cytaty, opisy, obrazki

Śmierć pachnie herbatą, zwykłą czarną herbatą.

---

Wchodzisz do pokoju delikatnie stąpając na palcach. Dreszcz przeszywa całe twoje ciało, gdy znajdujesz się w ciemnym pomieszczeniu. Meble pochodzą zapewne z drogiego sklepu z antykami. Czujesz, jakbyś cofnął się do jakiejś innej epoki. Dotykasz ręką starego, mosiężnego lustra. Zakrywa je brudna szmata, którą od razu zrywasz. W odbiciu widać zwykły, staroświecki fotel obity brązową skórą. Jednak nie to przykuwa twoją uwagę. Postać. Ubrana w czarne szaty. Na początku jej pazury wbijają się w obicie fotela, jednak gdy cię zauważa jej ręka jakby powoli wyciąga się w twoją stronę. Kościste palce zachęcają, abyś podszedł bliżej. Wahasz się. Coś każe ci odwrócić wzrok. Zamykasz oczy wypowiadając modlitewną formułkę, choć wiesz, że nic ci to nie pomoże. W pewnej chwili czujesz zapach herbaty. Tak, to ten sam ziołowy napar, który matka parzyła ci codziennie wieczorem. Piłeś go na tarasie waszego domu, w dzieciństwie i słuchałeś najróżniejszych matczynych opowieści. Sam nie odróżniałeś czy są zmyślone, czy może prawdziwe. Rozkoszujesz się jego wonią. Cały strach jakby ulotnił się, pozostałeś tylko ty i twoje wesołe wspomnienia. Myśli jednak znów wracają do owej postaci. Kim ona jest? Powieki otwierają się delikatnie. Nie patrzysz już na lustro. Odwróciłeś się do tyłu i spoglądasz na fotel. Nie ma na nim nikogo. Jakby za dotknięciem czarodziejskiej różdżki ta osoba rozpłynęła się w powietrzu. Oddychasz głęboko, lekko się uśmiechając. Niezłego sobie strachu narobiłeś, i to zupełnie niepotrzebnie. Już rozluźniony, znów stajesz twarzą w twarz z lustrem. I cała ta radość znika, zastąpiona przez paraliżujący strach. Jest tam. Jest, do cholery! Jak to możliwe?! - przemyka ci przez myśl. Jej ręce wędrują do kaptura, przez który nie możesz dojrzeć jej twarzy. A gdy już ją widzisz, nie pozostaje ci nic innego niż krzyczeć.

---

(c) mojego autorstwa. ~
_________________________

---

"Najszczęśliwszym dniem mojego życia był ten, po którym nie nadeszło jutro." - Kurt Cobain.

View more

Tak to piękne, jednak mało ludzi to zauważa. Ja jestem bardzo dumna z tego, że jestem Polską. Owszem, cudownie u nas nie jest i nigdy nie było. Ale pomijając to wszystko, to Polacy walczyli o nasz kraj. O jego przyszłość, mimo, że inni nie dawali nam żadnych szans. Sam Hittler powiedział, że Polska jest tylko państwem sezonowym. Mylił się i to jak bardzo. Kiedyś byliśmy potęgą Europy, przez szlachtę, której zachciało się występków upadaliśmy. W końcu były rozbiory, które wywołały; Prusy, Austria i Rosja, trwały w 1772, 1793 i 1795 roku. Po 123 latach dostaliśmy w końcu swoją niepodległość, obchodzoną 11 listopada. Straciliśmy wiarę wtedy? Nie! Gdybyśmy nie walczyli w powstaniach, nie utrzymywali kultury, nie bronili swojej ojczyzny z pewnością Polski by już nie było. Co prawda nie nacieszyliśmy się za długo wolnością, gdy nadeszła 2 wojna światowa. Co prawda - gdybyśmy spełnili żądania Hitlera z pewnością i tak by to nic nie dało. Byliśmy pierwszym państwem, które powiedziało NIE Niemcom. Sam Józef Beck, powiedział, że nie możemy spełnić żądań Niemców, bo honor nam nie pozwala. A co działo się na 2 wojnie światowej? Straciliśmy wiarę, że nasze państwo znowu jest atakowane przez ZSRR i Niemców? NIE! Walczyliśmy, mimo tego, że wiedzieliśmy, że szanse nasze nie są za wielkie przeciw dobrze wyszkolonej armii Niemieckiej i liczebnej Armii Czerwonej. Poddaliśmy się? NIE. Mimo, że nie otrzymaliśmy pomocy, bo nasi sojusznicy zawiedli to... to nawet mimo to, że nas zawiedli MY im pomagaliśmy. Kto Europie Zachodniej uratował dwa razy dupę [że się tak wyrażę] przed komunistami? Dwa razy! Raz "cud nad Wisłą", drugi raz "Powstanie Warszawskie". Nasze dywizjony 302 i 303 w bitwie o Anglię. Potem byliśmy pod wpływem stalinizmu i tym samym komunizmu. Dzisiaj przypada 25 rocznica Wolności.
Niech ktoś mi powie, że nasz kraj nie ma bogatej historii z honorem i przelaną krwią. Ci ludzie, którzy walczyli o nas, o wolną Polskę nie zmuszali się do tego - walczyli bo chcieli. Ich krew była dobrowolnie przelana na ulicach. Polska po wojnie była totalnie zniszczona. Warszawa ... 86% jej zrównali z ziemią Niemcy. A popatrzcie teraz na naszą stolicę.
Jestem dumna z tego, że żyje w Polsce. Tak, tak nie jest różowo zdaniem Feliksa ale szaro też nie jest. ^^
Wstawię tutaj piosenkę przy której się popłakałam gdy ją usłyszałam i wyobraziłam sobie wojnę. Co prawda wersja z Hetalii ale ją, jako pierwszą zobaczyłam, dlatego ją wstawiłam. /Amiś ~

---

"Nie ważne jak duża będzie wojna i tak Polska odrodzi się jak Feniks z popiołów."
https://www.youtube.com/watch?v=4rB0XWC9Ihs

View more

Jaki miły gest, dziękuję Duszyczko. Bardzo ciekawy ask, obserwuję. Miłej niedzieli. <3
___________

---

Idąc z Tobą tak mocno ściskam Twoją dłoń, bo boję się, że któreś z nas upadnie i rozłączy splot naszych palców wyrzucając z siebie serce pełne uczuć, które rozbijając się o płytki chodnika zabije naszą miłość. Przykładając głowę do Twojego ramienia opieram ją szalenie delikatnie, by móc wyczuć każde uniesienie się Twojej klatki piersiowej, kiedy to serce znów zwalnia swój bieg, bo ukojenie Jego tęsknoty właśnie swoim ciepłem wniosło potężną ilość ciepła. Patrząc w Twoje oczy wiem, że nawet gdybym straciła wzrok, będziesz moim oknem na świat i zaprowadzisz mnie wszędzie tam, gdzie chcemy dotrzeć wspólnie. Odcisk Twoich ust na moich wargach pozostawia lekko ogrzewający płomyk, który uspokaja moje drżące zęby od niesamowicie silnego zimna. I kocham Cię tak, że każdy wdech powietrza bez Ciebie obok sprawia ból. Łatwiej mi się oddycha czując, że dzielimy się tym samym tlenem opierając swoje żebra o Nasze serce, którego większą część nosisz Ty, bo jest ciężkie od mieszczących się w nim uczuć.

---

(c) mojego autorstwa.

View more

Miałam to na historii niedawno. W sumie w 2 ostatnich tygodniach. Może opowiem coś najpierw o tym, bo może nie wszyscy wiedzą o co dokładnie chodzi.
W 1941 roku, a dokładniej 22 czerwca Niemcy weszli na tereny okupacji radzieckiej [wtedy nastąpił atak Niemców na Związek Radziecki] i wtedy uaktywnili się nacjonaliści ukraińscy [przed wojną relacje z Ukraińcami były okropne]. Postanowili więc podjąć współpracę z Niemcami i z kresów wschodnich wyrzucić Polaków, a związku z tym powstała na tych terenach UPA [Ukraińska Powstańcza Armia] - nacjonalistyczna organizacja, która chce tworzyć państwo Ukraińskie lecz na tych terenach nie może być Polaków. Więc związku z tym trzeba było się ich pozbyć. W 1943r. rozpoczyna ludobójstwo na Wołyniu. Powiem po prostu: Zostało wyrżniętych 100 tys Polaków. A 300 tys zmusili do ucieczki na zachód. Najbardziej znanym liderem UPA jest dzisiejszy bohater Ukrainy Stepan Bandera i dlatego o UPO'wcach mówili banderowcy. Bandy UPA szalały od Bieszczad do Hrubieszowa, aż do 1947r. A ich metody zabijania były okropne. Może nie będę pisała o nich. To, że obcinali głowy siekierą itp. Wiele o tym możecie poczytać. Jak zaszywali żywego królika w brzuchu kobiety. Tortury okropne. I co ja o tym myślę? No na pewno nie popieram i jestem bardzo, bardzo przeciwko. Zresztą ... to co oni robili było okropne. Na samą myśl o tym, na prawdę jest mi źle na sercu. Mimo to, przecież w obecnej chwili pomogliśmy Ukrainie. Chociaż tym, że udostępniliśmy im szpitale, pomoc medyczną oraz wsparliśmy ich materialnie. Były zbiórki z jedzeniem itp. Polacy wiedzą dobrze o tym wydarzeniu, a mimo to pomagają. Jesteśmy naprawdę silnym narodem i pomocnym. Na II Wojnie Światowej nikt nam nie chciał pomóc. Anglia i Francja odwrócili się. Nie pomogli nam ani na początku wojny, ani w Powstaniu Warszawskim [nie wliczając późniejszych samolotów pod koniec powstania z żywnością i bronią, co w sumie mało co dawało. Oni przez miesiąc naradzali się czy Armia Krajowa uznać za aliacką czy nie]. A my pomagaliśmy przecież Wielkiej Brytanii gdy armia Hittlera ją atakowała. Wtedy premier Winston Churchill o polskich pilotach walczących w bitwie o Anglię powiedział: Jeszcze nigdy tak wielu nie zawdzięczało tak wiele, tak nielicznym".
Po prostu ostatnio zainteresowałam się historią i na prawdę jestem dumna z tego, że jestem Polką. Nasz kraj ma za sobą wiele ale to wiele cierpienia, honoru i przelanej krwi. / Amiś ~

View more

Nie wszystko, co się nam przytrafia w życiu jest dla nas przyjemne. Pewne wspomnienia wiążą się z niemiłymi czy bolesnymi odczuciami czy też stają się powodem ograniczających przekonań na swój temat. Nie możesz cofnąć tego, co się stało, ale zawsze możesz zmienić swoje odczucia dotyczące czegoś, co się wydarzyło w przeszłości – tak, aby nie były one dla Ciebie dłużej stresujące czy wręcz traumatyczne.
1) Pomyśl o umiarkowanie nieprzyjemnym wspomnieniu i odtwórz je tak, jakby było filmem (niezależnie od tego, jak teraz o nim myślisz). Po prostu zobacz film o tym wydarzeniu na wewnętrznym ekranie swojego umysłu, obserwując siebie w tym filmie. Gdy będziesz oglądać ten film, zwróć uwagę na wszystkie nieprzyjemne emocje, które będziesz wtedy odczuwać. Obejrzyj go dokładnie od początku do końca.
2) Kiedy dojdziesz już do końca tego filmu, „wejdź” w siebie na tym ekranie, stając się aktorem w tym filmie. 3) Po czym „zagraj” w nim odtwarzając cały ten film wstecz – w kolorze i bardzo szybko, poświęcając na to zaledwie około półtorej sekundy. Będziesz się czuł tak, jak gdybyś uczestniczył w doświadczeniu, a czas szybko biegł wstecz. Najlepiej posłuż się tą techniką dwa albo trzy razy.

---

W przypadku zdecydowanej większości osób odczuwane pierwotnie nieprzyjemne emocje zostaną zneutralizowane. Ponowne przeżycie jakiegoś wydarzenia „wspak” powoduje bowiem szybką zmianę zapisanej w mózgu kolejności doświadczeń w taki sposób, że lęk zostaje wyeliminowany. Ta technika działa w każdym przypadku – jeśli zdarzyłoby się, że opisany proces nie zadziała, to prawdopodobnie dlatego, że ćwiczenie zostało wykonane bez osobistego zaangażowania – po prostu wykonujący ćwiczenie obejrzał film o tym, jak porusza się wstecz, zamiast się zaangażować i odczuwać to co odczuwa osoba wykonująca czynności w odwrotnej kolejności.
_______________________________

---

To bardzo dziwne, ale naprawdę można kochać kogoś przez całe życie. Niezależnie od tego, jak daleko znajduje się ukochana osoba, jej wspomnienie zawsze nosi się w sercu.

View more