Abi yapma boyle ya sadece kendini diil benide uzuyorsun uzulme artik ya insanlarin ne onemi var senin yaninda olmadiktan sonra onlar haketmiyorsa senin sevgini elinden birsey gelmez dogru ama onlar kaybeder terkedenler kaybeder hicbir para senin sevginin yerini tutmaz bunu bilmeyenler kaybeder
bu ona yazdığım son şiir anla artık ordan ne halde olduğumu..
Silbaştan başladım satırlara
Her harfinde seni anlattığım
Çok bildiğimi sandığım,
Aslında hiç birşey bilmediğim
Acı şekilde öğrendim sevdiğim,
Senin beni sevmediğin..
Uçsuz bucaksız bir mayın tarlasında gibiyim
Hayat öyle bir oyun oynamışki bana
Bastığım her adımda patlıyor geçmişim
Geleceğe dair tek ümidim
Çıkabilmek hayat zindanından ellerinle
Hiç bırakmamak üzere sıkıca kavramak
Ve bu gözler kapanana kadar bırakmamak
O kadar hayal ettim ki senle olmayı
Artık sadece senle yaşar oldum
An gelir uçan özgür kuşlara anlatırım seni
An gelir başını kaldıramaya bir köpekciğe
Öyle bir kabullenmişimki sensizken seni
Hayatımda kendime bile yer bırakmadım
Kalbim bir sen bir de senle benden ibaret
Tek kalmak hiç olmakla eşdeğer nazarımda
Ha sen yoksun, ha ben olmuşum ne fark eder
Aynısı sensizken bende
Koca bir sessizliğin içine
Küçük bir ses koymuş hayat çocukluğumdan
Bana 'gitme kal' diyen benliğim
Yaşamaktan vazgeçtiğim her saniyede
Beni sessiz çığlıklarla çağıran
Derin bir kuyuya terkedilmiş gibiyim,
Ne tırmanacak gücüm var,
Nede bağıracak
Sessizce boğuluyorum sensizlikle
Hani derlerya sensiz yaşayamam diye
Ben ikinci yılımdayım sevdiğim
Ayazda yalınayak
Ve çaresiz bir çocuk gibi
Sadece bekliyorum ama,
Seni değil
Ölümü...
Silbaştan başladım satırlara
Her harfinde seni anlattığım
Çok bildiğimi sandığım,
Aslında hiç birşey bilmediğim
Acı şekilde öğrendim sevdiğim,
Senin beni sevmediğin..
Uçsuz bucaksız bir mayın tarlasında gibiyim
Hayat öyle bir oyun oynamışki bana
Bastığım her adımda patlıyor geçmişim
Geleceğe dair tek ümidim
Çıkabilmek hayat zindanından ellerinle
Hiç bırakmamak üzere sıkıca kavramak
Ve bu gözler kapanana kadar bırakmamak
O kadar hayal ettim ki senle olmayı
Artık sadece senle yaşar oldum
An gelir uçan özgür kuşlara anlatırım seni
An gelir başını kaldıramaya bir köpekciğe
Öyle bir kabullenmişimki sensizken seni
Hayatımda kendime bile yer bırakmadım
Kalbim bir sen bir de senle benden ibaret
Tek kalmak hiç olmakla eşdeğer nazarımda
Ha sen yoksun, ha ben olmuşum ne fark eder
Aynısı sensizken bende
Koca bir sessizliğin içine
Küçük bir ses koymuş hayat çocukluğumdan
Bana 'gitme kal' diyen benliğim
Yaşamaktan vazgeçtiğim her saniyede
Beni sessiz çığlıklarla çağıran
Derin bir kuyuya terkedilmiş gibiyim,
Ne tırmanacak gücüm var,
Nede bağıracak
Sessizce boğuluyorum sensizlikle
Hani derlerya sensiz yaşayamam diye
Ben ikinci yılımdayım sevdiğim
Ayazda yalınayak
Ve çaresiz bir çocuk gibi
Sadece bekliyorum ama,
Seni değil
Ölümü...
