Ha, dziękuję! Bardzo mi przykro, jak ktoś tak mnie zachwala. Tylko dlatego, że niektóre komplementy to perełki, a ja, w moim podziękowaniu mogę dać jedynie pustą, stęchłą i bijącą odorem śniętej ryby małże.
Układam drogi mi naszyjnik z tych morskich ładunków pozytywu. Okalam się nim, podbudowując samoocenę.
I chciałabym przeprosić. Niech od dziś moje pokraczne odpowiedzi na Wasze pytania będą podziękowaniem. Będziecie zadowoleni, a ja nie będę czuła się ani zawstydzona, ani zmieszana. Miłe kompromisy.

---

~~~~~~
Ugh, czuję się niekomfortowo. Znowu kopnięto mnie w piętę Achillesa. Bo nie jestem w stanie sprecyzować, kołuję po gatunkowych chmurach, wycinając nieregularne szlaki literackiego doświadczenia. Raz przeczytam metafizyczny podręcznik o fachowym języku, potem książkę o chłopcu wożącym koty po norweskim miasteczku, później sięgnę po "Krzyżaków" po raz trzeci. Z pewnością czytam mało. Śledzenie murów literowych prędko mnie nuży i powoduje, iż każda inna czynność zdaje się być ekscytującą atrakcją.

---

To nie tak, że nie lubię czytać i rzuciłabym książki w kąt na rzecz wyczesywania gnid wiedzy z czupryny internetu, jednak przymus spędzenia sporej ilości czasu na jednej, ściśle sprecyzowanej czynności wydaje się nieatrakcyjny. To jak wtedy...Gdy pożera was swąd, ale obgryzacie paznokcie i macie zajęte ręce. Ciężko utrzymać mikser, telefon i książkę, jednocześnie drapiąc się po głowie. Ale potrzeba nagli.