#książki

"Niewidzialne życie Addie LaRue"
Francja, początki XVIII wieku. Młoda kobieta chcąc uniknąć niechcianego małżeństwa i uwiązania do swojej miejscowości oraz typowych zajęć jakie przewidują dla niej w tym czasie powszechnie przyjęte normy, znajduje sposób, by uciec tuż przed ślubem, aby ostatni raz spróbować wymodlić sobie inne życie. Składa ofiarę, ostatnią cenną rzecz jaką posiada i w końcu zostaje wysłuchana. Ale wywołuje to bóstwo, którego lepiej unikać... Cień spełnia jej życzenie, ale na własnych zasadach. Daje jej upragnioną wolność, ale Addie zostanie zapomniana przez wszystkich, których zna oraz dopiero pozna. Stanie się przez to niemal niewidzialna, bliżej jej będzie do ducha niż człowieka... Jednak ostateczną zapłatą okaże się jej dusza, o ktorą w rocznice paktu będzie się upominał władca ciemności. Na korzyść dziewczyny działa to, że nie zostanie jej odebrana, dopóki sama, zrezygnowana jej dobrowolnie nie odda. Jednak jak długo można wieść życie i cieszyć się nim, skoro nie ma nikogo z kim można by było dzielić się swoimi doświadczeniami oraz po prostu sobą?
Całkiem niezłe to było. Lubię książki z wątkiem nieśmiertelności i tego jak można ją wykorzystać oraz jakie konsekwencje za sobą niesie.

View more

Czy znam dobrze, no wydaje mi się że w miarę tak. Jak czytam ksiazki po angielsku, to raczej wszystko rozumiem, tak samo z filmami i serialami. Choć też zależy, bo od zawsze mam problem z akcentem brytyjskim, o wiele łatwiej mi zrozumieć amerykański, czy nawet australijski, ale chciałabym właśnie nad tym popracować. Uczę też dzieci angielskiego w przedszkolu, więc już jakiś poziom osiągnęłam, wiadomo, że nie czytamy Szekspira czy coś, ale na zajęciach staram się mówić jak najwięcej po angielsku.
Ogólnie od małego angielski mi się bardzo, bardzo podobał i lubiłam się go uczyc zarówno w szkole podstawowej, jak i w gimnazjum I w liceum. Chodzilam tez na zajecia dodatkowe, staralam sie sama uczyc w domu i nadal tak robię jak mam wolną chwilę. Moim marzeniem jest kiedyś mówić płynnie po angielsku, na tyle ile to możliwe.

View more

Rysunek zrobiony z uczucia będzie największym dziełem, obrazem, abstrakcją i wszystkim czego nie da pomieścić się w słowach. To jego, powinno się chwalić i wieszać, ale nie rozsławiać.

---

Moich zainteresowań nikt by nie zliczył, lubię obrazy, które przemawiają głębią właściciela i wcielone w nie życie. Te z których aż możnaby spijać pasję, jeżeli wiesz co mam na myśli.
To tak, gdy podczas oglądania słabego filmu, jest jedna, dobra, głupia, wrażliwa scena która poruszy moje serce, które doprowadzi mnie do łez, nie jak podczas ekscytacji edenu nowego modelu telefonu, który musze mieć, a tak na prawde to mógłbym wrzucić go do sedesu. (Nie ogĺądam filmów, raczej, wolę książki). Gatunek można powiedzieć że to kwestia indywidualności, albo etapu, ale akt jest najbardziej niezdobyty.
Jakbym chciał wszystko co chciałbym mieć, to bym nie miał miejsca na...
Uważam, że to wspaniałe dopieszczenie, dekoracja w aranżacji wnętrz.

---

W teraźniejszych obrazach, nie czuję tego co w tych za czasów Twojego avataru, (ale chociażby van Goth. Lubiłem w młodości się patrzyć w jego dzieła i wiedziałem co to atrakcyjność.) Ale to dlatego, że to co jest dobre, pewnie do mnie nie dociera. To dosyć przestrzenny temat, o którym można opowiadać na dobranoc.

View more

Muszę przyznać, że w przeszłości kilkoro znajomych luźno sugerowało mi, abym spróbował napisać własną książkę.
Mało tego, nawet mój wychowawca ze szkoły średniej, który uczył języka polskiego, pół żartem-pół serio mnie namawiał i twierdził, że mam "lekkie pióro".
Owszem, kiedyś zastanawiałem się nad tym, ale ostatecznie doszedłem do wniosku, iż nie podejmę się tego przedsięwzięcia, z kilku powodów.
Po pierwsze, odnoszę wrażenie, że jestem po prostu zbyt głupi na to, aby stać się porządnym pisarzem.
Nie jestem wszechwiedzącą encyklopedią, wiele dziedzin to dla mnie ‘’czarna magia’’.
Po drugie, nie uważam, abym był na tyle kreatywny, aby stworzyć coś z niczego, np. fikcyjną historię.
Raczej brakowałoby mi tzw. natchnienia, weny twórczej.
Po trzecie, musiałbym poświęcić bardzo dużo czasu na napisanie książki, to byłby ciężki i długotrwały wysiłek, zarówno dla mojej głowy (trzeba myśleć), jak i moich palców (trzeba pisać), a przecież mam "normalną" pracę i nie mogłoby się to odbywać jej kosztem.

View more

Moje pasje są bardzo różnorodne, co sprawia, że każdy dzień jest dla mnie pełen nowych doświadczeń i radości. Uwielbiam gotować, zgłębiać historię, czytać książki i gazety oraz słuchać muzyki. Każda z tych pasji daje mi coś innego i wyjątkowego, a ich połączenie sprawia, że moje życie jest pełne i satysfakcjonujące😊✨
1. Gotowanie 🍳🥘
Gotowanie to jedna z moich największych pasji. Uwielbiam spędzać czas w kuchni, eksperymentować z nowymi przepisami i tworzyć pyszne dania. Gotowanie to dla mnie nie tylko sposób na przygotowanie posiłku, ale także forma sztuki i wyrażenia siebie. Tworzenie nowych smaków i zaskakiwanie bliskich wyjątkowymi potrawami to coś, co sprawia mi ogromną radość.
Jednym z moich ulubionych kulinarnych eksperymentów jest kuchnia włoska. Uwielbiam przygotowywać różne rodzaje makaronów, pizze i risotto. Tworzenie idealnej pizzy z chrupiącym ciastem i bogatymi, świeżymi składnikami to prawdziwa przyjemność. Każdy posiłek to dla mnie okazja do nauki i doskonalenia swoich umiejętności kulinarnych🍕🍝
2. Historia 📜🏰
Zgłębianie historii to kolejna moja pasja. Fascynuje mnie poznawanie przeszłości, odkrywanie, jak ludzie żyli, jakie mieli problemy i jak radzili sobie z wyzwaniami. Historia pozwala mi zrozumieć, skąd pochodzimy i jak kształtowały się nasze społeczeństwa.
Jednym z moich ulubionych okresów historycznych jest starożytna Grecja i Rzym. Czytanie o filozofach, wojnach i kulturze tamtych czasów jest niezwykle inspirujące. Uwielbiam analizować, jak starożytne idee i wynalazki wpłynęły na współczesny świat🏛️📖
3. Czytanie książek i gazet 📚📰
Czytanie to dla mnie sposób na relaks i zdobywanie wiedzy. Lubię zarówno beletrystykę, jak i literaturę faktu. Czytanie książek pozwala mi na chwilę ucieczki od rzeczywistości, zanurzenie się w inne światy i poznawanie różnych perspektyw. Gazety i czasopisma dostarczają mi natomiast bieżących informacji i pomagają być na bieżąco z tym, co dzieje się na świecie.
Moje ulubione gatunki literackie to kryminały i powieści historyczne. Autorzy tacy jak Agatha Christie i Ken Follett potrafią mnie wciągnąć w swoje historie na wiele godzin. Czytanie ich książek to prawdziwa uczta dla wyobraźni 📖🕵️‍♂️
4. Słuchanie muzyki 🎶🎧
Muzyka towarzyszy mi na co dzień i jest nieodłącznym elementem mojego życia. Słuchanie muzyki pomaga mi się zrelaksować, zmotywować do działania i poprawia nastrój. Lubię różnorodne gatunki muzyczne, od klasyki po rock i pop.
Jednym z moich ulubionych zespołów jest Queen. Ich muzyka jest ponadczasowa, a teksty piosenek poruszają ważne tematy i emocje. Słuchanie ich utworów zawsze dodaje mi energii i inspiracji🎤🎸

View more

A to zależy. Jeśli chodzi o pojedyncze książki to nie mam nic zarówno przeciw dobrze napisanym happy endom, jak i takim przewrotnym zakończeniom. Niektóre książki wprost nie mogą zakończyć się dobrze (tak jak np. u Kariki) lub też, jak w "Dzieciach Szatana" to złe zakończenie tam idealnie pasuje, jest taką koniecznością, jaka powinna zajść. Lubię też zakończenia niejednoznaczne (o nich zaraz).
Co do happy endów, to podobają mi się takie, które są wynikiem pewnej konwencji, tak jak w "Salamandrze" Grabińskiego, gdzie ściera się dobro i zło i poniekąd wiadomym jest, że to dobro musi wygrać, choć nie jest to łatwe, ale na pewno spodziewane. Podobnie w absolutnie klasycznym przykładzie tego typu literatury, czyli Władcy pierścieni (no chyba sobie nie wyobrażacie, że Sauron miałby tam triumfować?).
Jeśli chodzi o serię, to lubię jeżeli ostateczne zakończenie jest pozytywne, choć poszczególne tomy wcale nie muszą się tak kończyć. I tak myślę sobie o ostatnio czytanych, wciąż nieukończonych (tak generalnie, nie że przeze mnie) - Siedmioksięgu Grzechu i Księdze Całości. W przypadku Siedmioksięgu, każda z pierwszych trzech części kończyła się śmiercią głównego bohatera (tak, tego samego), jednakże nie kończyło to jego losów. Czwarta trzytomowa część, cóż, wyjątkowo nie skończyła się jego śmiercią, można nawet mówić o pewnym happy endzie, bo Zahredowi udało się zemścić, ale jego losy wciąż nie są zakończone i fakt, dowiedział się więcej o sobie, aczkolwiek ta zemsta to nie jest zaspokojenie jego ambicji i to musi jeszcze trwać.
Z kolei w Księdze Całości poszczególne wątki dopiero się splatają, pierwszy tom zakończył się ciężko, bohaterowie przeżyli, ale nie było rozstrzygnięcia, bo dalej nie rozumieli wiele z tego co działo się wokół nich. Drugi miał bardzo ładny happy end, który tam się należał. Trzeci i czwarty (bo to w sumie całość jest), cóż, był bardzo przewrotny. Dwie główne bohaterki po prostu giną. Zwyczajnie, bez pompy i epickiego końca, w samotności kończą żywoty, a świat istnieje dalej bez nich, choć żyje legenda. Co dalej? No zobaczymy, ale tutaj przy piątym i szóstym (znowu na raz) życzyłbym sobie jednak happy endu.

View more

Jeśli chodzi o książki to sprawa jest prosta, bo tutaj będzie to szeroko pojęta fantastyka, przede wszystkim horror (szczególnie gotycki oraz weird fiction) oraz fantasy (głównie w takim bardziej klasycznym wydaniu, bliskim heroic fantasy), w mniejszym stopniu science fiction, choć też się przewija (space operę też zdarzyło się czytać, no i lubię klimaty post-apo). No i lubię też powieści historyczne, choć muszą być naprawdę dobrze napisane, a nie każdy ma do tego rękę.
Jeśli chodzi o filmy, to tu będzie tego więcej. Uwielbiam kino historyczne i wojenne, do tego filmowe horrory (choć mało oglądam tych współczesnych), oprócz tego przygodowe serie w stylu Harrego Pottera czy Gwiezdnych wojen) i stare amerykańskie kino noir (cudny gatunek). Przekonuję się też do westernów, aczkolwiek te nowsze raczej mnie zawodzą, więc pokładam nadzieję w tych starszych.
Jestem też wielkim fanem kina autorskiego, stylu konkretnych reżyserów, tutaj wymienić muszę oczywiście Bergmana, Tarantino, Rodrigueza, w pewnym stopniu też Tarkowskiego, Żuławskiego i von Triera.

View more