яєℓ

:) Owszem, dużo książek przeczytałam w życiu.
Polecam serię ''Numery'' - Rachel Ward. Niezwykła trylogia, wiele nieprzespanych nocy z nią przechodziłam, gdyż wolałam wiedzieć, co będzie dalej, jak zakończy się dany epizod, zamiast zapaść w objęcia Morfeusza.
Ponadto, może ''Stowarzyszenie wędrujących dżinsów'' - Ann Brashares. Książka, którą czytałam jeszcze w gimnazjum, więc wątpię, czy gdybym ją teraz przeczytała, czy spodobałaby mi się tak samo, chyba nie. Niemniej jednak jest bardzo wartościowa, przedstawia w znakomity sposób wagę przyjaźni. Wartości, która powinna być fundamentalna w życiu każdego z nas.
Wielką sympatią cenię też książkę ''Czerwień Rubinu'' Kerstin Gier, seria ma chyba jeszcze dwie części, których jeszcze nie zakupiłam, ale mam zamiar, bo historia naprawdę ciekawa.
Dobrze wspominam również wspomnianą tutaj gdzieś ''Ever'' Alyson Noel. Główna bohaterka widzi duchy i aurę każdego człowieka. Czytałam również w Empiku książkę w podobnym klimacie, miała tytuł ''Wezwanie'' bodajże, na okładce była ucięta twarz kobiety z takim czerwonym wahadełkiem, coś w tym stylu.
W swojej prywatnej biblioteczek mam wiele, wiele książek, kilka jeszcze nie przeczytałam, lecz wydają się ciekawe. Na przykład wciąż nie mogę przekonać się do ''Rudowłosej'' Jaye Wells, pamiętam że kupiłam ją w promocji. No cóż, dodałabym jeszcze nieśmiertelnego Harrego Pottera i sagę Szeptem. Absolutnie niezwykła, ponieważ ja nad wyraz lubię anioły.
Podobała mi się też książka ''Kwiat mroku'', nie widzę stąd autora. Ech muszę wstać ;p . Hm, Nora Melling. Całkiem sympatyczna książka, chyba doczeka się kontynuacji.
Możliwe, że o czymś zapomniałam, gdyż niektóre moje książki(takie ciekawsze) w tej chwili są gdzieś indziej, bo nie mam oporów, żeby je komuś pożyczać. Nierzadko wymieniałam się z kuzynką. Teraz mam zamiar pożyczyć od koleżanki ''Błękitnokrwistych''. Czytał ktoś? Polecała mi, więc chyba się skuszę.
Kocham również - bo to moja ulubiona książka - ''Retrum. Kiedy byliśmy martwi'' ale nie będę się o niej rozpisywać aż do znudzenia :) . W szkole każą nam czytać książki na pozór nudne, banalne, schematyczne, przewidywalne, ale niektóre lektury szkolne też czytałam nawet kilka razy, podobały mi się po prostu. Mianowicie: Ludzie bezdomni, Giaur, Nie-boska komedia, Medaliony, Makbet, Romeo i Julia, Świętoszek, Kordian, Zbrodnia i Kara (...) . Ale podejrzewam, że to Cię nie będzie interesować ♥ . Ale jakoże jestem stuprocentową humanistką, musiałam dodać rzeczone pozycje. Mam nadzieję, że coś z moich wypocin Cię zainteresuje, buziaki maleństwo kochane <3

View more

Wydaje mi się,że nie ma co się z nich śmiać i kpić z ich sytuacji, ponieważ to są po prostu wrażliwe, zagubione osoby, które są przerażone egzystencją. Nie umieją prosić o pomoc, lub nie mają od kogo ją uzyskać, bo są pozostawione same sobie, czują się samotne wśród ludzi. Sama wiem jak to jest, mieć na pozór idealne życie, a jednak w sercu pustkę, nie posiadanie życiowej idei, chęć ucieczki przed troskami w najbardziej trywialny, jak również irracjonalny sposób. Ja myślę,że takie osoby powinny uświadomić sobie, że ludzie są pomocni, ale ślepi. Trzeba im palcem pokazać,że jest źle, a wtedy uzyskamy wsparcie. Nie warto iść przez życie samemu. Wydaje mi się jednak, że takie osoby nie chcą umrzeć. Nie chcą zrobić sobie krzywdy. To jest największe, rozpaczliwe błaganie o pomoc. Pośrednie, w jakimś stopniu nieme, ale to jest taki pierwszy krok w szukaniu ratunku dla siebie. Osoba, która naprawdę chce popełnić samobójstwo, zrobi to, nikomu nie mówiąc, możliwe, że jedynie przed śmiercią napisze pożegnalny list.

View more

Całkiem niedawno ktoś zapytał mnie, czy boję się śmierci. Tam poniekąd odpowiedziałam też i na Twoje pytanie. Pozwolę sobie przytoczyć:
~ Boję się , że ktoś bliski mi odejdzie, zostawi mnie samą na tym ziemskim padole pełnym zła, indyferencji, hipokryzji, zazdrości i rywalizacji. Nie poradzę sobie z kolejną śmiercią.
Swojej śmierci się nie boję, wyrażam nadzieję, iż jeszcze trochę lat życia przede mną. W gimnazjum zafascynowałam się filozofią i tam też, któryś z uczonych powiedział, iż śmierć nas nie dotyczy, bo gdy żyjemy, śmierć jest nieobecna, a gdy śmierć przychodzi, wtedy nie ma już nas. Nie będę opowiadać w szczegółach, jakie koszmary śnią mi się po nocach, powiem jednak, że tam przeżyłam smak każdej śmierci. Naprawdę. To są jakieś kosmiczne jaja, gdy we śnie widzisz, że umierasz i w dodatku czujesz to. Nie ma się czego bać. Jeśli było się szlachetnym, moralnym i po prostu dobrym człowiekiem, po śmierci czeka nas niezmierzona nagroda, trwająca wiecznie.

View more

Ależ prawdziwe słowa!
Podobają mi się, bo mają zastosowanie w prawdziwym życiu. Wydaje mi się, że człowiek nierzadko dąży do sukcesu, chce osiągnąć spełnienie w życiu poprzez karierę, czy też działalność artystyczną, zarabianie fortuny. Nastąpi chwila, kiedy będzie posiadał wszystko, o czym kiedyś tylko marzył. Wszystkie jednak rzeczy materialne stracą na wartości, kiedy ów człowiek nie będzie miał osoby, z którą mógłby się tym wszystkim podzielić, opowiedzieć o sukcesie, opisać swoją radość. Każda osoba potrzebuje innych ludzi do życia, ponieważ samotność dostarcza nam jedynie wiele bólu i łez, sprawia, że życie odbieramy jako puste miejsce, gdzie nie mamy ochoty przebywać. Oczywiście, niekiedy potrzebne jest tam odizolowanie się, spędzenie określonego czasu we własnym towarzystwie, aby odseparować się od codzienności, wykreować polemikę z samym sobą, po prostu odpocząć, ale ten stan nie może trwać zbyt długo, bo zacznie nas niszczyć i unieszczęśliwiać.

View more

Myślę, jaką cechę w samej sobie cenię, po czym doszłam do wniosku, że to chyba wrażliwość. Z nią wiążę się wiele innych, ponieważ rzeczona cecha ma różne oblicza. Jestem wrażliwa na gehennę innych ludzi. Nie potrafię człowiekowi odmówić pomocy, być obojętna, chamska, życzyć komuś źle. Chciałabym pomóc każdemu, choćby samą obecnością. Czasem słowa nie są ważne.
Wsparcie.
Estyma.
Życzliwość.
Wyrozumiałość.
Wrażliwość rozumiem też jako poszanowanie dla sztuki. Wyrażanie siebie. Doceniać dobrą działalność artystyczną. Nie być uprzedzonym. Nie ograniczać się na wrażliwość innych ludzi. Być tolerancyjnym. Traktować równo wszystkich ludzi. Być dobrą osobą.
Zdaje mi się,że napisałam to strasznie chaotycznie ale to poprzez ogrom emocji kłębiących się w mym wnętrzu. W tym momencie nie potrafię ich okiełznać. Wybacz mi.
Wracając do Twojego pytania - mój cel bycia na świecie to uświadomienie innych ludzi, że nienawiść do niczego nie prowadzi, jedynie niszczy nam życie i sprawia, że oprócz konkretnej osoby zaczynamy nienawidzić też samego siebie. Moim priorytetem jest też niesienie uśmiechu innym ludziom. To dla ludzi żyję, jak również dzięki nim. Gdyby nie miłość, nie byłoby mnie na świecie. Gdyby nie wsparcie, byłabym wrakiem człowieka.

View more

Bardzo mi miło, że w ten sposób obieracie moje pytania, to dla Was je wymyślam :) No cóż, wiele razy pisałam, że Inspiracją może być wszystko - smak ciastka z kremem, napis na bilboardzie, zapach koleżanki, ciekawe zdanie w lekturze szkolnej. Artysta ma oczy dookoła głowy, szeroko otwarte. Mnie często inspiruje jakaś dobra piosenka, albo usłyszę absorbujące słowo i tworzę na podstawie tego. Jestem świadoma że wszystko jest pojęciem względnym. Nie ma piękna i brzydoty. Nie ma biedy i bogactwa. Nie ma muzyki, śmierci, miłości. Cały wszechświat to interpretacja dowolna, możemy przedstawić wszystko z różnych stron, tak jak chcemy, urozmaicać, wyolbrzymiać, przestawiać i wyrażać siebie. Kwestia aranżu. Wszystko jest pojęciem ambiwalentnym i nie do końca precyzyjnym, gdy wyrazi to się jednym słowem. Toteż to niezwykle ciekawe doświadczenie, kiedy zadaję jedno pytanie dla ponad 500 osób i każdy odpowiada inaczej, odnajduje w tym cząstkę siebie.
Wystarczy, że znajdę jakąś ciekawą fotografię, artykuł, tudzież temat na forum psychologicznym, albo po prostu patrzę wokół, znajdę nurtujące mnie pytanie i je Wam zadaję :)

View more

Jest to fragment z książki ''Retrum. Kiedy byliśmy martwi'' ~ Francesc Miralles . Ja myślę,że takiej przeciętnej osobie się raczej nie spodoba, gdyż jest to książka nad wyraz kuriozalna i niektóre sceny mogą być zbyt kontrowersyjne, zwłaszcza dla katolików.
Moja recenzja rzeczonej książki na empik.com:
''Kiedy znalazłam się na ostatniej stronie rzeczonej książki, miałam ten stan, który tak uwielbiam przy lekturze - niedosyt. Nie mogę się doczekać kolejnych części. Książkę dobrze się czyta z racji krótkich rozdziałów, opatrzonych bezprecedensowymi cytatami. Sama historia nie jest banalna, opowiada o wydarzeniach, które mogły spotkać każdego z nas. Christian, główny bohater, nie jest stypizowany czy irrelewantny. Ma silny charakter, poprzez który długo zostaje w pamięci czytelnika. Sposób napisania tej książki, zarysowania historii taką metodą sprawiło, że wracałam do niej kilka razy. Za każdym razem targały mną analogiczne emocje - empatia, niekiedy smutek. Mogę rzec, że czytając, przeniosłam się do wyjątkowego, literackiego świata, do świata Retrum.Tak właśnie, bo to nie jest zwykła książka, którą można przeczytać w piątek po szkole. To jest lektura, która zostaje w Twojej głowie i sprawia, że coś się w Tobie zmienia. Polecam wszystkim.''

View more

Oczywiście.
Cmentarz jest dla mnie swego rodzaju inspirującym miejscem, królestwo życia i śmierci.
Moja ulubiona książka jest osadzona w tym właśnie klimacie, pozwolę sobie przytoczyć fragment:
''Oparty o mur, snułem sny na jawie, patrząc na widoczny w oddali statek. I wtedy to się stało.. Aż drgnąłem, gdy usłyszałem śpiew. Był to bardzo delikatny, wysoki głos, jakby z kryształu. Docierał zza ogrodzenia. Zafascynowany, wsłuchałem się w smutną melodię. Głos dziewczyny rzeczywiście dobiegał z zamkniętego cmentarza. Dreszcz przebiegł mi po kręgosłupie, gdy próbowałem wyłowić poszczególne słowa (...) . Po chwili posępna ballada nagle się urwała, jakby tajemnicza śpiewaczka wyczuła moją obecność. Zaintrygowany, podbiegłem do żelaznej bramy, jednak niewiele mi to dało.
- Jest tam kto? - zawołałem, sądząc, że może na cmentarzu zgubiło się jakieś dziecko.
Cisza.
Jedyną odpowiedzią było zawodzenie wiatru. Tymczasem noc zaczęła opadać na wzgórze jak ciężka kurtyna. Zaniepokojony i oczarowany zarazem, postanowiłem wrócić do domu. Zacząłem powoli schodzić po zboczu, uważając, żeby nie poślizgnąć się na cienkim lodzie. Tamten śpiew, jak z zaświatów, wydawał mi się już złudzeniem, gdy wtem usłyszałem go ponownie, oddaliwszy się o zaledwie trzydzieści metrów od cmentarza. Wiatr wiejący od wzgórza czynił każdy dźwięk wyraźniejszym i może dlatego głos wybrzmiewał teraz pełniej. (...) . Pokryte śniegiem i szronem nagrobki połyskiwały w oślepiająco jasnych promieniach słońca. Przystanąłem obok muru. W alejce nie dostrzegłem żadnych śladów stóp, ale po nocnej zadymce mógł je po prostu przykryć śnieg. Już miałem wyjść z cmentarza, gdy zwróciło moją uwagę coś ciemnego leżącego na jednym z grobów. Była to długa, czarna rękawiczka z lycry, podobna do tej, którą nosiła Rita Hayworth w filmie 'Gildia'. Podniosłem ją. Pachniała subtelnie, ale intensywnie perfumami, co oznaczało, że nie leżała tu długo. Najwyżej przez jedną noc... Chowając ją do kieszeni, uprzytomniłem sobie, że należała do osoby, która wczoraj nuciła pełną melancholii melodię. Musiały minął całe miesiące, żeby wraz z końcem zimy pojawiła się odpowiedź jeszcze bardziej niepokojąca niż samo pytanie..''.
~ Najlepiej lubię przebywać na cmentarzu późnym wieczorem, wtedy rodzi się niezwykle specyficzny klimat, podczas gdy znicze oświetlają groby i ścieżkę.

View more

Dziękuję pięknie. Poniżej wkleję wiadomość, którą dostałam dzisiaj na facebook'u, po tak rozpoczętym dniu człowiek po prostu promieniuje szczęściem. Mam nadzieję, iż nie obrazisz się kochana, ale naprawdę sprawiłaś mi ogromną przyjemność. Cały dzień będę dzisiaj radosna.
Wrócę do Was za jakieś 7 godzin, mam 1517 pytań bez odpowiedzi, dziękuję Wam za nie ♥
__________________________________
~> https://www.facebook.com/gomolakarolina?ref=tn_tnmn - możecie obserwować.
~> http://ask.fm/KrwaweTrampki/answer/58576002786 - zostaw serduszko, jeśli mnie obserwujesz.
~> napisz do mnie, jeśli chcesz otrzymywać pytania ode mnie. Jednocześnie liczcie się z tym,że nie będę Was pytać o ulubiony kolor :)
~> http://serduszko.prala.pl/gbezgp,rel.html#_=_ - przytul moje serduszko :) Możecie to robić raz na godzinę.

View more

W tym momencie obserwuję 516 osób, chociaż codziennie ta lista się zwiększa. Z reguły obserwuję osoby, które obserwują mnie. Zależy mi jednak, aby były to osoby inteligentne, które wiedzą, po co tu są, mają jakieś swoje poglądy, potrafią się wypowiedzieć na konkretne tematy niekiedy bynajmniej w lapidarny sposób. Może przekornie powiem, kogo nie obserwuję. Tych wszystkich yolo, swagów, gimbusiarskich profili, których odpowiedzi balansują na żałosnym poziomie typu: ''fejm Ci się nie zgadza, ok polajkowałam teraz Ty, tak, nie, spie*dalaj'' . Z dezaprobatą patrzę również na profile, gdzie rozgrywają się ''konkursy'', gdzie ludzie dodają swoje zdjęcia i zbierają serduszka do swojej odpowiedzi, to jest dla mnie gorzej niż infantylne. Tak, jest możliwość dołączenia do mojego grona. Wystarczy, że do mnie napiszesz, że mnie obserwujesz, albo że chciał(a)byś otrzymywać pytania ode mnie. Moi obserwowani nie są tylko po to, żeby być, ostatnio mam wenę i często zadaję im pytania, bynajmniej o ulubiony kolor. Są to niekiedy pytania bardzo trudne, dotyczące każdego z nas, choć czasem tak ciężko jest dobrać odpowiednie słowa i przyjąć konkretne stanowisko. Osoby, które mam w obserwowanych to wspaniałe, wrażliwe, kochane istotki, często do Was wszystkich zaglądam ot tak, żeby zobaczyć co się u Was dzieje. Ja również pozdrawiam, miłego dnia :)

View more

Tak.
Zostałam zaproszona na imprezę halloween'ową do Warszawy.
Wymyśliłam sobie już nawet przebranie.
Dłuuga, ciemnoniebieska suknia.
Gotyckie, czarne rękawiczki z koronką.
Kapelusz czarownicy, trochę to kiczowate i nie jestem przekonana, czy faktycznie go założę ale ładny jest, taki czarny z klamerką.
Szminka Deep Orchid - uwielbiam ten odcień, ale na co dzień jest raczej nieodpowiedni.
Czerń okalająca oko.
I odświeżę w końcu moje włosy, wulkaniczną czerwienią. Specjalnie na tę okazję.
Jaką mam opinię. No cóż, kultura amerykańska wkrada się do naszej od kilku lat i nie widzę w tym nic złego. Halloween to doskonała okazja do spotkania z przyjaciółmi, sympatycznego spędzenia czasu, taka odskocznia, tuż przed rozpoczęciem Listopada - najbardziej niezwykłego miesiąca w roku, pełnym refleksji o życiu i śmierci.

View more