Silbaştan başladım satırlara Her harfinde seni anlattığım Çok bildiğimi sandığım, Aslında hiç birşey bilmediğim Acı şekilde öğrendim sevdiğim, Senin beni sevmediğin.. Uçsuz bucaksız bir mayın tarlasında gibiyim Hayat öyle bir oyun oynamışki bana Bastığım her adımda patlıyor geçmişim Geleceğe dair tek ümidim Çıkabilmek hayat zindanından ellerinle Hiç bırakmamak üzere sıkıca kavramak Ve bu gözler kapanana kadar bırakmamak O kadar hayal ettim ki senle olmayı Artık sadece senle yaşar oldum An gelir uçan özgür kuşlara anlatırım seni An gelir başını kaldıramaya bir köpekciğe Öyle bir kabullenmişimki sensizken seni Hayatımda kendime bile yer bırakmadım Kalbim bir sen bir de senle benden ibaret Tek kalmak hiç olmakla eşdeğer nazarımda Ha sen yoksun, ha ben olmuşum ne fark eder Aynısı sensizken bende Koca bir sessizliğin içine Küçük bir ses koymuş hayat çocukluğumdan Bana 'gitme kal' diyen benliğim Yaşamaktan vazgeçtiğim her saniyede Beni sessiz çığlıklarla çağıran Derin bir kuyuya terkedilmiş gibiyim, Ne tırmanacak gücüm var, Nede bağıracak Sessizce boğuluyorum sensizlikle Hani derlerya sensiz yaşayamam diye Ben ikinci yılımdayım sevdiğim Ayazda yalınayak Ve çaresiz bir çocuk gibi Sadece bekliyorum ama, Seni değil Ölümü...Ahmet Adil Önder
GidiyorumBazen çaresiz kalır o kuvvetli bilekler Öyle bir acı çökerki demirden bünyeye Bir damla göz yaşı gözükür parlayan boncuklarda Bir 'adam' ağlamıştır sonunda.. Öyle kazıdımki seni her anıma Uykularımda bile seni sayıklarım Rüyalarımı aydınlatırmış çehrenle O kadar anlatmışım ki seni benliğime Bir parçadan bir bütün olmuşsun hayallerimde Kalamam artık sevdiğim Hayallerde koşamam senle bembeyaz bulutlarda Damlayan yağmur damlarını silemem sağnağın altında yüzünden Ve belkide olamam senle sevdiğim Vazgeçmek sığmaz kitabıma, korkma! Sen vazgeçilmezimsin daima... Sadece; Anlamış artık kalbim Hayat ayrı yazmış senle bana Farklı çehrelere farklı ellere aidiz belkide BEn, bir umut yazılanı değişmeye çalışmışım sanki Hayat beni sensizlikle sınamış ve kazanmış oldu sevdiğim Su misali akan zamanda bir parçada senden çaldım belkide Hayatın bende çaldığı yıllara bedel.. Sessizce kapatıyorum her gecede gözlerimi Her geçen gecede bir adım daha atıyorum sanki senden uzağa Ardıma bakacak gücü bile bulamazken kendimde Neden ağlarsın sevdiğim, Bu acı geçmezken içimde.. Suskun ve suçlu bir çocuk gibiyim adeta Evden kaçmış, yalnız ve kaybolmuş Yanından çok uzaktayım sevdiğim Elimi uzatsam uzanacağım lakin, Kalbinin derininde bir kara leke gibi sevgim Sana dokunmak, sana sarılmak isterken Kaçar ruhun ruhumdan.. Yoruldum artık sevdiğim İşte gidiyorum senle olan herşeyden İz bırakmadan, sessiz ve ağlamaklı Gün gelecek unutacaksın belki sevdiğim Ama bilki zaman seni unutturmaya yetmeyecek Kim bilir belki sadece alışmayı öğretecek Bir kış gecesinde, yağanların altında Sessiz ve soğuk...Ahmet Adil Önder
Ne kadar acı çekmiş olsam da yine olsa yine severdim onu belki çok şeyler kaybettim ama hem devam edebilmeyi hem de sevmeyi öğrendim onu sevmem büyük bir hataydı ama pişman olmadığı bir hataydı inadına yaşamak dedikleri bu olsa gerek ne kadar kaba ve sinirli gibi görünsemde dışardan çaresizlik ten ağladığım biri için ağladığım ilk kişiydi o kadar yalnızdım ki çocukluğumda acıdan ağladığını hiç hatırlamıyorum hep sinir dendi çaresizliğin verdiği öfkeden benim en büyük çaresizliği olsa da en büyük haram olsa da onun için üzülmekten dedemi son bir kez görememiş olsam da yaptığım en doğru hataydı...