Wioślarz Odyseusza.

Witaj Tulpo!

---

Stałem na krawędzi chodnika i pewna krawcowa znad przeciwka zaproponowała mi, żebym przychodził do jej lokalu. "Codziennie widzę Cię jak spacerujesz po mieście. Czekasz na autobus? Możesz u nas posiedzieć, żeby nie marznąć na dworze".

---

Zaskoczyła mnie tym, bo jeszcze pół godziny wcześniej myślałem, gdzie można byłoby "przeczekać", te codzienne pół godziny na autobus. Urząd gminy? Bank? Może jakaś klatka schodowa?

---

Jakiś czas temu po mojej wsi chodzili świadkowie jehowy, nazwani na Śląsku pogardliwie "kocią wiarą". Nigdy nie dociekałem, dlaczego zostali nazwani tak, a nie inaczej.

---

Nikt im nie otwierał drzwi prócz jednego Polaka (istnieją jeszcze wioski na Śląsku, gdzie niezbyt mile wita się Polaków, ale to powoli zmienia się), który lubił z nimi rozmawiać.

---

Jak to stwierdziła moja babcia: "My momy swojö wiara. My ich nie poczebujymy".

---

Widziałem ich potem jak szli dalej przez wieś. Szkoda, że nie mogłem ich zaprosić do domu. Na herbatę, drugie śniadanie, być może kawę. Pogadalibyśmy o życiu, śmierci, miłości i sensie. Być może kiedyś będę miał taką możliwość.

---

Tamtego dnia chodziłem po parku miejskim i na drodze mijałem paru "żuli". Z paroma się przywitałem, zdziwieni być może spoglądali za mną.

---

Przystanąłem w oddali tak by jeden z nich nie mógł mnie zobaczyć. Jacy oni są szczęśliwi! Pogardza się nimi, to fakt. Ci wielcy panowie w żakietach, wielkie kobiety w garsonkach mówią, że są wolni.

---

Prychnąłem z ironią. Jaka wolność? Praca, praca i praca? Gdzie wolność? Pięć godzin na dzień? Wielka mi wolność.

---

Wielcy panowie w garniturach za parę tysięcy, drogie damy w lisich futrach - usiądźcie przy takim mężczyźnie. Może nie pachnie zbyt ładnie, ale czyż nie jest on symbolem wolności?

---

Nie kupi sobie butów za pół tysiąca ani takiego wymuskanego garniaczka, ale... on jest wolny. Nie musi dbać, jak wy, o pozory, o to, żeby ludzie go lubili. On jest wolny, naturalny. Nie liże nikomu dupy, nie musi fałszywie uśmiechać się. Nie musi marnować czasu na bankietach z żarciem.

---

Prostota takich ludzi mnie zdumiewa. Są biedni. Nie mają pieniędzy, ale są wolni. Prawdziwie wolni. Nie krępują ich pieniądze. Sztuczna moralność.

---

Muszę przyznać, Tulpo, że styl życia jaki promuje w swoich dziełach Haruki Murakami, przesiąka mój własny. Czuję się czasami głupio, że go kopiuję, ale nie mam takiego zamiaru! Ale to jest takie... inne niż dotychczas, takie melancholijne, takie magiczne... Że nie umiem stawiać oporu.

---

Ulegam mu mimowolnie, jak zakochana kobieta swojemu mężczyźnie. To jest takie kuszące...

---

"Tango" Sławomira Mrożka, zupełnie mnie rozbiło. Oglądam to już trzeci raz w przeciągu tygodnia. Po pierwszym razie czułem się tak beznadziejnie. Tak bezsensownie. Może dlatego, że bohater główny miał na imię Artur.

---

W związku z tym oglądałem stare sztuki z tamtych lat (lata 60 XX wieku.) i odkryłem pewne zdjęcie, które tak mi się podoba. Cholernie mnie zauroczyło. Złapało mnie za serce i nie chce mnie puścić...

View more