Kaçtığımız gerçeklermiydi yoksa acılarmı, Hiç bulamayacağım doğrusunu, Her gerçeklikte varsa bir acı bir keder Ne fark eder ki hangi biri ne eder Sevmeyede korkar olacakmışız meğer.. Bir insanın kıymetlisi olmak nasıl bir his, En iyi sen bilirsin belkide, Seni nerelere koyduğumu bir ben bilirim Aşk neden bu kadar zalimce, Hayatı asan bir öğrenciyim sanki, Ben kaçtıkça sensizlikten Hep eksilir günler ömrümden Her daim dolar günler belki ama, Nasıl yeter sayılar, her gün büyüyen şu aşkıma...
Sessizlik yeterince uzak değil mi senden, Neden duyuyorum hala git deyişini, Ölmek sanki çok yakınken, Hala neyine seviyorum seni.. Pişman olmak zormudur ki, Hiç umursamazsın kalbimi Yaşamak bile sevmekten, Neyine zorlarsın nefreti Her kelime hecelerden, Hangi yalnız anlam bulmuş, Boşlukta ki noktalardan, Bilmem kimi bir yol olmuş.. Ondan ki; Anlamsızdır yalnızlığı insanlığın Her bütün bir çifttendir, Son sözün git ya bıraktığın Bana her hüzün sendendir.. Satırlarda yorulur elbet, Bilmem ki neden yazarım! Her aşk bir gün ölecektir ya, Ben hep bil diye yazarım.. Çok üşengecim de aslında, Belki bir gün derde yazarım; Seni hatırlarda yazarım, Yazarım ben, ben oldukça, Bir aşk, bir nefes, bir sen derde yazarım...Ahmet Adil Önder
Uyuyamamaktan değil her gece sabahları bekleyişim, En güzel gece sessizliğinde düşünürüm ben seni.. Boş serzenişlerede karnım tok benim, Ben, ne mecnun olurum ne ferhat, Aşkın ruhumun tek eksiğiyken yaşamdan, Bambaşka, çok başka severim ben seni...