W domu, w którym żyła, nie było stałego miejsca dla nikogo. Panował jeden wielki nieporządek, który pieszczotliwie nazywała bajzlem. Przysłowiowy bałagan witał ją za każdym razem, kiedy tylko wychodziła z objęć morfeusza. Nie chodziło tu jednak tylko o dosłowny brud, który rzucał się w oczy z każdej możliwej strony, ale także i przede wszystkim o relacje między domownikami.
Dom, który kiedyś tworzył harmonie, stał się teraz miejscem wyłącznie przeznaczonym dla zaspokojenia potrzeb niższego sortu. Dlatego z czasem przestała przywiązywać się do niego i wszystkiego co z nim związanym. I nawet jej koty, które były tam od zawsze, nie dostawały imion.
Bo jaki sens miało wymyślanie imion, przywiązywanie się i okazywanie sentymentu, kiedy coś pojawiało się równie niespodziewanie jak znikało i traciło poprzedni stan ze stałym porządkiem?

View more

Daniel nie był tak ciemny jak Dawid, ale był równie co on samotny. Marzył o poważnym związku z miłą dziewczyną, która umiałaby go słuchać i miałaby rzeczywiste pasje - ta myśl przyszła do mnie, kiedy pierwsze promienie słońca zaczęły wdzierać się do sypialni, a ja leżąc na łóżku nie mogłam przestać się wiercić i zmrużyć oka przez całą noc. Wszystko to przez te karaluchy, które znikąd pojawiały się w moim życiu, a ja nie potrafiłam przegonić ich choćby z mojej głowy.
Mieli właściwie tyle samo lat i obrali podobne ścieżki, z tą różnicą że jeden szukał jej dłużej. Dawid został policjantem. Myślę, że tak naprawdę nie do końca wiedział co ze sobą zrobić po szkole i zbyt wiele czasu poświęcał własnej sferze fizycznej. Dlatego nie zagłębił się we własnej osobie i nie poznał siebie tak naprawdę. Miał więcej szczęścia, niż rozumu, ale był przede wszystkim człowiekiem o dobrym sercu. Miał także szerokie ramiona i mięśnie, którym poświęcał większość swojego czasu. Był brunetem o równie ciemnych oczach, w których ukryty był mały chłopiec. Chyba dlatego tak się napinał i ciągle ćwiczył. Swoją posturą prawdopodobnie chciał ukryć właśnie te drugie oblicze -głodne niewinnych, wręcz dziecinnych marzeń.
Z kolei Daniel już od najmłodszych lat wiedział czego chce. Twardo stąpając po ziemii sięgnął po tytuł oficera w wojsku w wieku 23 lat. Był wysoki, opalony i zbudowany, ale mniej barczysty od swojego poprzednika. I choć wielokrotnie zapewniał mnie, że jest szczęśliwy, to kiedy patrzyłam na jego krótko obcięte włosy i szare oczy, wiedziałam że odczuwa pewną pustkę.
Te dwójkę mężczyzn łaczył także tatauaż nad lewą piersią. Pierwszy z nich umieścił tam pobity zegar z ostrymi wskazówkami wybijającymi pewną godzinę, o której nigdy tak naprawdę się nie dowiedziałam i nie miałam się dowiedzieć. Wydaję mi się, że była to pewnego rodzaju próba pogodzenia się ze stratą i stanięcie spowrotem na nogi. Na piersi drugiego widniał ptak, który szedł przez jego całe lewe ramię. Był to feniks, kolejny symbol odrodzenia, jak przystało na niezniszczalne karaluchy.
240619

View more