Cønrad Tænered

To takie zabawne,
Życie każdego człowieka jest niczym książka. Składa się z wielu rozdziałów, jacy sami tworzymy i to właśnie od nas zależy nasz los, droga, którą będziemy podążać każdego następnego ranka.
Osobiście w swoim życiu zacząłem wszystko od narodzenia, bycia niemowlęciem. Poznawałem kolejno skrawki świata i ciągnąłem nić, jaką snute było moje życie. Uczyłem się żyć, dorastałem wśród rodziny, przyjaciół, znajomych. Zacząłem być nastolatkiem, szukałem czegoś, co byłoby moją ostoją, moim żaglem, stawiającym mnie w pion. Niestety w książkach bywają i te złe rozdziały, w których główny bohater umiera metaforycznie, popada w kłopoty z alkoholem, hazardem oraz narkotykami. Jednak czym byłaby książka bez happy endu ?

Miała piękne usta w kolorze Jej serca. Tak pięknie domykały się, gdy mówiła, że mnie kocha. Długie, faliste włosy, delikatne jak jedwab, pachnące, jak świeżo zerwane kwiaty polne. Oczy jak dwa migające światełka na choince, dające tlącą się nadzieję na lepsze jutro. Nogi długie jak droga, jaką wspólnie pokonaliśmy, nie zważając na porywisty wiatr, rwącą rzekę i grad sypiący się z nieba. Bóg wiedział, kogo ma zesłać na ziemię.

---

Według mnie kobietą idealną jest ta, która pokocha mnie pomimo każdej mojej wady. Nie ważne, czy będzie blondynką, czy brunetką. Nie ważne, czy będzie wiedziała, czym jest spalony. Ważne, by była.

Nie masz pojęcia, jaki chłód przynosi mi nasze kolejne rozstanie. Chcę, abyś wiedziała, że zależy mi na Tobie, lecz wiem, że kolejny płatek bladej róży na Twojej wycieraczce niczego nie zmieni, ponieważ nasza miłość już rozkwitła i nie rozwinie się raz jeszcze.

---

I nawet gdybym pragnął z całej siły móc kochać Cię jeszcze bardziej, jestem pewien, że zniszczę wtedy siebie i swoją siłę, jaką chciałem dać Tobie, być mogła kochać mnie dzień dłużej.