Dominik.

Tak, skorzystałbym z takiej możliwości. Czas pokazuje mi każdego dnia, że ludzkie życie jest przewrotne. Raz upadamy, raz jesteśmy na szczycie. Są takie momenty, w których wydaje się nam, że lepiej być nie może. Pewne chwile w życiu każdego człowieka są wyjątkowe. Tak naprawdę całe życie ludzkie jest podporządkowane dążeniu do takich chwil. Dlatego gdybym tylko mógł przeżyć pewne chwile jeszcze raz skorzystałbym z tego. Choć wiem jednocześnie, że wiele pięknych chwil też przede mną i od nich się nie odcinam. Nie zaszywam się w przeszłości, staram się żyć teraźniejszością i brać z niej jak najwięcej. Myślę jednak, że każdy w swoim życiu przeżył choć jedną taką chwilę, która przyprawiła dreszcze, przyspieszyła oddech i wzmogła rytm serca. Za takie chwile oddałoby się wiele. Ja też oddałbym dużo by móc odkryć pewne chwile na nowo i rozkoszować się nimi jeszcze raz.... Ale to nie znaczy, że teraz nie jestem szczęśliwy. Jestem.

View more

Cieszy mnie bardzo myśl, że ludzie jeszcze o mnie pamiętają! :) I cieszę się, że jesteś tutaj, na moim asku, ze mną i moimi wpisami od lat.
Miewam się dobrze. Minęło sporo czasu odkąd tutaj byłem. Zdarzało mi się kilka razy odblokować aska, poczytać co nie co. Starałem się nawet wrócić, ale coś mnie blokowało. Ask był dla mnie pewnym rodzajem pamiętnika. Tylko zastanawiałem się wiele razy czy chce by ten pamiętnik upubliczniał się. Ale zdawałem sobie też sprawę, że dzięki waszym pytaniom o wiele rzeczy pytam samego siebie, wiele dowiaduje się o samym sobie. Sam nie zadałbym sobie pewnie połowy tych pytań co wy mi zadaliście. A moje odpowiedzi na nie, to w pewnym sensie poznawanie siebie.
Moje życie biegnie dalej, kolejne lata mi stuknęły. Staram się żyć godnie. Staram się szanować swoje życie, zdrowie, ludzi. Trudno mi jest tylko czasem wierzyć w świat. Ale komu w dzisiejszym świecie jest łatwo? Myślę, że jak każdy czasem błądzę, czasem się potykam. Ale czuje się szczęśliwy, przynajmniej w pewnym sensie i to sprawia, że cieszę się z tego co mam i co osiągnąłem.

View more

Każdy w głębi duszy się jej boi. Bo miłość ma dwa oblicza. Jest zarówno tym co daje nam największe szczęście, ale też tym, co nas najbardziej rani. Potrafi podnieść nas z samego dna, ale także zakopać głęboko pod ziemię. Miłość ma wiele imion, przybiera różne postacie. Potrafi nami manipulować, bawi się z nami w berka. Boimy się jej każdego dnia, nawet gdy daje nam wiele radości. Nawet gdy czujemy się spełnieni i zakotwiczeni w tej miłości, towarzyszy nam strach. I jest to strach którego nigdy się nie pozbędziemy. Bo człowiek pragnie miłości jak niczego innego. Wie, że tylko miłość jest w stanie odbudować jego życie i dostarczyć mu odpowiednią ilość tlenu. Tylko miłość może nas uratować przed światem. I nami samymi. Bo my sami dla siebie jesteśmy zagrożeniem. Miłość wynagradza wszelki ból. Ale kiedy tylko usiądziemy na fotelu i zastanowimy się nad nią wydaje się być też naszym największym wrogiem. Boimy się angażować, boimy się kochać, walczyć, śnić o niej czy mówić, bo dobrze wiemy że może nas zabić. W każdej chwili. Nawet gdy się tego nie spodziewamy.

View more

Najtrudniej zapomnieć o zdradzie i o momencie gdy kobieta przez nas płacze.
Ja do tej pory nie mogę zapomnieć momentu, gdy dowiedziałem się, że ktoś bardzo bliski mojemu sercu, ktoś w kim pokładałem wiele nadzieje, kogo kochałem z całego serca zdradził mnie. Czułem się jak śmieć. Wydawało mi się, że przetrwamy wszystko, pierwsza miłość, pierwsze zafascynowanie i porażka. Choć przebaczyłem tej osobie po pięciu latach nie umiem o tym zapomnieć. To przychodzi do mnie w najmniej oczekiwanych momentach. Przypominają mi się łzy, łomocze mi serce. Choć boje ułożyliśmy sobie teraz życie inaczej to gdzieś w nas będzie i będzie przypominać o tym, że jako młodzi ludzie spieprzyliśmy coś i że to pozostawiło po sobie wiele blizny.
Drugą rzeczą jest moment, gdy Kasia ze mną zerwała. Wtedy się rozpadłem na kawałki. Umarłem już wtedy. I zaczął się zły okres w moim życiu. Imprez, alkoholu. Nigdy seksu, bo nie umiałem z nikim innym...
Pamiętam potem jak dowiedziała się o jednym moim błędzie, cholernie trudnym i ciężkim dla całej mojej rodziny i mnie. Dowiedziała się przez Bartka, że jestem w pewnym szpitalu i często jestem smutny. Nie, nie byłem psychicznie chory. Ludzie chcieli to sprawdzić, a ja miałem złamane serce. Pamiętam też jak stanęła w moich drzwiach i dławiła się płaczem, bijąc mnie w klatkę piersiową i krzycząc, że jak mogłem jej to zrobić. To był ogromny cios. Bałem się, że mi nie wybaczy. I że nie będzie mogła już ze mną być.
Pewnych rzeczy nigdy nie zapomnimy.

View more

Moje relacje z rodzicami są bardzo dobre. Był okres kiedy z ojcem trudno było mi się dogadać. Tak zwany okres buntu to wieczne kłótnie z nim. Nie dlatego, że był złym przykładem. Był i jest bardzo dobrym ojcem, to tylko ja dojrzewałem i popełniałem głupie błędy. Z mamą od zawsze miałem dobre kontakty. Oni wpoili mi to, że muszę być dobrym człowiekiem, że muszę pomagać ludziom, choć sam miałbym mało. Nauczyli mnie tego, że życie będzie takie jakie sobie wypracuje. Nauczyli mnie pracowitości, odpowiedzialności, cierpliwości, wiary w siebie. Zawsze mnie wspierali, ale też i mówili wprost co robię źle, kiedy popełniałem błędy. Wyciągali mnie z kłopotów, narażali siebie. Długo byłem jedynakiem i zaznałem naprawdę ogromnej miłości z ich strony. Teraz kiedy jestem już dorosły nic tak naprawdę się nie zmieniło. Bardzo dużo rozmawiamy, dzwonię do domu codziennie. Nigdy nie bałem się im o niczym powiedzieć, dawali mi mnóstwo rad, pocieszali, podnosili na duchu. Nie mówię im o wszystkim, bo każdy ma jakieś swoje sekrety, o których nie chce wspominać nikomu, ale wiedzą naprawdę dużo. Zawsze byli pierwszymi osobami, których informowałem o ważnych wydarzeniach w moim życiu. Bardzo mocno ich kocham.

View more

Tak, uważam że takie dziecko jest pokrzywdzone.
To jest tak, że takie dziecko nie jest niczemu winne. Często nawet rodzic wychowujący to dziecko nie jest w pełni temu winny, bo czasami los układa scenariusze i nic nie możemy zrobić choć byśmy bardzo chcieli. I taki rodzic choćby nie był jak dobry to dziecko wychowywane samotnie zawsze będzie w pewien sposób cierpieć. Bo nie zazna miłości dwojga rodziców. Nawet jeśli będzie miało cudowne dzieciństwo, będzie sobie radziło w szkole, w życiu prywatnym i będzie miało cudowny dom, jednego rodzica przy nim zabraknie. A co się z tym wiąże zabraknie pewnych wartości, które muszą dzieciom przekazać i ojciec i matka. Jedna osoba nie odegra dwóch ról. W życiu się tak nie da. I nawet jeśli będziemy się bardzo starać dziecko potrzebuje i matki i ojca. Trzeba o tym pamiętać i wiedzieć, że dzieci wiele spraw postrzegają zupełnie inaczej od nas. I mogą zauważać brak pewnej osoby przy swoim boku nawet jeśli wszystko jest w miarę w porządku.

View more

Gdzie jesteś? Ja tutaj, w pustym pokoju. Samotny i przemęczony. Gdzie jesteś, znowu pytam czterech ścian, kiedy samotnie kładę się do łóżka. Kiedy parzę kawę by trzymać się kupy, kiedy siedzę w nocy na balkonie, zastanawiając się co dalej. Gdzie jesteś? Czemu nie tu? Czemu nie przy mnie, czemu nie obok mnie? Czemu tak musi być, że każde z nas śpi dziś osobno. Dziś, jutro, pojutrze. Czemu nie zasypiamy już razem? Co dalej? Jak żyć, kiedy świat ma tylko szare barwy. Jak przetrwać poranki, kiedy nie motywuje mnie twój uśmiech? Gdzie jesteś myszko? Powiedz mi jak mam Cię odnaleźć, pokaż drogę do Ciebie. Naucz mnie oddychać powietrzem, w którym nie ma już twojego zapachu. Naucz mnie żyć tęsknotą i ją polubić. Błagam Cię nie zostawiaj nas samych, pozabijamy się. Czuję się przy niej taki bezradny. Gdzie jesteś? Przyjdź do mnie...

View more

Była moją inspiracją, moim natchnieniem i muzą. Każdego dnia zatracałem się w czymś co nosiło nazwę jej drobnego ciała i z każdym dotykiem chciałem więcej. Wyobrażałem sobie dzięki niej masę rzeczy, które bez niej były niewidoczne. Nachodziło mnie to też w nocy, gdy budząc się pośród gwiaździstej nocy widziałem uczucia, co było dla mnie dość dziwne. Czułem po raz pierwszy czym jest miłość, a gdziekolwiek bym nie poszedł widziałem ją. Zawsze przychodziła, nie ważne czy wraz z wiatrem, czy promieniami słońca. Była obok mnie i czułem to. Stałem się kimś innym. Kimś kto na pewno inaczej odbiera emocje. Kimś, kto dostrzega więcej i łaknie więcej. Chłopak, którym teraz byłem zaczął kochać życie i zarażać tym innych. Chciałem o tym pisać, jak bardzo zmieniła mnie i moje życie. Chciałem wszystkim powiedzieć jak jej za to dziękuję. Chciałem nawet opowiedzieć ludziom jej historię, by wiedzieli, że nie było dnia gdy się poddała. Chciałem, ale słowa to zbyt mało by to wyrazić.

---

_______________________________________________________________

---

Od kilku lat w tej samej osobie.

View more