Kawa wypita?☕️
09.03.2022
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Myśli gonią nas jak charty
Bez sensu jest uciekać, stań do walki
Choć przełamani wpół jesteśmy
Choć nas dwoje to jak z kalki
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Akurat dzisiaj nie wypiłam kawy, a to cóż co dlaczego? obudził mnie solidny ból zęba, który spowodował nie uczestniczenie w moich szkolnych zajęciach z dnia dzisiejszego. Chociaż kawy z rana tak dużo nie wypijam, z automatu częściej dość korzystałam z kilka miesięcy temu to i tak najczęściej piję miętowej herbaty (wracam do uzależnienia z dzieciństwa). Chociaż tak to nie wypiłam nic dobrego, bo boję się, że ząb zacznę mnie boleć jeszcze bardziej, więc zatrzymuję się bez jedzenia i picia do przyjścia mojej kochanej mamy. Teraz mam ochotę na pyszną kawę, zrobiłaś mi absolutnego smaka, na jakąś z milki najlepiej - cóż ból nie radość, trzeba przetrwać ten tłumiący cierpienie epizod, będzie lepiej.
Kawa tli we mnie iskierkę nadziei i smak rozkoszy, którego nie mam
a tak delikatnie mówiąc
tak delikatnie smakując
tak delikatna kawa
nie dotknie mnie dziś
Wszystkich smakoszy kawy pozdrawiam w tym poście!
nigdy tego nie robiłam, a może warto, trzymajcie się zdrowo!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Wspomniany bolący ząb,
przedtem mnie nie było, chociaż chciałam wiele napisać to coś mnie powstrzymywało do wieczora, ale później już nie miałam na to całkowitej weny niestety. Miałam też silny atak spowodowany osobami z mojej szkoły - poczucie bycia zaatakowanym i wyśmiewanie się z moich ataków paniki nie są miłe, ale takie mamy społeczeństwo nie dobre. W porę zauważyła to moja młodsza przyjaciółka Wiktoria, która już spotkała się z takim atakiem u mnie, potrafiła o mnie zadbać, bardziej niż śmianie się ze mnie (takie zachowanie u innych) pomogła mi zadzwonić do mojej mamy, zabrała rzeczy z sali i czekaliśmy, aż jej mama przyjedzie samochodem, gdyż chciała mnie wziąć ze sobą, aby się nie pogorszyło. Zabrała mnie mojej przyjaciółki mama, też i ona pomogła mi schodzić ze schodów i pójść do auta, w środku dostałam kocyk i powoli jechaliśmy do domu, na miejscu czekała moja mama i zabrała mnie do domu do łóżka, leżąc i opiekując się mną. Reszta dni równie była depresyjna, że szkoda gadać...
Pomagajcie innym - nie śmiejcie się, bo pogarszacie stan zdrowia u takich osób.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Myśli gonią nas jak charty
Bez sensu jest uciekać, stań do walki
Choć przełamani wpół jesteśmy
Choć nas dwoje to jak z kalki
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Akurat dzisiaj nie wypiłam kawy, a to cóż co dlaczego? obudził mnie solidny ból zęba, który spowodował nie uczestniczenie w moich szkolnych zajęciach z dnia dzisiejszego. Chociaż kawy z rana tak dużo nie wypijam, z automatu częściej dość korzystałam z kilka miesięcy temu to i tak najczęściej piję miętowej herbaty (wracam do uzależnienia z dzieciństwa). Chociaż tak to nie wypiłam nic dobrego, bo boję się, że ząb zacznę mnie boleć jeszcze bardziej, więc zatrzymuję się bez jedzenia i picia do przyjścia mojej kochanej mamy. Teraz mam ochotę na pyszną kawę, zrobiłaś mi absolutnego smaka, na jakąś z milki najlepiej - cóż ból nie radość, trzeba przetrwać ten tłumiący cierpienie epizod, będzie lepiej.
Kawa tli we mnie iskierkę nadziei i smak rozkoszy, którego nie mam
a tak delikatnie mówiąc
tak delikatnie smakując
tak delikatna kawa
nie dotknie mnie dziś
Wszystkich smakoszy kawy pozdrawiam w tym poście!
nigdy tego nie robiłam, a może warto, trzymajcie się zdrowo!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Wspomniany bolący ząb,
przedtem mnie nie było, chociaż chciałam wiele napisać to coś mnie powstrzymywało do wieczora, ale później już nie miałam na to całkowitej weny niestety. Miałam też silny atak spowodowany osobami z mojej szkoły - poczucie bycia zaatakowanym i wyśmiewanie się z moich ataków paniki nie są miłe, ale takie mamy społeczeństwo nie dobre. W porę zauważyła to moja młodsza przyjaciółka Wiktoria, która już spotkała się z takim atakiem u mnie, potrafiła o mnie zadbać, bardziej niż śmianie się ze mnie (takie zachowanie u innych) pomogła mi zadzwonić do mojej mamy, zabrała rzeczy z sali i czekaliśmy, aż jej mama przyjedzie samochodem, gdyż chciała mnie wziąć ze sobą, aby się nie pogorszyło. Zabrała mnie mojej przyjaciółki mama, też i ona pomogła mi schodzić ze schodów i pójść do auta, w środku dostałam kocyk i powoli jechaliśmy do domu, na miejscu czekała moja mama i zabrała mnie do domu do łóżka, leżąc i opiekując się mną. Reszta dni równie była depresyjna, że szkoda gadać...
Pomagajcie innym - nie śmiejcie się, bo pogarszacie stan zdrowia u takich osób.
