@c_tolotta#1 🇵🇱

Charles Tolotta

Ask @c_tolotta

Sort by:

LatestTop

Wakacyjna miłość.

krzykaniolow’s Profile PhotoLeila Alçhuri
Mamy dobrą pogodę i złą pogodę. Szczęśliwy lub odrobinę gorszy czas, ale bez względu na to, jaka to burza, przeżywamy ją razem od 4 lat. Nawet jeśli nie mogę przynieść Ci słońca lub księżyca, obiecuję oświetlić Ci drogę lepiej i być przy Twoim boku na zawsze. Prawda jest taka, że odkąd Cię poznałem, inaczej patrzę na świat, śmieję się trochę więcej i uśmiecham się trochę więcej, tylko dlatego, że mam Ciebie i moje życie jest lepszym miejscem.
@p_tolotta
Wakacyjna miłość

Światło w mroku.

nieemocjonalnie’s Profile PhotoMathías
Schwytałem Cię w oksymoron. Zaszczepiony w tutejszych stronach kwiat próżności zakwita co roku. Parada goni paradę, rozciąga się w maraton, przekracza granice przyzwoitości, a potem nurtują nas te same spojrzenia, których nie rozumiemy, nie potrafimy ich znieść, ani rozgryźć.
Światło w mroku

lipcowa burza.

Każda myśl, zanim stanie się myślą gotową do artykulacji, jawi się płocha, niepewna, ulotna, lekka i bagatelna. Jeśli zbyt szybko człowiek zechce pochwycić słowem to, czego umysł nie pochwycił w doznaniu, wtedy słowo staje się osobistym wrażeniem na temat myśli, jednak nie ma w tym wrażeniu samej myśli. Jest wspomnienie na temat myśli.
lipcowa burza

Related users

Know your worth. Control your emotions.

[...] najgorsze co możesz zrobić, to stracić z oczu granicę swojej wytrzymałości. Wszyscy ludzie popełniają błędy. Lecz tym, co determinuje czyjś charakter, nie są błędy, które popełnia, tylko sposób, w jaki je traktuje - jako usprawiedliwienie bądź jako lekcję.
Know your worth Control your emotions

Ostatni taniec.

niedopitakawa_’s Profile PhotoNathalie Sears
Jeśli światło jest ślepe? A my, rozrzucony na mapie czasu i zdarzeń element werbalny, jesteśmy tylko łasi i chętni; przymus staje się wrogiem, przecież dobrotliwość duszy nie może tak po prostu umierać, na wspak i na wskroś. Próbuję to rozłożyć w sposób miarowy, jak zlepek dźwięków, które są splątane jak kilka drutów i naprostować swe myśli, by nabrać lirycznego oddechu. Każdy wiersz to taka lub inna postać, a ostatnio każdą z nich jestem znudzony. Znowu nie wiem kim jestem. Znowu jest mi z tym dobrze. Z tą niewiedzą, w której kryje się twórczość, tą niewiedzą, w której kryje się ciemność.
Ostatni taniec

Warsztat uczuć.

anomaliemyslowe_’s Profile PhotoMiâ Saůnděrs
Masz to wyryte na twarzy, jak żłobienia w piasku, może dlatego jesteś bez wyrazu, a każde słowo, które mierzysz własnym mniemaniem o sobie, przybiera postać destruktywną i podle tak patrzeć, gdy za oknem wiatr jak stary przyjaciel, wciąż przynosi te same historie. Gdy jestem śmiechem, świat cały pęka i nie skrywa przede mną tajemnic. Gdy jestem płaczem, świat cały płonie i pachną mi nawet snami stare czaszki i kości przodków, w których przeglądam wspomnienia z innej epoki, gdy było tak wiele tajemnic i jeszcze więcej miejsca dla wyobraźni. Teraz nie mieszczą się w głowie najbardziej chodliwe slogany, dlatego przechodzę przez skrajność. Pozwalam rzeczom poznać się z bliska, poznać się na mnie, jak poznałem się kiedyś na ludziach, a teraz, gdy ktoś mnie faktycznie zaskoczy, myślę, że w piersiach mam skowronki i bratki. Nie wpadam już w skrajność, lecz każdą z nich mierzę wzrokiem, aż ujrzę horyzont, a za horyzontem całą, psychologiczną machinę istnienia, w którą zaprzęgnięty człowiek sunie myślami po niebie, jak pługiem z nadzieją, że przyjdzie czas plonów lub jego sny obrodzą tak obficie, iż rzeczywistość, którą tak usilnie próbuje zakląć, w końcu ulegnie tym czarom i zwiedziona urokiem idealizmu i pięknem mdłych myśli, zdecyduje się oddać w poddaństwo ludzkiej woli, która wcale nie istnieje, czasem tylko wdaje się we znaki.

View more

Warsztat uczuć

Kubek emocji.

kateleclerc6013’s Profile PhotoKate Leclerc
O wiele łatwiej udawać osobę uduchowioną, niż inteligentną. O wiele łatwiej pozować na człowieka świadomego, niż faktycznie posiadającego szersze spojrzenie. Wciąż, nad samodzielną zdolność myślenia stawia się wzorce, ponieważ najpewniej człowiek nie jest tak bardzo skłonny wytyczać własne ścieżki, jak skłonnym jest podążać szlakami, wzorcami, schematami i jest to wpisane w naszą naturę.
Kubek emocji

Stara miłość nie rdzewieje?

InteresujaceAski’s Profile PhotoFiction.
Jestem rozkochany dniem, gdy trzymasz mnie za rękę i jesteś obok. Jestem rozkochany nocą, gdy świecą nam oczy, a w moich zawsze możesz ujrzeć siebie. Niezaprzeczanie i nierozerwalnie. Moje sny stoją na krawędzi, kiedy dotykam Twojej duszy. To prawdziwy cud, że pojawiłaś się przypadkiem, a jesteś najważniejszą osobą w moim życiu. Moje serce, moja dusza i moje myśli należą do Ciebie. Jesteś moim płonącym wulkanem rozgrzewającym mnie do czerwoności. Jesteś jak wiatr, który unosi mnie w powietrze wśród chmur, gdzie z Tobą znajduje się moje serce.
@p_tolotta
Stara miłość nie rdzewieje

Trochę lżej.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
W umyśle człowiek zawsze balansuje pomiędzy mechanizmami i schematami, wzorcami i przykładami. I nie wydaje się możliwe tyczenie zupełnie nowych ścieżek, bo nie istnieje żadna, nowa ścieżka, a wyłącznie ścieżka jeszcze nie odkryta, na którą człowiek może natrafić, jak trafia się na żyłę złota.
Trochę lżej

Zwiewność obietnic.

Kontrolować swoje emocje to mieć ich świadomość, a mieć ich świadomość to umieć je nazwać, a umieć je nazwać, to znać ich przyczynę, a znać ich przyczynę to uruchomić racjonalny umysł, a uruchomić racjonalny umysł to wejść w przestrzeń, gdzie pojawia się taka lub inna refleksja. Stawianie oporu własnym emocjom i uczuciom czyni z człowieka tamę, która i tak pęka. Może problemem nie jest to, że ludzie nie wiedzą lub nie potrafią kochać, ale boją się kochać dlatego właśnie: miłość przedstawia się wyłącznie w formie superlatywy, nobilituje miłość i traktuje od pozytywnej strony, natomiast niejednokrotnie pomija się ogrom trudności, jakie nastręcza miłość, kochanie drugiej osoby, kochanie człowieka i nie ma w tym kochaniu nic z poetyckiego cierpienia, jest natomiast ogromna ilość prozy życia, w której człowiek musi nauczyć radzić sobie z wieloma przeżyciami na swój sposób.

View more

Zwiewność obietnic

Każdym skrawkiem duszy.

nieemocjonalnie’s Profile PhotoMathías
Zdałem sobie sprawę, że nigdy nie interesowały mnie przeżycia. Zdaje się, że od zawsze czułem się pragmatykiem. Może dlatego początkowo z trudem odnajdywałem się w artystycznym świecie ludzkich uczuć, gdzie tak wiele osób mówiło na temat przeżywania świata. Od zawsze byłem tym światem zainteresowany, ale jednak moje zainteresowanie było wyłącznie empiryczne. Każdorazowe, subiektywne przeżycie nie było już światem, a cząstką człowieka, którym byłem. Może po prostu nigdy nie byłem szczególnie mocno zainteresowany sobą, ani swoim własnym światem, bo ten, o ile jest realny, rzadko bywa prawdziwy.
Każdym skrawkiem duszy

Majowe przemyślenia.

cicheserce’s Profile PhotoLauren Clancy
Człowiek robi wiele dla różnorodności i wyróżnienia samego siebie spośród tłumu. Robi zatem nic więcej, jak tylko pielęgnuje tą część siebie, która stanowi element zastępczy pewności siebie i poczucia wartości, a jest niczym więcej, jak poczuciem wyższości. Człowiek rzadko podejmuje racjonalne decyzje, najwięcej jego decyzji zdaje się być wynikiem lęku. A zatem finalnie celem każdej decyzji i podjętego działania jest dążenie do ukojenia, osłabienia zagrożenia, ewentualnie do poczucia się silniejszym. Jesteśmy bardzo prości i zwyczajni w obsłudze i po prostu nie potrafimy się zdobyć z samymi sobą na szczerość względem tego, co w danej chwili człowiek czuje.
Majowe przemyślenia

Opisz siebie w 3 słowach!

ZVSJ3’s Profile PhotoCathy
Trzy słowa to zdecydowanie za mało by opisać swoje życie. Szczególnie gdy nieustannie stajemy przed wyborem, czy skłonić się do refleksji, czy może jednak czy wykonać skłon w stronę życia, akceptując własną naturę z ogromem niedomówień i niejasnych ścieżek, które przewodzą impulsy elektryczne, by pod ciągłym napięciem, w obliczu nadziei na pograniczu szaleństwa, dać sobie kolejną szansę na błędy w trakcie działania, na poczucie niezadowolenia i niezaspokojoną próżność, a z ambicji czyni natomiast jeden z elementów, który nas scala w organizm działający przeciwko społeczeństwu dla jego korzyści.
Opisz siebie w 3 słowach

Obiecana wieczność.

Widzę Cię w promieniach porannego słońca, gdzie światło delikatnie dotyka Twojej skóry. Widzę Cię w chmurach, co malują niebo, otoczonych aureolą, jak anioł w blasku świata. Widzę Cię w śpiewie ptaków o poranku, gdzie melodia ich pieśni odbija Twój uśmiech. Widzę Cię w gwiazdach na nocnym niebie, które migoczą jak Twoje oczy pełne tajemnic. Widzę Cię w deszczu, co dotyka mojej skóry, jak Twoje dłonie, które otulają mnie w deszczowej chwili. Widzę Cię nie tylko oczami, lecz sercem moim. Widzę Cię w każdym zakamarku tego świata, bo tam, gdzie jesteś Ty, tam jest moje prawdziwe ja.
@p_tolotta
Obiecana wieczność

Otwórz swoje serce.

xhannahpixiesnowdonx’s Profile PhotoHania.
Zaufaj tylko wtedy, gdy serce bije w zgodzie z prawdą, a rozum otwiera oczy na rzeczywistość. Bo każde spojrzenie, każde słowo, każdy gest tworzy nić, która spaja nas z innymi. Jednakże to, jak tę nić tkamy, czy delikatnie, czy też niechlujnie, decyduje o jej wytrzymałości i trwałości.
Otwórz swoje serce

Bezustannie.

Lucifer Morningstar
Jestem jak strumień, co płynie przez życie, Niosąc ze sobą tajemnice i marzenia. Jestem jak drzewo, zakorzenione w ziemi, wzrastając ku niebu z każdym nowym dniem. Jestem jak ptak, który unosi się wysoko, osiągając niebiańskie przestrzenie w locie. Jestem jak wiatr, który szeleści w gałęziach, niosąc ze sobą historie i wspomnienia miłych chwil.
Bezustannie

Oddaj się w czyjeś dłonie. Niech Cię opisze.

obnoxxxious’s Profile PhotoMavis Savicky
@p_tolotta:
Ciężko znaleźć słowa by opisać kogoś, kto mieni się milionem barw a jednocześnie jest wciąż taki sam. W wielu procentach jest jak faktyczny Atlas - dźwiga na swych barkach ciężar codziennej rzeczywistości, nie tracąc przy tym swej szlachetnej postawy. Jest dla mnie jak spokojna przystań wśród wzburzonych fal oferując schronienie i ukojenie mych potarganych myśli. Jego czułość niczym promień księżyca przecinający korony drzew - oświetla mroki niepewności, wprowadzając ciepło i bezpieczeństwo do mego życia. Naszego życia. Czasem tworzy mi niezły kocioł, z tego ani rosół, ani kwaśnica, tylko zgodność smaku w efekcie końcowym. Też czasem czegoś pojąć nie może, ale Jego usposobienie Apollina wśród ziemskich przypadłości, ujawnia wyrozumiały pogląd na świat. Jakby Jego oczy były w stanie przemówić prosto do serca, nie wypowiadając ani słowa. Jego uścisk ramion przekazuje siłę w chwilach zwątpienia. Jest jak kompas w podróży przez zawirowania losu, budując strefę komfortu, tak by każde moje słowa, wyznania mogły płynąć prosto z serca, bezpiecznie i docenione. Przy Nim każda mgła paskudnych emocji, rozpływa się niczym rosa w promieniach słońca. Słowa zapadają w najgłębsze zakamarki serca, gdzie kwitną niczym rajski ogród. Jest moją nieodkrytą melodią, pisaną w języku znajomym, lecz zawsze zmieni sie takt, by trafić w sedno moich potrzeb. Nie widzę w Nim wad, rażących w codzienności, a niedoskonałości są jak ciche akcenty dodające Mu jedynie głębi uczące, że w prawdzie tkwi akceptacja imperfekcji. Jest uosobieniem dawno zapomnianych wartości, żyjąc przykładem, że prawdziwa siła nie kryje się w dominacji, ale w delikatności dotyku, w słowie pocieszenia, w gotowości do poświęcenia.
Jest jak tajemnica opowiedziana w blasku gwiazd, przypomnienie, że wśród zgiełku świata, można znaleźć wszystko czego się pragnie. Niczym rycerz bez zbroi w walce z codziennością, używa jako tarczy swoje wielkie serce.
Najlepszy człowiek, z batem na całe zło jakie śmie narobić szkody.

View more

Oddaj się w czyjeś dłonie Niech Cię opisze

Krwawy egoizm.

krzykaniolow’s Profile PhotoLeila Alçhuri
Tajemnicą, w którą się otulam, niechaj wietrzyk niespokojny szuka ścieżek. Słowa krąg mojego istnienia, zawiłe jak labirynt, gdzie znaki zgubiłby się w ciemnościach. Niczym rysunek skomplikowanej szachownicy, na której bierek tyle, co gwiazd na niebie, układam moje kroki.
Krwawy egoizm

Omamy.

orsya’s Profile Photomrs Dankov
Życie jest jak wielka sztuka iluzji, w której każdy z nas ma swój udział. Czasem widzimy rzeczy, które wydają się nam realne, lecz w istocie są tylko złudzeniem. W świecie pełnym omamów i halucynacji, prawdziwą mądrość odnajdujemy w umiejętności odróżniania fantazji od rzeczywistości oraz w zdolności do znalezienia piękna nawet w najbardziej nierealnych chwilach.
Omamy

Adwokat względów.

Nebuss’s Profile Photo╬╬♥N♥E♥B♥U♥S#╬╬
Względy są jak drogowskazy moralne, prowadzące nas przez labirynt decyzji życiowych. W ich świetle widzimy więcej niż tylko własną perspektywę, odkrywając bogactwo różnorodności ludzkich doświadczeń i wartości. Każdy wzgląd jest jak kropla w oceanie, wnosząc nie tylko własny punkt widzenia, lecz także inspirując do szerszego spojrzenia na świat.
Adwokat względów

Spirala wspomnień.

cold__hearted__bastard’s Profile PhotoŅiçhōlas L. Ľeîstêr
To, co dla nas ważne, czasem ulatuje z przeszłości, jak poranna mgła, rozpływając się w niepewnym świetle. Wydaje się, że tracimy kawałki życia, wysiłkiem starając się przypomnieć sobie twarz, głos, dotyk, smak, zapach. Jednak czasem, w najmroczniejszych chwilach nocy, jakby zainstalowana została kopia zapasowa naszej pamięci. Myśli krążą wokół nas, emocje ożywają, ukazując nam zakamarki duszy, których nawet sami nie znamy.
Spirala wspomnień

Namiastka czegoś ważnego dla Ciebie.

xhannahpixiesnowdonx’s Profile PhotoHania.
Każda namiastka tego, co dla mnie ważne, jest jak drogocenny kamień w mojej skarbnicy życia. Choć może to być tylko odrobina, to ona nadaje blasku moim dniom i wzmacnia moje serce. To przypomnienie, że najcenniejsze rzeczy w życiu są czasem ukryte w drobiazgach i że nawet najmniejszy fragment czegoś ważnego może napawać nas ogromną radością i satysfakcją.
Namiastka czegoś ważnego dla Ciebie

Next

Language: English