@p_tolotta#2 🇵🇱

Paõla Tolotta

Ask @p_tolotta

Sort by:

LatestTop

Akt pierwszy: rozkwitanie.

W kręgu naszych serc, tkwią dwa światy,
Splecione dłonie, wspólne plany.
Jesteśmy dwojgiem, w przeznaczeniu spleceni,
Jak gwiazdy na niebie, od zawsze ciałem niebieskim.
Twoje oczy, ocean głęboki,
W którym odbijam moje pragnienia.
Twoje usta, melodia mej duszy,
Która rozbrzmiewa w ciszy naszej nocy.
W partnerstwie naszym, tkwią wartości złote,
Szczerość i zaufanie, jak fundamenty niewzruszone.
Razem przechodzimy przez burze i słońce,
Zawsze obok siebie, jak dwie połówki serca.
Miłość nasza to ciągłe tango dusz,
Gdzie każdy gest i słowo ma znaczenie.
Życie wspólne, odkrywanie świata,
W tej wzajemności, odnajdujemy szczęście każdego dnia.
@c_tolotta
Akt pierwszy rozkwitanie

Dotyk Słońca

Archangielsk2’s Profile PhotoАрха́нгельск II the Ginozarł
Gdy poranek budzi świat, słońce nieśmiało wkrada się przez firany, jak ciepły oddech wszechświata. Jego promienie, jak delikatne palce niewidzialnego artysty, muskają skórę, niosąc ze sobą obietnicę nowego dnia.
Każdy dotyk słońca to jak pocałunek letniego wiatru, pełen ciepła i łagodności. Czuć, jak energia płynie przez ciało, przynosząc uczucie błogości i spokojnej radości. To moment, gdy świat wydaje się zatrzymywać, pozwalając duszy zanurzyć się w ciszy i harmonii.
Słońce, niczym złoty malarz, kreśli cienie i światła na twarzy, tworząc obrazy pełne nadziei i marzeń. Każdy jego promień to list miłosny od natury, przypominający o pięknie i magii, które kryją się w codzienności.
W dotyku słońca jest coś magicznego, coś, co sprawia, że serce bije szybciej, a myśli unoszą się ku niebu. To chwila, w której zmysły budzą się do życia, a umysł otwiera się na nieskończone możliwości.
W tym ciepłym objęciu czujemy się jak dzieci, beztrosko biegające po łące pełnej kwiatów, zapominając o troskach i zmartwieniach. To jak powrót do domu, gdzie wszystko jest znajome i bezpieczne, gdzie każdy oddech wypełnia spokój i szczęście.

View more

Dotyk Słońca

Opowiedz mi o swojej definicji piękna, P.

unforgivablecrime’s Profile PhotoDäïsy N. Blossom
Piękno, ach piękno, jakże je zdefiniować,
To nie tylko lustra odbicie, to coś więcej,
To melodia duszy, która potrafi czarować,
To taniec światła w promieniach wschodzącego słońca.
W oczach kobiety niezależnej, piękno to siła,
To pewność kroku, gdy przez życie idzie śmiało,
To serce, które kocha i marzenia uskrzydla,
To uśmiech, co w trudnych chwilach dodaje odwagi.
Piękno to magia codzienności, ukryta w drobiazgach,
W szelestach liści, w deszczu tańczącym na szybie,
To oddech poranka, gdy ptaki witają świt z radością,
To chwile, gdy cisza mówi więcej niż tysiąc słów.
To przelotna myśl, jak motyl, co krąży w powietrzu,
To smak wina, co przypomina letnie wieczory,
To siła spojrzenia, co przewyższa piękno sztuczności,
To swoboda bycia sobą, w świecie pełnym masek.
Piękno to świadomość własnej wartości i mocy,
To umiejętność śmiania się z własnych niedoskonałości,
To serce otwarte na innych, gotowe do pomocy,
To dusza, co błyszczy niczym gwiazdy w ciemności.
Wszystko to piękno w oczach kobiety niezależnej,
Co z wdziękiem krocząc przez życie, tworzy swój świat,
Piękno to ona, w każdym ruchu, spojrzeniu i geście,
To harmonia wewnętrzna, która nigdy nie zgaśnie.

View more

Opowiedz mi o swojej definicji piękna P

Related users

Majowe przemyślenia.

cicheserce’s Profile PhotoLauren Clancy
Wyczuwam zapach nowych odkryć w ogrodzie duszy. Jakbym otworzyła starą skrzynię wspomnień, odkrywając w niej klejnoty zapomnianych marzeń i pragnień. To czas, gdy przyroda myśli budzi się ze snu zimowego, rozkwitając w pełni swego piękna, jakby chciała pokazać mi nową drogę do własnego odrodzenia. Ku lepszemu.
W maju ziemia jest jak kusząca księga, którą chcemy czytać wciąż na nowo. Emanuje afrodyzjakiem tajemnic. Każdy kwiat, każdy pąk to jak kolejna strona, która ukrywa wskazówki sekretów serc. Drzewa są jak strażnicy mądrości, których gałęzie śpiewają pieśni o życiu i przemijaniu. Filozofia zmian czy formy trwania?
To także czas refleksji, gdy promienie majowego słońca kuszą nas do zadumy nad sensem naszego istnienia. Podobnie jak kwiaty, pragniemy wzrastać w stronę światła, odkrywając w sobie nowe możliwości i przeznaczenie.
Maj to jak magiczna podróż przez labirynt emocji i myśli, gdzie każdy krok prowadzi nas bliżej do zrozumienia siebie i świata. To czas, gdy natura staje się naszym mistrzem życia, a my stajemy się uczniami jej mądrości, odkrywając w sobie ukryte skarby każdego dnia.

View more

Majowe przemyślenia

Strzępek bałaganu w głowie na niej łagodnie terkocze deszcz, Ślamazarnie robiąc krok myśląc nad kolejnym i zamykając oczy. Intuicyjnie wzdrygając się daleko lekko wilgotny-pragnący błądzi oddech, Korpus pełni zalegających tych oczekujących uczuć ochoczo rozchodzi natężenia nagie wnętrze.

Nebuss’s Profile Photo╬╬♥N♥E♥B♥U♥S#╬╬
w tych elementach bałaganu,
gubi się prozaiczna myśl,
jak w labiryncie nieznanego,
a deszcz wciąż łagodnie terkocze,
obraca kroki w wir chaotycznych marzeń.
lecz nawet w tym stanie,
kryje się pewna harmonia, jakby każdy strzępek miał swoje miejsce,
i choć intuicja wzdryga się czasem,
to wiemy, że droga prowadzi gdzieś dalej.
Strzępek bałaganu w głowie na niej łagodnie terkocze deszcz
Ślamazarnie robiąc

Mroczna dusza.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
W serca zakamarkach, gdzie cisza rozmawia z nami,
Dusza śpiewa pieśń, w melodii ukrytej głęboko.
Nie słyszalna dla ucha, lecz odczuwalna w każdej chwili,
To brzmienie duszy, co maluje życie swoimi barwami.
W takt serca bije,
W przestrzeniach myśli tańczy,
Niczym liść na wietrze, co swobodnie płynie.
To głos, co w milczeniu najwięcej mówi,
O prawdach ukrytych,
O marzeniach co w nas drzemią.
To duszy brzmienie, niczym rzeka wśród pustyń,
Co oazą staje się, gdy potrzebujemy znaleźć spokój.
To ona, co w burzy emocji, daje nam nadzieję,
I w najciemniejszej nocy, staje się naszym światłem.
Niech ta pieśń prowadzi, przez labirynty życia,
Niech brzmienie duszy, będzie kompasem w dłoni.
Bo w każdej z nas, melodia ta inaczej brzmi,
Ale wspólnie, tworzą symfonię, co niesie się przez światy.
Mroczna dusza

Wiosennie.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
Kiedy świat budzi się z zimowego snu, natura maluje krajobraz nowymi barwami. Pierwsze promienie słońca przebijają się przez zaspane chmury, jak marzenia pragnące się urzeczywistnić. Ziemia, jak niezmierzone płótno, przyobleka się w zieleń, zapowiadając nowe rozdziały życia.
Kwiaty wyłaniają się z ziemi niczym myśli z głębi duszy, rozkwitając w pełni swojego piękna. Każdy pąk, to jak nowa nadzieja, delikatna i krucha, lecz pełna potencjału. Drzewa, wyrastające silne i pewne, przypominają nam o sile, która drzemie w cierpliwości i spokojnym oczekiwaniu.
Ptaki wracające z dalekich podróży, przynoszą ze sobą pieśni o odległych krainach, inspirując do marzeń i przypominając, że granice są tylko tam, gdzie sami je postawimy. Ich melodyjne trele są jak słowa otuchy, przypominające, że po każdej zimie przychodzi wiosna, a po każdej burzy słońce.
Wiosna to czas odrodzenia nie tylko przyrody, ale i ludzkiego ducha. Każdy dzień to okazja, by zacząć od nowa, z większą wiarą w siebie i w jasną przyszłość. Jak pąki kwiatów otwierające się ku słońcu, tak i my powinniśmy otwierać się na nowe możliwości, ucząc się od przyrody, że piękno i siła tkwią w ciągłym dążeniu do światła.
Moja kolejna wiosna przynosi mi nie tylko odnowę przyrody, ale i osobistą przemianę, napełniając serce ciepłem, umysł spokojem, a duszę nadzieją. Niech każdy dzień będzie jak wiosenny poranek, pełen światła, świeżości i nieograniczonych możliwości.

View more

Wiosennie

Fanaberie.

Nebuss’s Profile Photo╬╬♥N♥E♥B♥U♥S#╬╬
W pewnym miasteczku, w cieniu latarni, gdzie marzeń szept rozbrzmiewa wśród ciemnych ulic,
Mieszkańcy snują fantazje, jak piękne, lekkie szale, co w wietrze tańczą, nie znając granic ani miar rozsądku.
Tam Fanaberia, królowa kaprysów, w koronie z promieni księżyca i gwiazd srebrzystych,
Z łaską widnieje, roztaczając swe marzenia jak perły, a świat na jej widok, zmienia się w baśń niespodzianie.
Każdy gest, każde słowo - jak wiatr, co niesie liście, w piruecie lekkomyślności, w wirze nieprzewidywalnych prądów.
Śmieje się z codzienności, z łatwością; lekkością bytu, Jak dziecko, co w bańkach mydlanych widzi światy nieskończone.
Ale niechaj nie zwiedzie was ta gra pozorów, bo w sercu Fanaberii tli się ogień głęboki,
Co marzenia na jaw wyprowadza, z pasją nieujarzmioną, dając światu kolory, o jakich nie śnił nawet Morfeusz w swym złotym pokoju.
Więc gdy spotkasz na swej drodze Fanaberię, nie pytaj o cel, ani o sens jej łaskotliwych wybryków. Zamiast tego, pozwól jej cię porwać, w taniec snów i fantazji,
gdzie każdy dzień to nowa przygoda, a życie najpiękniejszą z fanaberii. ↓

View more

Fanaberie

Oddaj się w czyjeś dłonie. Niech Cię opisze.

obnoxxxious’s Profile PhotoMavis Savicky
@c_tolotta
Jesteśmy razem od prawie czterech lat, a do dziś łapię się na tym, że poznaję w Tobie nowe rzeczy. Widzę nowe zachowania, nowe emocje, nowy uśmiech na Twojej twarzy. Spojrzeniem, którym na mnie patrzysz w taki sposób w jaki jeszcze nie widziałem. Bo nie ma znaczenia czy poznaliśmy się te cztery lata temu czy znamy się dziś. Każdego dnia jestem pod wrażeniem Twojej osoby; tym jaką jesteś matką dla naszych dzieci, jaką jesteś żoną, przyjaciółką i powierniczką dla mnie. Jesteś ucieleśnieniem kobiety idealnej. Wiem, że nie ma ideałów, ale mógłbym z tym polemizować. Owszem mamy oboje swoje wady, ale przekuwamy je w dobre wzorce. Uczymy się na swoich błędach, aby nie popełniać ich przyszłości. Zawsze jesteśmy w tym razem. Uwielbiam trzymać Cię za rękę, gdy na kanapie oglądamy film. Uwielbiam trzymać Cię za rękę, gdy podróżujemy i poznajemy razem nowe miejsca. Uwielbiam dotykać Twojej dłoni za każdym razem, gdy chcę po prostu poczuć Twoją bliskość. To wszystko składa się na całą Ciebie. Nieidealną idealność w moich oczach, bo tylko ja widzę prawdziwą Paolę. Tą którą jesteś dla mnie. Już nie muszę śnić, odkąd poznałem Ciebie. Wszystko o czym marzę mam przy Tobie, z Tobą i w Tobie. Jesteś moim promieniem szczęścia każdego dnia.
Kocham Cię ❤️

View more

Oddaj się w czyjeś dłonie Niech Cię opisze

Spirala wspomnień.

cold__hearted__bastard’s Profile PhotoŅiçhōlas L. Ľeîstêr
W serca tkanej spirali, gdzie uczucie wciąż płonie,
Gdzie dwoje, splecione marzeniami, w zmysłów ogrodzie tonie.
Wspomnień szkatuła otwarta, każdy dzień niczym perła,
W tę nieskończoną podróż, gdzie miłość serca swą siłą uzbraja.
Z każdym wschodem słońca, Twoje imię sercem wołam,
W każdej chwili, w każdym geście,
to Ty moje myśli kołysz.
Jesteś muzą, co inspiruje, by przekraczać wszelkie granice,
W Twoich ramionach znajduję siłę,
w Twoim spojrzeniu - życia sens.
W spirali namiętności, gdzie każdy dotyk to słowa niewypowiedziane,
Tam, gdzie spojrzenia mówią więcej, niż tysiąc wierszy mogłoby wyrazić.
To tam, w bezkresie uczuć, w zaciszu naszych serc,
Tkwi prawda nierozerwalna - to Ty jesteś moim przeznaczeniem.
W obietnicy nieskończoności, gdzie miłość zwycięża czas, Tam, gdzie dusze w tańcu splecione, tworzą harmonię, wznosząc lekki oddech. Jesteś moim azylem, moją pasją, moją przystanią,
W Tobie znalazłam miłość - niezachwianą, niepokonaną, wieczną.
Niech ten wiersz będzie wyznaniem, co z serca płynie głęboko,
Wdzięcznością za każdy wspólny dzień, za miłość, co daje nam skrzydła.
Za to, że jesteś, za to, że razem możemy tworzyć naszą opowieść,
Historię, co w
sercach naszych na zawsze zostanie zapisana.
Kocham Cię @c_tolotta ♥️

View more

Spirala wspomnień

Remedium.

Nebuss’s Profile Photo╬╬♥N♥E♥B♥U♥S#╬╬
W troskach i smutkach, gdy dni mroczne,
Pomoc znajdujemy, jak w magicznej nocnej rosy
To lekarstwo na duszy zadraśnięte blizną
Promyk nadziei, co koi serca, rany krwawiące.
W słowach przyjaciela, w uśmiechu dziecka,
Remedium tkwi, jak w splocie nici na szyldze.
Jest receptą na życie, bogactwo nasze,
Wiarą i miłością, zdobyć je czasem trzeba.
Antidotum to sztuka cieszyć się drobnostkami,
W patrzeniu na zachód słońca, w wietrze tańczących liści.
To sposób na szczęście, nie zawsze oczywisty,
Ale gdy odnajdziemy, uczyni życie piękniejszym, mistycznym.
W codzienności kryje się największe remedium,
W gestach miłości, w chwilach spokoju i radości.
Bo życie samo jest lekarstwem, jeśli tylko potrafimy,
Dostrzec w nim cudowną siłę, która nas uleczy.
Remedium

Wrażliwość.

wickedbrain’s Profile PhotoM.
In the heart's depth, where silence calls, sensitivity unfolds like a flower's sprawl. In a world where every step echoes back, the soul's tenderness pulses in heart's track.
In eyes' glow that sees the world anew, sensitivity finds beauty to pursue. In sadness and joy, in quiet and noise, in every gesture that moves the heart, lies poise.
It's strength, not weakness, that shapes our being, sensitivity makes us feel more seeing. In openness to the world, in boundless empathy, in understanding that enriches and heals thee.
In poetry of words, in music's tones, sensitivity bridges hearts like stones. In the secrecy of feelings, binding us stronger, It's the force that gives life its color.
Let sensitivity be your guide, In a world where hardness often abides. It allows us to see more than ever, in love that warms the heart forever.

View more

Wrażliwość

Stracony czas.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
Stracony czas, jak rzeka płynie swoim szlakiem. Przeminął, nim spostrzegłam w porę w konsekwencjach. Jednak ...w tych chwilach, choć przepadły, dźwięczy echo przeszłości gdzieś w głowie, niczym tamburyn w kapeli rockowej.
Nie ma cofnięcia, to wiem teraz z pewnością. Czasu nie złapię, ani za nos, ani za ogon. Momenty mijają jak sen. W tym czasie jest jednak życia smak. Nauka i wspomnienia, tak wiele ponad wszystko.
Doceńmy więc każdą chwilę, jak dary bezzwrotne. Żyjmy tu i teraz, choć czas nie biegnie łaskawym torem. Choć stracony czas mija bez litości, nasza droga życia to wieczny krąg szczęścia i treści niezapomnianych.
Stracony czas

Pusta przestrzeń.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
Czas rozprasza minuty w oka mgnieniu za kilka uśmiechów. Za garść słownych cukierków. Chwyta za uszy ciszę, która skrywa strzępy tajemnic w pośpiechu. Wstrząsnąć wystarczy przed użyciem czynu. Taki twarzowy święty (s)pokój z końcem dnia na przestrzeni, dotyka w głębi. Każda myśl, jak kropla wiedzy - łączy się, by (s)tworzyć coś więcej.
Czas zwalnia wewnętrzne blokady,
Dusza z sercem ma dobre układy.
Pusta przestrzeń

Styczniowy natłok myśli.

krzykaniolow’s Profile PhotoLeila Alçhuri
Miłość bywa jak wzór na szkle zimowego okienka, którą z oddechów kreślimy dziwne obrazy. Jak promień słońca przebijający się przez lodową pokrywę. Nasze naturalne odruchy, są jak kryształki śniegu - unikalne, delikatne i cudowne w swej różnorodności. Chłód za oknem zanika w cieple naszych spojrzeń, tuląc nasze serca do siebie, czystym puchem namiętności. Krajobraz naszych uczuć skrzypi szeptem między słowami o tęsknotach. Tych zwyczajnych, naznaczonych ścieżką bijących serc. Pragnienia to gwiazdy na niebie, migoczące w nieskończoność naszych marzeń.
W zimowym lesie codzienności, giniemy we mgle tajemnicy, chroniąc się przed oziębłością życia.
Gdy świat jest zamarznięty,
Miłość jest dla nas gorączką, nie do zbicia.
@c_tolotta ❤️
Styczniowy natłok myśli

Kapsuła czasu.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
Na zakończenie roku, czas refleksji niesie, w myślach przebieg miesięcy, jak kalejdoskop chwil.
Gdzie sukcesy i porażki splatały się ciasno, jak nici w gobelinie, w życia wielkim kręgu.
Zimowy styczeń witał nas śniegiem i mrozem, w lutym marzenia tkały sny o wiośnie bliskiej. Marzec w wiatrach zmian, jak obietnice nowe, Kwiecień, w deszczu kropel, przynosił nadzieje.
Maj rozkwitał bujnie, w zieleni i słońcu, czerwiec lato przywołał, w pełni jego mocy. Lipiec, w upale dni, wakacyjnych chwil szept, a sierpień, z żarem słonecznym, wspomnienia malował na kliszy.
Wrzesień z powrotem do rzeczywistości, październik w barwach złota jesieni pełen. Listopad, w szarościach i chłodzie krył tajemnice.
Grudzień, w świateł blasku, świątecznym sercem bit.
W tym roku, każdy dzień jak lekcja życia, sukcesy i porażki, w harmonii splecione. Wdzięczność za chwile dobre, i te trudniejsze, bo każda uczy, wzmacnia, w przyszłość prowadzi.
Teraz, na progu Nowego Roku stojąc, z nadzieją w sercu, marzeń szept cichy niesie. Niech każdy dzień będzie szansą nową, na szczęście, miłość, i spełnienie marzeń.

View more

Kapsuła czasu

Ironia losu.

cicheserce’s Profile PhotoLauren Clancy
W świecie, gdzie czas tańczy jak wiatr, ironia układa swój żart. Tam, gdzie nadzieja w słońcu się toczy, wkrada się cień, jakby to było żartem losu.
Rzeki marzeń płyną pełne nadziei, a los z ironią zmienia swe treści. Śmieje się czasem w twarz nam bez litości, gdy uściski przeszłości odbierają zdobyte więzi.
Jak motyl, który chce dotknąć gwiazd, tak los żongluje marzeniami wokół nas. I gdy myślimy, że już zbliżamy się do celu, ironia śmieje się cicho w zegarów takt.
Słoneczne dni zamienia w deszcz, cyniczny los nie zna litości - to fakt. Gdy kwitnie miłość, w sercu rośnie ból, Jakby ironia była jego ukrytą solą z łez.
W życia labiryncie, gdzie ścieżki krzyżują się, iluzja typuje swą grę bezwzględnie. Czynimy kroki, a los kręci swą tajemną ruletką, w zaskakujący sposób układając kolej rzeczy.
Tak więc, w życia tańcu, gdzie los śpiewa melodię, ironia czasem wplata nutę kąśliwej cierpkości. Bo w grze losu uczucia kruche jak szkło, w świetle ironii mienią się jak tęcza na deszczu.

View more

Ironia losu

Wspomnienie lata.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
Szczególna skłonność cofania się w czasie.
Dziwność przekształceń i zmiany temeratur za pstryknięciem palca.
(Nie)proszony gość pod powiekami rozjaśnia myśli w najgorszym momencie.
Spoglądam w głąb i czuję jak rzuca na mnie urok.
Wznieca ogień, pobudza emocje.
Stan płynący z kształtu sytuacji - smaku przeżyć - uczuć rozmachu.
Rozwija się potrzeba, z początku łagodna, która rośnie i gwałtownie zmysły omamia.
Wspomnień czar (przy)bywa na zawołanie w pożądanym czasie.
Wspomnienie lata

Granica uczuć. Istnieje?

Nebuss’s Profile Photo╬╬♥N♥E♥B♥U♥S#╬╬
Przecież nie chodzi o to, by się ograniczać gdy wszystko wokół nasycone dobrem. Wygoda na widoku, luksus w mówieniu i gromadka uczuć na wysoki połysk. Może być mało elegancko czasami, ale z uśmiechem bez wspólnych waśni. O kant zbijać jedynie bez sensu niesnaski. Chwytać tylko to ciepło w ciężkich chwilach i upichcić z tego smaczne danie wsparcia, z silnym aromatem więzi nie do przebicia. Nawet gdy kieliszek wina cierpko rozleje emocje na językach, to z toastem na szczęścia do kolejnych dni nieznanych. I umieć słuchać bardziej niż milczeć. I widzieć coś co rodzi radość.
Do uczuć też przyszyta jest metka jak na ubraniu. W jakiej temperaturze przetrwa, ile wygładzeń zniesie - lecz nigdzie nie ma terminu przydatności.
Wystarczy ograniczyć się do tego klimatu gdzie uczucia żyją ponad wszystko.
Razem bez granic @c_tolotta ♥️

View more

Granica uczuć Istnieje

Dobry wieczór

Archangielsk’s Profile Photof póstyni i f pószczy
Wiesz, w skrajności jest pewna brutalność na czubku swędzącego nosa. Czujesz tą granicę, i chcesz ją zdeptać - ale szybciej się podrapiesz. Jest taki odruch, który psuje konstelacje wizji. Żółwik czy kichnięcie, albo śmiech nie w porę. Jest taka (nie)zgodność przed, czy po fakcie, którą czujesz wciąż jak zaparcie.
I jest też dobry - wieczór czy dzień - zwyczaj odwrotności tego co by się chciało. Ot synusoida na myśli kreśli dźwięki przypadków.
Dobrze jest czasem nie widzieć wykresu rzeczywiście zwanego losem.
Dobry wieczór

Zrozumienie się bez słów

Zgodne wibracje biegną wzdłuż osi słownych pętli wyobraźni. Przechodzą przez rzeczywistą soczewkę tworząc spotęgowany i prawdziwy obraz codzienności. Czasem, mimo wszystko, jasny gwint rozrywa zasłonę mroków w myślach. Widać wtedy barwne czyny powracające w faktyczny stan okiełznania rzeczy trudnych do zrozumienia. Dopiero teraz potrafię chwycić łańcuch istnienia, wpadający przez szpary życia, by poczuć ile brudnych myśli unosi się w powietrzu zupełnie zbędnie. Umiem je przytulić, nabrać na łyżeczkę i rozmieszać po brzegi w uśmiechu. Upijam się tym nieustannie, pomiędzy (o)kręgami świata, spraw znanych i rzeczy przyszłych.
Zrozumienie się bez słów

Chwila zapomnienia.

cold__hearted__bastard’s Profile PhotoŅiçhōlas L. Ľeîstêr
Myślisz, że wiesz co będę robić?
Wspomnę tylko...przy okazji.
Zmierzam w połowie planu na odpowiedź. Widzę obrazy pnące się po szczeblach w równym odstępie czasu. Wystrugane według wzoru i zachcianki. Rysy pokryte czystą barwą. Łączą się w całość słów, które skrzypią pod nogami.
Jakim trzeba być drzewem, by oddać swą koronę, komuś siebie w ręce. Jakim trzeba być człowiekiem, by inny człowiek tak chciał mieć w domu. I być wsparciem. Siedliskiem wygodnym. Podporą. I prowadzić do góry. Wysoko. I nie mieć sam ze sobą na pieńku.
Pytasz czy znam odpowiedź?
Posłucham szumu drzew ze schodów. Ot tak sobie.
Chwila zapomnienia

Ziemia obiecana.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
Zastanawiam się, jak możliwe by było, uwolnienie chaosu w świecie z oceanu dziwnych emocji. Z naszego przywiązania do strat, gniewu na brak i wprawionych w ruch pokus. Przy tym zostać bez uciekania ze ścieżki rozsądku choćby na chwilę. Jak rozebrać przywiązanie do swego życia i swego domu na zawsze. Choćby w teorii. Pracuję nad wyzwoleniem wszystkich żyjących myśli we mnie... Ale w tym
wyrafinowanym świecie, dzieło mojego życia jest redukowane do poziomu zwykłej rozrywki... gdzieś w dalekim świecie.
Ziemia obiecana

Szyfr do Twego serca.

cold__hearted__bastard’s Profile PhotoŅiçhōlas L. Ľeîstêr
...i wtedy nawet nie zgrzytnęło
Niczym szczególnym, a jednak
Ruch barw krzyknął wiedzą
O tym co może, a nie musi.
Szorstko otwarły się serca
To znów delikatnie musnęły
Niczym upalna bryza od morza.
Niewyjaśnione zjawiska zaginionych myśli odżyły
W odnalezionych spojrzeniach.
Poemat gestów, uśmiechów i westchnień
Połówki złączone w ogród miłości.
Źródło uczucia wybijające
Z ciemności światła
Wewnętrznych cudów.
Jesteś kluczem do wszystkiego
Co najlepsze dla mnie.
@c_tolotta ♥️
Szyfr do Twego serca

Next

Language: English