W tym roku wiosenne porządki odbyły się bez mojej ingerencji.
Co się chciało wymieść, się pozamiatało,
co się wynieść miało, wyniosło się samo.
Ot magia życia.

Były tak wyjątkowe, jak wyjątkowy jest mężczyzna, który je wypowiedział.
Wiele ich było w ciągu wielu lat spędzonych razem. Tyle, że nie sposób wybrać tych jedynych i nawet nie chcę tego robić, bo musiałabym umniejszyć wagę pozostałych, a wszystkie zasługują na pamięć oraz szczególne miejsce w moim sercu. Wolę więc zatrzymać je dla siebie.. z uwagi na ich osobistą treść, na zawarte w nich emocje, miłość, troskę, czułość... Ale też z bardzo egoistycznej pobudki - jeśli o nich opowiem, przestaną być tylko moje.

---

@AidenTheWolf 💗

Nie przywiązuj się zbytnio do ludzi. Większość z nich nie potrafi docenić tych, którzy dobrze im życzą.

Szczęśliwy ten, kto może sobie pozwolić na życie wśród uroków, jakie roztacza wiosna.

Dla Ciebie wiosną jestem
z kwiatem i wstążką we włosach,
świeżością jutrzenki malującą świat.
Dla Ciebie latem jestem,
słodką przesyconym wonią,
soczystym owocami i zielenią traw.
Dla Ciebie jesienią jestem
w czerwieniach liści skąpaną,
kroplami deszczu całującą Twą twarz.
Dla Ciebie zimą będę,
otulę szalem, w piecu rozpalę,
Twe serce ogrzeję chroniąc jak skarb.

"Liście skłębione słońcem
w okno zielenią się pchają,
liście wytrysłe smugami
drzew wiosennego raju."

"Nie możemy przewidzieć, kto nas pokocha, ale możemy zdecydować, kogo my pokochamy."
@AidenTheWolf ❤️

Nieuchronnie mijają rzeczy i zdarzenia,
odchodzą chwile, doby... lecz coś się nie zmienia.
Czegoś nie da się zgubić, coś trwa, coś zostaje,
gdzieś w głębi duszy cicho gra mały grajek najpiękniejszą muzykę, najcudniejsze scherza,
co łączą się i płyną falą, rytmem serca.
I już w nas pozostają duchowym przesłaniem
łagodnie bratającym trwanie i mijanie.
Nieuchronność omija, co chcemy ocalić,
wystarczy ciepłą iskrę pod sercem zapalić,
by rosły w nas i trwały ulotne wrażenia -
drogowskazy pamięci najmilsze - wspomnienia.

---

Szczęśliwej rocznicy, kochanie ❤️
@AidenTheWolf

Coś jest w świętach Bożego Narodzenia, co raz po raz każe zajrzeć nam w głąb siebie, w nasze wspomnienia i pragnienia, w naszą dziecięcą duszę. Ona wciąż jeszcze otwiera szeroko oczy ze zdumienia, stojąc przed tajemniczymi drzwiami, za którymi czeka cud.
Szeleszczący papier, szeptane słowa, płonące świece, ozdobione okna, zapach cynamonu i goździków, życzenia napisane na karteczce lub wypowiedziane prosto do nieba, w nadziei, że może się spełnią - Boże Narodzenie, czy się tego chce, czy się nie chce, budzi to wieczne pragnienie cudowności. A cudowność ta nie jest niczym, co można by zdobyć lub zatrzymać, do nikogo nie należy, ale co roku się pojawia, jak coś, co dostaje się w prezencie.

Na zewnątrz jest coraz mroźniej,
aż pewnego ranka po raz pierwszy z ust wydobywa się biały obłoczek pary - nasz dowód na istnienie.
Nasze życie w cudowny sposób przybiera ulotną,
lecz wyraźną formę, po czym rozpływa się w powietrzu.