Bo ja wiem, myślę, że zawsze ten problem istniał tylko teraz ludzie częściej się do tego przyznają. Może nie był on takiej skali, ale na pewno nie jest to domena wyłącznie XXI wieku. Poza tym nie oszukujmy się, życie samo w sobie nie jest łatwe. Co w tym dziwnego, że niektórych przytłacza ono bardziej? Osobom emocjonalnym bardzo łatwo jest się w coś takiego wpakować. To, co dla jednego będzie koszmarem, dla innego będzie codziennością albo jedynie niewielkim problemem. Ludzie mają bardzo różną psychikę i ona też może szwankować. Niczym nie różni się to od innych chorób. Na szczęście coraz więcej ludzi przestaje to bagatelizować. Mam nadzieję, że ta liczba stale będzie rosnąć, bo mimo wszystko nadal panuje jakieś dziwne i niesamowicie krzywdzące przekonanie, że osoba z depresją użala się nad sobą, przesadza albo wymyśla sobie problemy. Albo jeden z moich faworytów, czyli "daj spokój, inni mają gorzej". Może pozostawię to bez komentarza, bo jest tak durne, że szkoda mi nerwów by się nad tym rozwodzić.
Ogólnie zaburzenia psychiczne to temat rzeka i można mówić o tym w nieskończoność a i tak nie wyczerpie się tematu.