śmierci
A to, co najważniejsze u zmarłych, to ich ostatnia wola, czyż nie? c:

View more

Powinienem się wstydzić czegoś, na co nie mam wpływu?
Niespecjalnie się z tym zgadzam.
Zagłosowałem na obecnego prezydenta, ale ciężko stwierdzić jak się spisze.
Myślę, że powinien być lepszy niż jeszcze urzędujący Bronek.
Jeśli już nastąpił przykład nawiązujący do polityki - jedna sprawa.
Demokracja nie jest dobrym ustrojem, bo często ludzie idą na wybory nie znając obecnej sytuacji politycznej.
Idą głosować bardziej dlatego, żeby inna partia nie wygrała, niż dlatego, by wygrał właściwy kandydat.
Dlatego często do władzy dostają się Ci, co nie powinni.
Apropo właściwej części pytania..
Wstydzę się wielu rzeczy.
Wstydzę się swojego wyglądu.
Wstydzę się byłej miłości, że w ogóle do niej dopuściłem.
Wstydzę się mojej nieumiejętności w wielu podstawowych dziedzinach życia, jak przykładowo gotowanie.
Wstydzę się przebywania w większym gronie ludzi.
Wstydzę się występowania publicznie.
Wstydzę się braku swojego oryginalnego pomysłu na życie.
Wstydzę się niektórych wykonywanych czynności, choć są wyłącznie naukowo uważane za "normalne".
Wstydzę się swojej rodziny, gdy przychodzą te najgorsze czasy
Wstydzę się wielu innych rzeczy.
Mimo wszystko, nie jest chyba tak źle, porównując to do ogółu społecznego, gdzie na każdym kroku patologia, alkohol, papierosy, gwałty, i to głównie u osób młodocianych. :')
O, właśnie
Wstyd mi, że muszę należeć do tego samego gatunku, Wstyd mi, że jestem człowiekiem.

View more

Samotność? Kto wolałby samotność?!
Przecież spędzanie czasu w towarzystwie innych ludzi
Wszystkie "odpały"
Zabawy
Żarty
Przelane łzy śmiechu
No kto by nie chciał towarzystwa innych ludzi?
Cóż.. no.. Ja.
Nie chciałbym towarzystwa innych ludzi, z kilku względów.
Po pierwsze, życie w obecnym czasie nie jest dla mnie. Przeraża mnie sztuczność rozsiana między towarzystwem, wokół którego miałem nieprzyjemność się obracać.
Wolę zostać sam z sobą i własnymi myślami, gdzie na spokojnie mogę doświadczyć stoickiego spokoju.
Mam okazję na spokojnie przemyśleć wszystko. Nastawić się na niektóre wydarzenia. Uczucia.
Jeśli mam wybierać, wolę żyć wyłącznie według siebie, nie patrząc na to "towarzystwo", które prędzej czy później wyśmieje te bardziej oryginalne pomysły z obawą, że to Nam się poszczęści, a nie im.
Po samotnym życiu na łożu śmierci mogłaby mnie dopaść myśl, że nie przeżyłem tego życia jak chciałem.
bez szaleństw
jedno, jedyne życie
niewykorzystane
Ale mimo wszystko... Cieszyłbym się, że żyłem po swojemu.
Byłbym zadowolony, że spędzałem czas tak, jak chciałem.
Czułbym radość, że znalazłem czas dla siebie, dla własnego, osobistego rozwoju.
Przynajmniej nie umrę głupi.
Wolę samotność, bo sprzyja mojemu rozwojowi. Towarzystwo skutecznie zniwelowałoby jego efekty do calutkiego.. Zera.

View more

W życiu zawsze będzie mi brakować czegoś do PEŁNI szczęścia.
Inaczej, zawsze będę dążyć do tego, abym tego szczęścia miał po prostu coraz więcej.
Jeśli kiedyś stanie się tak, że będę całkowicie szczęśliwy, problemy na zawsze znikną z mojego życia, co się stanie?
Pomijając to, że jest to absolutnie niemożliwe.
W życiu każdy z Nas ma jakieś cele, marzenia, pragnienia. Jedni dążą do tego bardziej zdeterminowani, inni mniej. Ale spełniając wszystkie marzenia i osiągając pełnię szczęścia, tracimy coś dużo gorszego, niż zyskujemy.
Tracimy sens życia, jakikolwiek cel istnienia. Nie ma już żadnego napędu, który pobudzałby do pracy nad sobą. Do dążenia do tego, by zrobić wszystko, co sobie zaplanowaliśmy na tym świecie.
A w moim życiu...
Odwrócę pytanie, odpowiadając, że do pełni szczęścia brakuje mi życia. Prawdziwego, swojego życia, nie żadnej wegetacji... Ponieważ korzystając z niego na 100% mamy pewność, że nigdy nie będziemy żałować, że zmarnowaliśmy swoje życie. A jest to bez wątpienia powód do tego, by czuć pełnię szczęścia. Pomimo problemów, które nigdy Nas nie opuszczają, ponieważ są istotnym elementem każdego istnienia ludzkiego. Trzeba tylko nauczyć się z nimi żyć.

View more

Nie ma niestety takiego miejsca, czy czasu, który byłby odpowiedni dla mnie - gdziekolwiek, kiedykolwiek byśmy się nie znaleźli, zło będzie zawsze.
Jeśli chodzi o miejsce... Chciałbym żyć blisko moich najlepszych znajomych. Ale gdzie oni są? Otóż są porozrzuceni po całej Polsce. Znajomości internetowe mają to do siebie, że zawiązując je mamy pewność, że Nasze tajemnice nie rozejdą się wokół Naszego otoczenia, także bez obaw możemy wydać nawet Nasze ukryte tajemnice, pragnienia lub problemy, których nie jesteśmy w stanie wyznać chociażby swoim znajomym ze szkoły lub podwórka.
Inną sprawą jest to, że ludzie znajomi z internetu okazują się zazwyczaj tymi najbardziej wartościowymi... Nie ma w tej znajomości żadnych zachowań "na pokaz", gdyż jest ona tak naprawdę znana tylko osobom uwikłanych w tą znajomość. Tak naprawdę wiele osób mogłoby się okazać ludźmi dużo bardziej wartościowymi, niż w rzeczywistości sprawiają dane wrażenie, lecz... Dzisiaj ciężko pokazać uczucia, gdy wokół tylu ludzi tylko czeka na każde najmniejsze potknięcie, by zdeptać, zgnieść, z n i s z c z y ć doszczętnie człowieka. Dlatego ciężko jest mi określić jednoznacznie w którym miejscu chciałbym żyć. Mam kilka takich.. Miejsc. Jeśli chodzi o czas.. Wybieram teraźniejszość. Nie ma co się cofać - ci, co mieli odejść odeszli, a ci, którzy mieli zostać, byli, są i będą. Cofając się w czasie mógłbym popełnić błędy, których udało się aktualnie uniknąć. Względne szczęście może przynieść więcej nieszczęścia i smutku, niż pozytywnych emocji. A przenosząc się do przodu - można przez to pominąć bardzo łatwo coś, co może odmienić życie, a tak naprawdę każdego dnia jest szansa, że coś się zmieni. Także.. Miejsce bym zmienił, choć żadne nie będzie mi w pełni pasować. Jeśli chodzi o czas - niech się najlepiej zatrzyma, ponieważ z przerażeniem spostrzegam, że mknie on z coraz bardziej zawrotną prędkością.

View more

Miłość? Może przetrwać wieki.
Im jest dojrzalsza, tym większe ma szanse do utrzymania jej do końca.
W początkowych latach życia dzieci nie mają pojęcia o istnieniu czegoś takiego jak głębsze uczucie między dwojgiem osób. Zaczynają się pierwsze znajomości, ale miłość nie ma tutaj prawa wstępu. Wykluwa się dopiero w małych duszyczkach.
We wczesnym jak i nieco późniejszym okresie szkoły podstawowej zaczyna się coś dziwnego, mianowicie chłopcy brzydzą się dziewczyn, ze wzajemnością. Wstydem jest siedzieć z dziewczyną w ławce! Największa kara - jedynka? Nie, wystarczy posadzić ukaraną osobę z kimś o przeciwnej płci. Miłość ponownie nie ma tutaj prawa bytu.
W okresie gimnazjalnym...
Wszystko staje do góry nogami.
Zostaje przeżute i wyplute.
Wstrząśnięte, zmieszane.
Tutaj wszystko się diametralnie zmienia, gdy hormony zaczynają odzywać się w dojrzewających uczniach. I tutaj ciężko znaleźć prawdziwą, szczerą miłość. Wiele osób traci wiarę w to, że prawdziwa miłość istnieje, która była przedstawiana w najróżniejszych bajkach czytanych im we wcześniejszych latach. Miłości dla szpanu zawsze będą tutaj występowały... Przez to też tworzą się związki ludzi, którzy podłamani ciągłymi miłościami równieśników także chcieliby poczuć trochę tego szczęścia, lecz jest to również bez miłości, jeśli dany człowiek szuka jej na siłę. Ona pojawia się sama.
Z wiekiem szansa na prawdziwą miłość rośnie. Znikają równieśnicze "wzorce". Jeśli uczestniczący w związku wykazują się tym samym zaangażowaniem, troską, chęcią jak najlepiej.. Może to trwać całe życie, i jeszcze dłużej. Jednak nie spotkałem się z taką równowagą... Jedna osoba zawsze będzie starać się bardziej od drugiej. Przez to zawsze ktoś będzie na niej cierpiał... Ale miłość do końca życia istnieje! Jest ona po prostu... Oparta na ogromnym pragnieniu, by druga osoba czuła się jak najlepiej. By nigdy nie wygasło. Nawet po śmierci, żyjmy tak, jakby ta osoba była tu i teraz, właśnie przy Nas. Do samego końca, aż nie zostaniemy z powrotem połączeni w jedność.

View more