Na pewno zaufaniem. Nie wyobrażam sobie przyjaźni bez tego. Musi być ta świadomość, że możesz tej drugiej osobie powiedzieć dosłownie wszystko a ona zrozumie i nie będzie oceniać oraz zawsze pomoże i doradzi gdy będzie się tego potrzebować. Przyjaźń to wzajemne akceptowanie swoich wad, rozumienie się bez słów i podobne poczucie humoru. Często też wspólne pasje i poglądy a jeśli nie to uszanowanie tego, że druga osoba może mieć inne. Jeśli nie jest się wstanie ich tolerować to nie wchodzi się w bliższą znajomość i tyle. Nie wyobrażam sobie relacji, w której ktoś nie akceptuje i drwi sobie z tego co lubię lub z moich poglądów. W sumie to zabawne, bo nieraz widuję w internecie wypowiedzi różnych osób, które brzmią mniej więcej "Moja przyjaciółka hejtuje mój ulubiony zespół, co robić???????" Co to za przyjaciółka w takim razie? xD Przeraża mnie jak łatwo ludziom przychodzi nazywanie tak innych. Ja kiedyś usłyszałam od bodajże trzech osób, że jestem ich przyjaciółką i dosłownie byłam w szoku, bo nawet na co dzień ze sobą nie rozmawialiśmy. Ludzie chyba nie zdają sobie sprawy z tego jak bardzo nadużywają tego słowa. A potem bul, smuteg i rzal, bo "przyjaźń" się skończyła. Szczera, trwała i prawdziwa przyjaźń rodzi się latami a nie po kilku miesiącach znajomości i paru wyjściach na dwór. (Czego również byłam świadkiem. Wiadomo jak to się skończyło.)
Nie wiem co mogę jeszcze napisać. To jest temat rzeka, ale nie sądzę by pisanie długiego wypracowania miało sens.
W każdym razie ja przyjaźń widzę mniej więcej tak.