Własnie nie. Jedynie przejmowalam sie zbyt mocno i stresowałam ew wydarzeniami co maja nadejsc lub juz nadeszły lub tym co lub kogo moge stracić. Twierdzialm sobie w duchu ze ja napewno nie dam rady czegos dokonac, poniewaz nie jestem tak dobra jak ktos inny albo mam malo doswiadczenia. Wiesz to nie był starch taki lub swierdzenie bo nie jestem siebie pewna. To był az paranoiczny stach a moze nawet fobia niestety zyjac w takiej swiadomosci czliwiek zdrowotnie sie sam wyniszcza i niestety nic od tak mu nie pomoze. Jednak od niedawna nie czuje juz tego mo mozna powiedziec, ze sytuacuje tak się jakby uformowaly i pewnego dnia jedno wydarzenie. Zadalo mi terapie szokową. Mróz i presja czasu i potęzny ból ocucily mnie do życia. Nie bylo to nic wielkiego niby, ale jak po fakcie bylam tak zmeczona i obolała ze myslalam, iz umre na miejscu i nie dojde do domu. Ale wydzierajac sie w ciuchym zachrypiałym od placzu glosem wypowiedzialam pewna intencje, moze nawet rzucilam czar, kto wie? Jednak po kilku chwilach odczulam spokoj. Jedyne co to tylko czulam tylko ze jest zimno. Zadnego bolu. Zadnego strchu niczeho. Po prostu zimno i spokoj. No i sie udalo i pisze to teraz wiec nie zamarzlam na szczescie, gdzies tam.
Od kilku dni jestem jakby to powiedziec troche innym czlowiekiem. Niż byłam. Wiadomo odczuwalm strach ale nie jest on juz tak skrajny jak był i trzymał mnie ok. dwa lata z przerwami. Nie ma co sie orzemowac tylko opanowac sie i szukac rozwiazań.
Od kilku dni jestem jakby to powiedziec troche innym czlowiekiem. Niż byłam. Wiadomo odczuwalm strach ale nie jest on juz tak skrajny jak był i trzymał mnie ok. dwa lata z przerwami. Nie ma co sie orzemowac tylko opanowac sie i szukac rozwiazań.
Liked by:
Perunowy Witeź (Перунов Витез)
MK aka Koval
