Kaç kere çizilir ki bir defter, Her silinenin izi kalıyor Çizemem artık ismini Bak yıllar geçti senden Silsem de hiç geçmiyor, Üstüne bol bol aşk karaladım Yinede sensiz yetmiyor...
Kendimden kaçsam, Senden kaçamadım; Gözlerinden, Gülüşünden, Kokundan.. Neden zor olmak zorunda ki mutluluk Ağır mı geliyor kahkahalar ömrümüze Ben yine ben olmak zorundayım bak Yalnız olmak.. En sakladığı sırdaşıyımdır belkide Siz ağlarken dost olursunuz ya yalnızlıkla Ben onun ağladığı omuzdum her kaybedilişinde.. Sanki ihanet mi eder oldum ? Sevmek ters olmuş yalnızlığı dinleyene.. Yine de dosttur ya, bekliyor bak kahvem elinde Biliyor belkide bittiğini Hiç düşünme sen diyeceklerini Biraz gözyaşı var işte anlatır, Kaç cümlede öldüreceğini Bak yine kaçamıyorum ya gözlerinden Huzur kokun cezbeder yüreğimi Bir nargile misali dudaklarımda, Sonu yakıyor ciğerlerimi Kaç satır kaldı ki işlenecek Kanar çentik çentik ruhum Bu da sondu söylenecek Ayrılık ve bu sonbahar Yağmur seni izleyecek...
Sadece sevgiden şüphelenmem, Ondan inanmam hiç, itibar etmem Kim kazanabilir ki hiç düşmeden Aşk mükemmel olmak için çok büyük; Acıyla başlar, Ve senle sonlanır Ya sevebilirsin Yada kaybedersin...